Szkoła Podstawowa im. Marii Konopnickiej w Hartowcu

Szkoła Podstawowa im. Marii Konopnickiej w Hartowcu
Budynek Szkoły http://sphartowiec.w.interia.pl/glowna.htm, 28.01.2014.
Data założenia:	1879 rok
Poziom szkoły:	podstawowy
Adres:	13 - 220 Rybno Hartowiec 40

Szkoła Podstawowa im. Marii Konopnickiej w Hartowcu

Historia

Najwcześniejsze wzmianki o szkołach na 

Wzrost demograficzny, a także okres pruskiego „Kulturkampfu" związanego ściśle z rozwojem przymusowego szkolnictwa podstawowego spowodowały wybudowanie w Hartowcu w 1879 roku budynku szkolnego wraz z towarzyszącym mu budynkiem gospodarczym.Pierwotnie budynek szkolny składał się z dwóch izb lekcyjnych oraz mieszkania dla nauczyciela. Szkoła miała służyć władzom pruskim w walce z polskością i szeroko zakrojonej akcji germanizacyjnej. Na krótko przed wybudowaniem szkoły w Hartowcu, bo w 1873 roku wprowadzono do szkół język niemiecki jako język nauczania wszystkich przedmiotów za wyjątkiem nauki religii i to tylko w pierwszym oddziale tj. dla dzieci w wieku od lat 6 do 9. Nic też więc dziwnego, że pierwszymi nauczycielami w hartowieckiej szkole były osoby niemieckiego pochodzenia. Pierwszym zaś jej kierownikiem był niejaki Schwemin. Zasłynął on jako gorliwy -.polakożerca" i osoba, która nazbyt często używała kar cielesnych w stosunku do swoich uczniów. Zdarzyło się podobno nawet tak, że w klasie pozostawali tylko ci uczniowie, na których kara została już wykonana, natomiast inni w obawie przed biciem zawczasu ze szkoły uciekali. Na proceder zbiegostwa uczniów kierownik miał swoje „lekarstwo". Zapisywał ich po prostu jako nieobecnych do dziennika, a następnie zgłaszał fakt nieobecności na posterunek żandarmerii, gdyż nieusprawiedliwiona nieobecność była karana pieniężnie. W końcu jednak administracja pruska wobec częstych skarg ze strony rodziców usunęła niepoprawnego kierownika z zajmowanego stanowiska. Jego następcą został Alfons Schlegel, którego uczniowie obdarzyli przydomkiem „Tabel". Tylko nieznacznie ustępował on swojemu poprzednikowi, gdyż jego uczniowie zapamiętali go z trzcinowego kija lub też z „kadykówki" wyciętej z miejscowego lasu, z których to atrybutów nader często korzystał. Jako kierownik szkoły doczekał się Schlegel Niepodległości Polski, która wypłacała mu emeryturę. Emerytowany kierownik pozostał w Polsce, gdyż żonę miał Polkę (Mroczkowską), zaś jego syn Ambroży objął szkołę w Zwiniarzu.Przez cały okres Polski niepodległej (1920 - 39) funkcję kierownika szkoły sprawował Józef Wydorski. Józef Wydorski urodził się w 1897 r. w polskiej rodzinie mieszkającej pod Pasymiem. W1916 roku został powołany do kajzerowskiego wojska. Walczył w Macedonii, Galicji i pod Reims we Francji, gdzie został ranny w rękę. Po wybuchu rewolucji w Niemczech i podpisaniu rozejmu Wydorski na dworcu w Olsztynie rozbrajał oficerów niemieckich . W 1919 r. gdy na Warmii i Mazurach myślano tylko o plebiscycie , został agitatorem , aby wkrótce zaangażować się w konspirację. Sposób , w jaki Józef Wydorski nawiązał kontakt z Polską Organizacją Wojskową jest owiany tajemnicą. Obserwował ruchy niemieckich jednostek paramilitarnych z okna obecnego sekretariatu dyrektora Domu Polskiego w Olsztynie. Następnie otrzymał zadanieb rozpracowania niemieckiej straży granicznej. Wstąpił do tej organizacji pod nazwiskiem Grunert i przekazał informacje, że przeszkolone bojówki niemieckie wysyłane są do Wielkopolski , na Śląsk i na Litwę . Małe grupy ukrywano w okolicznych majątkach jako zwykłych robotników. Wydorski zdobył także plany niemieckich ataków na polskich działaczy plebiscytowych. Na dwa miesiące przed plebiscytem w lipcu 1920 roku aresztowano Wydorskiego w Olsztynie i przesłano do Welawy, gdzie stanął przed sądem Rzeszy . Oskarżono go o zdradę stanu i o wysadzenie pociągu pancernego. Wydano wyrok