Dzwonniczki ludowe

Dzwonniczki ludowe – ...

Spis treści

Kaplica usytuowana ...

Sporadycznie w krajobrazie Warmii, zwłaszcza w jej południowej części, występują

dzwonniczki ludowe, które były obiektami wolno stojącymi. Dzwonniczki zazwyczaj wykonywano

ze specjalnie ukształtowanego drzewa, które w sposób naturalny rozchodziło się w wyższej

partii tworząc dwie odnogi i miejsce na dzwon. Być może dokładniej powinno się obiekty te

nazywać krzyżami z dzwonkiem, lub krzyżami – dzwonniczkami. Za takim określeniem przemawia

widok dzwonniczki z profilu, gdy trzon wraz poprzecznicą, podtrzymującą daszek obiektu,

tworzyły kształt krzyża. Na takiej poprzecznicy zwyczajowo był umieszczony drugi krzyż z

wizerunkiem Chrystusa. Obecnie tylko jedna dzwonnica w Kaplitynach zachowała do dzisiaj

figurę Ukrzyżowanego. Wierna kopia tej dzwonniczki znajduje się obecnie na terenie Muzeum

Budownictwa Ludowego Olsztynku, będąc ważnym eksponatem regionalnego dziedzictwa

kulturowego. Wszystkie warmińskie dzwonniczki ludowe zwieńczone były daszkami z desek lub

obite blachą, aby zabezpieczyć w ten sposób figurkę przed prędkim zniszczeniem na słocie.

Sama dzwonnica służyła do zawieszenia dzwonów, które wykorzystywano zarówno do celów sacrum

i profanum. Żywot takiego obiektu był stosunkowo krótki. Wiek tych obiektów dochodził do 40

– 50 lat. Podobnie jak w przypadku fundacji krzyży drewnianych specjalnie dbano o to, by

były bardzo wysokie, aby w miarę rozkładu drewnianego trzonu wkopanego w ziemię, można je

było powtórnie zakopać. Najwyższą obecnie dzwonnicą jest obiekt w Kaplitynach 7 m, przeszło

6 m osiągają dębowe dzwonnice w Łęgajnach i Patrykach. Niższe są dzwonniczki w Dajtkach,

Kronowie, Rozgitach (sam drzewiec), Praslitach i Rusi.

...

...

Hochleitner Janusz, Kapliczki Warmii południowej. Przydrożne obiekty kultu jako element

ludowego systemu komunikacji, Olsztyn 2004. Kuprjaniuk Stanisław, Mała architektura sakralna na Warmii do 1945 roku ze szczególnym

uwzględnieniem kapliczek, w druku. ...