Aleksander Sobański

Aleksander Marian Sobański
Data i miejsce urodzenia	15 grudnia 1912 r. Petersburg
Data i miejsce śmierci	14 kwietnia 1994 r. Olsztyn
Miejsce spoczynku	Cmentarz Srebrzysko w Gdańsku
Zawód	lekarz

Aleksander Marian Sobański (ur. 15 grudnia 1912 r. w Petersburgu, zm. 14 kwietnia 1994 r. w Olsztynie) – doktor nauk medycznych, specjalista I st. ginekologii i położnictwa oraz II st. chirurgii ogólnej.

Życiorys

Syn Stefana i Heleny z d. Aleksandrowicz. W 1922 r. wrócił z matką do Polski.

Szkoła i wykształcenie

Uczęszczał do Gimnazjum Humanistycznego im. J. Lelewela w Warszawie, gdzie w 1933 r. otrzymał świadectwo dojrzałości. W tym samym roku wstąpił na Wydział Lekarski Uniwersytetu Warszawskiego.

W okresie studiów pracował jako praktykant na oddziale chirurgii Szpitala Przemienienia Pańskiego. W lipcu 1939 r. wyjechał do Bułgarii na praktykę, którą odbył na oddziale chirurgicznym Szpitala w Warnie.

Do Warszawy powrócił 9 września 1939 r. i oddał się do dyspozycji organizatorów obrony stolicy. Dyplom lekarza uzyskał 11 listopada 1939 r.

Praca

Pracował w Warszawie w Szpitalu przy ul. Karowej (do listopada 1939 r.). Do 30 października 1940 r. odbył staż lekarski w Szpitalu Przemienienia Pańskiego w Warszawie. Do 30 maja 1944 r. pracował w Milanowie jako lekarz ogólny, szkolny i gminny. Od 15 listopada 1941 r. do 15 maja 1942 r. organizował i prowadził Szpital Epidemiczny w Kopinie.

W grudniu 1940 r. wstąpił do ZWZ-AK, w którym był szefem służby sanitarnej w okręgu Radzyń Podlaski w randze kapitana do połowy 1941 r. W połowie maja 1944 r., obawiając się aresztowania, przeniósł się do Warszawy, a następnie do Żyrardowa, gdzie pracował na oddziale chirurgicznym w szpitalu miejskim. Od października 1946 r. pełnił obowiązki ordynatora oddziału chirurgicznego w Szpitalu Ubezpieczalni Społecznej w Piotrkowie Trybunalskim, a od lipca 1947 r. do listopada 1948 r. był starszym asystentem na oddziale chirurgii Szpitala Miejskiego w Żyrardowie.

Był ordynatorem oddziałów chirurgicznego i ginekologiczno-położniczego oraz dyrektorem Szpitala Powiatowego w Działdowie od grudnia 1948 do września 1949 r., następnie do sierpnia 1959 r. w Szpitalu Powiatowym w Brodnicy. Od września 1960 r. do grudnia 1961r. był asystentem i adiunktem w II Klinice Chirurgii AM w Białymstoku. Od stycznia 1962 r. do listopada 1969 r. ordynował na oddziale chirurgicznym Szpitala PKP w Olsztynie, a następnie do września 1970 r. pracował jako chirurg w Przychodni PKP w Olsztynie.

Był specjalistą I st. z ginekologii i położnictwa oraz II st. z chirurgii ogólnej. Stopień dr n. med. uzyskał na podstawie pracy Rzadkie zejście raków pierwotnych wątroby.

Odznaczenia

Został odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim OOP oraz czterokrotnie Medalem Wojska.

Bibliografia

Bednarski Z., "Rocznik Medyczny", tom V, vol. I, s. 153-154, Olsztyn 1997.