skazujący Wydorskiego na śmierć. Z celi śmierci Wydorski przesłał do Komisji Alianckiej gryps zawiadamiając o swym położeniu. Co sprawiło - czy ten gryps , czy wstawiennictwo polskich władz - że zwolniono go z więzienia 19 V 1921 r na mocy polsko - niemieckiego porozumienia o wymianie więźniów politycznych nie wiadomo. Polski szpieg wyjechał z Prus i w Toruniu skończył studium nauczycielskie W 1922 roku znalazł się w Hartowcu. Początkowo zamieszkał u pewnej rodziny na wsi, gdyż mieszkanie nauczycielskie zajmował jeszcze Schłegel. Stosunki między obydwoma z racji różnic poglądowych nie układały się dobrze, czego nie można powiedzieć o stosunku Wydorskiego do córki Schlegela, którą to pojął za żonę. Sam Schłegel wyprowadził się wraz za swoja żona i młodszym synem do Fijewa, gdzie mieszkał do swych ostatnich dni. Józef Wydorski zasłynął jako czynny działacz społeczny w tutejszym środowisku. Był radnym w Gminie Rybno oraz czynnym działaczem piłsudczykowskiego „Strzelca". Zorganizował „drużynę strzelecką" rekrutującą się z hartwieckiej młodzieży, która pod okiem instruktora w randze kaprala z działdowskich koszar III batalionu 32 pułku piechoty doskonaliła swe wojskowe umiejętności. W 1933 roku otrzymał Medal Niepodległości, którego akr nadania podpisał sam Józef Piłsudski Wraz z wybuchem II wojny światowej Wydorski opuszcza Hartowiec w obawie przed niemieckim aresztowaniem i ukrywa się w Lubawie, gdzie pracuje jako sprzedawca w sklepie prawdopodobnie pod zmienionym nazwiskiem. Tu też jako „Brzoza" w AK zajmował się kolportowaniem wiadomości nadawanych przez alianckie rozgłośnie radiowe . Po wojnie do Hartowca już nie wraca, pracuje w SP 2 w Lubawie, później osiedla się w Olsztynie, gdzie też pracuje jako nauczyciel, a później dyrektor szkoły na Kolonii Mazurskiej .(zm.w 1983 r)W okresie II wojny światowej w szkole uczą nauczyciele głównie pochodzenia niemieckiego o których wspomniano już w rozdziale V.Po wojnie w dniu l września szkoła powszechna w Hartowcu wznawia swoją działalność. Organizatorem szkoły był syn hartowieckiej ziemi Zygmunt Sikorski. Pierwszym kierownikiem zostaje przedwojenny nauczyciel tutejszej szkoły Władysław Steyka. W czasie okupacji był on jeńcem niemieckiego lagru. Swą funkcję pełni do 1951 roku. Po nim kierownictwo obejmuje przybyły z Płośnicy Jan cegiełka, który funkcję swa pełni nieprzerwanie aż do 1975 roku.W latach 1952 - 52 nowy kierownik przeprowadza rozbudowę szkoły. Przed planowaną rozbudową władze powiatowe w Działdowie przejmują na rzecz szkoły pas gruntu o szerokości 21 m z posesji Anny i Michała Dmyterków, co umożliwia realizację planowanej już wcześniej inwestycji. Dobudowano nowe skrzydło, w którym znajdowały się 3 nowe izby lekcyjne i kancelarii. Na pozostałej części gruntów urządzono boisko szkolne. Rozbudowa umożliwiła również skupienie całej uczącej się młodzieży w jednym miejscu, gdyż używano wcześniej także i pomieszczeń w byłym dworze. Pomimo szybkiej realizacji prac budowlanych usuwanie różnorakich usterek trwało jeszcze ponad rok, zaś następne trzy lata upłynęły do wykonania elewacji na całośc budynku szkolnego.W latach 50 -tych powstaje także przedszkole w Hartowcu mające swoją siedzibę w budynku szkolnym. Do dyspozycji szkoły pozostawały zatem 4 izby lekcyjne, kancelaria, korytarz i 4 mieszkania dla nauczycieli mieszczące się na piętrze budynku. Południowe skrzydło szkoły dobudowane w 1951 - 52 roku. Rok 1966 postawił znów szkołę przed problemem braku izb lekcyjnych, a to wskutek rozszerzenia szkolnictwa powszechnego do 8 -klasowej szkoły. Problem ten został połowicznie tylko rozwiązany przez wprowadzenie częściowej dwuzmianowości.W początkach lat siedemdziesiątych wzrasta liczba uczniów tutejszej szkoły, która waha się w granicach 160 - 180 uczniów z Hartowca, Jeglii, Truszczyn i Gronowa.

