Szlak Mazursko-Kurpiowski: Szczytno - Klon

{{Szlak_turystyczny infobox

| nazwa_szlaku      = Szlak Mazursko-Kurpiowski
| szlak_grafika     = 
| opis zdjęcia      = 
| państwo           = Polska
| województwo       = warmińsko-mazurskie
| początek          = Szczytno
| przez             = 
| koniec            = Klon
| kod               =
| numer             = WM-2062-y
| kolor             = żółty 
| długość           = 41 km
| etapy             = 
| typ               = pieszy
| administrator     = Oddział Warmińsko-Mazurski PTTK

Szlak pieszy – piesza trasa wycieczkowa oznaczona specjalnymi symbolami wyznaczającymi jej przebieg i ułatwiającymi odnalezienie właściwej drogi. Szlaki lądowe wykorzystują biegnące w terenie drogi i ścieżki. W Polsce ustalone jest oznaczanie szlaku pieszego za pomocą trzech przylegających do siebie poziomych pasków, umieszczanych na drzewach, murach, skałach itp. Dwa zewnętrzne paski są barwy białej, natomiast środkowy jest wypełniony dowolną inną niż biała (np. czarną, czerwoną, niebieską, zieloną czy żółtą farbą).

Nazwa

Szlak Mazursko-Kurpiowski

Trasa

Szczytno - Rudka - Małdaniec - Lipowiec - Radostowo - Klon

Opis

Ruiny zamku w Szczytnie

Szlak biegnie terenem równinnym, będącym dawniej pograniczem polsko-wschodniopruskim. Na trasie spotyka się unikatowe pomniki przyrody, np. grupę okazałych jałowców czy stare dęby. Rozpoczyna się w Szczytnie położonym na pograniczu Pojezierza Olsztyńskiego i Równiny Mazurskiej. Miasto ma niewiele obiektów zabytkowych. Na zapleczu Urzędu Miasta stoją zabezpieczone ruiny zamku krzyżackiego. Obiekt, potocznie zwany zamkiem, powstał w 1933 r. i mieści urzędy oraz Muzeum Mazurskie z rozbudowanym działem etnograficznym. Z wieży tego budynku rozciąga się rozległy widok na okolicę. Do zwiedzenia również barokowy kościół ewangelicko-augsburski z 1718 r.

Dalej szlak biegnie przez Rezerwat Aleja Jałowców (wzdłuż piaszczystej drogi grupa ponad 20 okazałych jałowców mających kilka metrów wysokości) oraz obrzeżem Puszczy Piskiej. Kończy się w Klonie, gdzie zachowała się w dużej mierze zabudowa drewniana z XIX i początku XX w., unikatowa w skali regionu, a także drewniany budynek szkoły, pomnik upamiętniający mieszkańców poległych podczas I wojny światowej, kościół katolicki pw. Znalezienia Krzyża Świętego z 1859 r., dawny kościół ewangelicki z XIX w.

Bibliografia

Darmochwał T., Rumiński M. J.,Warmia Mazury, Warszawa 2006;

Kujawski W.,Krutynia. Szlak wodny, Olsztyn 2006;

www.jezioro.com.pl [22.12.2013]

www.szlaki.mazury.pl [22.12.2013]