Gimnazjum Elbląskie
Gimnazjum Elbląskie ( Elbinger Gymnasiums) to najbardziej znana placówka oświatowa w dawnym Elblągu. Założone zostało w 1531 roku, a jego założycielem był ówczesny burmistrz miasta Jakub Alexwangen. Współtwórcą i pierwszym rektorem został holenderski emigrant religijny Wilhelm van der Voldergraft. Pogimnazjalny, barokowy budynek z latarenką z 1599 roku, do którego została przeniesiona szkoła, usytuowany jest przy Bulwarze Zygmunta Augusta, nad samym brzegiem rzeki Elbląg. Obecnie ma tutaj swoją siedzibę Muzeum Elbląskie.
Obiekt i usytuowane obok ocalałe skrzydło podzamcza łączy wysoki mur z blankami. Szkoła funkcjonowała tu prawie do końca XIX wieku z różnymi kolejami losu. Gimnazjum było pierwszą świecką szkołą średnią na Pomorzu Nadwiślańskim, a drugą na obecnych ziemiach polskich, po szkole w Poznaniu, która została założona zaledwie kilkanaście lat wcześniej.
Początkowo Gimnazjum mieściło się w budynku klasztornym zajmowanym uprzednio przez brygidki gdańskie, w 1599 roku szkoła otrzymała nowy gmach i funkcjonowała w nim aż do 1772 roku, kiedy to Elbląg dostał się pod panowanie Prus. Obecnie w budynku mieści się Muzeum Archeologiczno-Historyczne w Elblągu.
Na przestrzeni wieków w Gimnazjum uczyli m.in. Jan Amos Komeński, Wilhelm Gnapheus, Petrus Dathenus(niderl.), Joachim Pastorius, Jan Sprengel, Bruno Ehrlich.
Najświetniejszy okres działalności szkoły przypada na pierwsze lata po założeniu oraz za czasów rektora Jana Myliusa (1598-1629), kiedy to gimnazjum zyskało rangę gimnazjum akademickiego. Natomiast w okresie Oświecenia szkoła osiągnęła najwyższy poziom naukowy i dydaktyczny.
W 1961 roku budynek elbląskiego Gimnazjum wpisany został na listę zabytków nieruchomych (nr rej.: 187/N z 28.12.1961).