Cele i zadania

Szkoła realizuje cele i zadania określone w ustawie o systemie oświaty z 7 września 1991 roku.

Kadra pedagogiczna

Skład kadry pedagogicznej w roku szkolnym 2013/14:

Bogusław Łukwiński - Dyrektor Szkoły

Barbara Brzostek - j. polski, naucz. zintegrowane

Iwona Cybulska - przyroda

Jacek Dąbrowski - j.polski, j. angielski

Zenon Laskowski - matematyka, informatyka, technika

Iwona Łukwińska - naucz. zintegrowane

Małgorzata Nichczyńska - naucz. zintegrowane, plastyka, muzyka

Sebastian Rynkowski - religia

Ks. Sławomir Skonieczka - religia

Maria Szczypska - kultura fizyczna, biblioteka

Grażyna Wiergowska - gimnastyka korekcyjna

Anna Zabłotna - oddział przedszkolny

Osiągnięcia

Szkoła zdobyła następujące wyróżnienia: • Certyfikat Warmińsko-Mazurskiego Kuratora Oświaty "Szkoła Przyjazna Środowisku" • I i II nagroda w III i IV edycji ogólnopolskiego konkursu "Programu Ekozespołów" • Nagrody główne w wojewódzkich konkursach "Ekozespołów" w latach 2004-07 • Nagroda Główna w wojewódzkim konkursie Kół Przyjaciół Natury (2007) • II nagroda Starosty Dziadowskiego za udział w Sprzątaniu Warmii i Mazur

Absolwenci

w 2009 roku Gala piosenki

Podczas Gali Piosenki swoje umiejętności wokalne zaprezentowało 34 uczestników ze szkół podstawowych i gimnazjów z terenu gminy. Młodych wykonawców oceniało jury w składzie: Teresa Wiśniewska, Ewelina Szambora i Adam Szczypiński.

Nie mogło również zabraknąć uczniów z Hartowca, którzy godnie reprezentowali Naszą szkołę. Pomimo dużej konkurencji udało się w kategorii I-III zająć drugie miejsce Jakubowi Cybulskiemu oraz trzecie Darii Rudnik. Natomiast w kategorii IV-VI wyróżnienie otrzymali: Daria Żuralska i Michał Bukowski. W kategorii gimnazjum/liceum przypadło także mieszkance Hartowca – Marcie Nichczyńskiej – absolwentce naszej szkoły.

Zwycięzcom oraz osobom wyróżnionym wójt Gminy Rybno Edmund Ligman wręczył nagrody rzeczowe oraz medale, wszyscy pozostali uczestnicy otrzymali pamiątkowe medale.

Organizatorem Gali Piosenki byli pracownicy Gminnej Biblioteki Publicznej w Rybnie.

Ciekawostki

Tradycją Szkoły stały się imprezy adresowane do środowiska lokalnego, z których szczególnym uznaniem cieszy się festyn rodzinny "Hartowiada".

Bibliografia

...

http://sphartowiec.w.interia.pl/glowna.htm, 28.01.2014.

http://digooarti.nazwa.pl/hartowiec/sphartowiec/index.php?option=com_content&view=article&id=2&Itemid=4, 28.01.2014.