Lin

Lin
Tinca tinca`
Linnaeus, 1758
Tinca tinca Linnaeus, 1758
Fot. Viridiflavus. Źródło: Commons Wikimedia
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	promieniopłetwe
Rząd	karpiokształtne
Rodzina	karpiowate
Rodzaj	Tinca
Gatunek	lin
Synonimy
Esox australis Valenciennes, 1846 Cyprinus tinca Linnaeus, 1758 Cyprinus tinca auratus Bloch, 1782 Cyprinus tincaauratus Bloch, 1782 Cyprinus tincauratus Bloch, 1792 Cyprinus tincaurea Shaw, 18045 Cyprinus zeelt Lacepède, 1803 Leuciscus communis Swainson, 1839 Tinca chrysitis Fitzinger, 1832 Tinca communis Swainson, 1839 Tinca italica Bonaparte, 1836 Tinca limosa Koch, 1840 Tinca linnei Malm, 1877 Tinca vulgaris Fleming, 1828 Tinca vulgaris Valenciennes, 1842 Tinca vulgaris cestellae Segre, 1904

Lin (Tinca tinca) – słodkowodna ryba z rodziny karpiowatych (Cyprinidae), jedyny przedstawiciel rodzaju Tinca. Inne nazwy: pszenicznik, oczeretniak oraz kaliniak.

Liny w wodzie.
Fot. Karelj. Źródło: Commons Wikimedia

Morfologia

Liny mają ciało pokryte drobnymi łuskami, jest ono zwarte i mocno zbudowane, o szerokim trzonie ogonowym. Otwór gębowy jest poziomy, a w jego kącikach znajduje się po jednym krótkim i miękkim wąsiku. Grzbiet ma najczęściej kolor ciemnozielony lub ciemnobrązowy, boki są jaśniejsze i mosiężnie połyskujące, natomiast strona brzuszna żółtawobiała.

Jest jedną z niewielu ryb europejskich, u których występuje wyraźny dymorfizm płciowy. Płetwy brzuszne u samca są znacznie większe niż u samicy (przygięte do ciała sięgają za odbyt, u samicy zaś w ogóle do niego nie dochodzą) i mają grubsze promienie. Osiąga długość 30–40 cm i masę ciała 1–2 kg, wyjątkowo do 70 cm i 7,5 kg.

Występowanie

Występuje w praktycznie każdym rodzaju wód stojących i płynących, jednak najchętniej żyje w ciepłych, płytkich, silnie zarośniętych wodach stojących (tzw. jeziora linowo-szczupakowe). Bardzo odporny na niską zawartość tlenu. Jest gatunkiem ciepłolubnym, aktywniejszym nocą. Zimę spędza zagrzebany w mule.

Żerowanie

Lin w okresie młodocianym żywi się planktonem, później jego pokarm stanowią małe zwierzęta denne - robaki, ślimaki, larwy owadów, mięczaki, a także rośliny i ich na pół przegniłe części.

Rozród

Tarło rozpoczyna w połowie czerwca, kiedy samica składa nawet do 900 tys. jaj o średnicy około 1 mm, przylepiając je do roślin wodnych. Młode wylęgają się po 3 dniach - mierzą wówczas od 4 do 5 mm i mają na głowie kleiste gruczoły, za pomocą których przyczepiają się do roślin, aż do czasu zresorbowania zawartości woreczka żółtkowego. Zabezpieczone są w ten sposób przed opadnięciem w muliste podłoże. W momencie wykształcenia się skrzeli, kleiste gruczoły na głowie ulegają zanikowi. Lin rośnie wolno, osiągając dojrzałość płciową w 3-4 roku życia.

Ochrona i zagrożenie

Kategoria zagrożenia, do której został zakwalifikowany lin w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych wskazuje, że w tej chwili nie ma żadnych obaw o przyszłość tego gatunku.

• Okres ochronny: brak
• Wymiar ochronny: 25 cm
• Dobowy limit połowu: 4 szt.(razem z węgorzem, sieją).

Znaczenie gospodarcze

Lin poławiany jest zarówno przez rybaków, jak i wędkarzy. Jest chętnie spożywany ze względu na smaczne mięso. Powszechnie hodowany jest w stawach rybnych, z reguły wraz z karpiem. Hodowany jest szereg odmian ozdobnych (złotych, czerwonych, białych lub pomarańczowych, pozbawionych łusek lub z wydłużonymi płetwami), często spotykanych w przydomowych oczkach wodnych i stawach.

Bibliografia

pl.wikipedia.org [21.08.2014]
wedkuje.pl [21.08.2014]