Poniki
Poniki | |
| |
Szkoła w Ponikach
Źródło: www.poniki.wry.pl | |
Państwo | Polska |
Województwo | warmińsko-mazurskie |
Powiat | bartoszycki |
Gmina | Bartoszyce |
Sołectwo | Rogielkajmy |
Liczba ludności (2010) | 38[1] |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} |
Poniki (niem. Gross Poninken) – wieś niesołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie bartoszyckim, w gminie Sępopol. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa olsztyńskiego.
Miejscowość w 2010 roku liczyła 38 mieszkańców (łącznie z Korytkami). Wieś wchodzi w skład sołectwa Rogielkajmy, w którym funkcję sołtysa sprawuje obecnie Iwona Pleńska.
Położenie
Wieś położona jest w północnej części województwa warmińsko-mazurskiego, na Równinie Sępopolskiej, 14,5 km na północny wschód od Bartoszyc i 9 km na północny zachód od Sępopola.
Dzieje miejscowości
Brak jest informacji na temat okoliczności i daty powstania wsi. Majątek szlachecki istniał tu już od XVI wieku; pozostałością po nim jest dwór i część zabudowań folwarcznych. Od sekularyzacji Prus aż do 1945 roku Poniki wchodziły ws skład parafii ewangelickiej w Szczurkowie.
Szkołę we wsi założono w połowie XVIII wieku. W 1935 roku uczęszczało do niej 64 uczniów, a zatrudnionych było dwóch nauczycieli. Po II wojnie światowej uruchomiono ją ponownie; duże zasługi dla jej rozwoju miał nauczyciel – Karol Rojek.
Po 1945 roku Poniki włączono do sołectwa Rogielkajmy. W 1978 roku do wsi należało 12 indywidualnych gospodarstw rolnych, które łącznie zajmowały powierzchnię 115 ha. Według spisu powszechnego przeprowadzonego pięć lat później wieś składała się z sześciu budynków mieszkalnych (ogółem 17 mieszkań) tworzących rozproszoną zabudowę, miała elektryczne oświetlenie ulic. Obok szkoły podstawowej działała tu wówczas biblioteka.
Liczba mieszkańców na przestrzeni lat:
- 1857 – 59 osób
- 1933 – 478 osób
- 1939 – 448 osób
- 1983 – 55 osób
Edukacja
Zabytki
- dwór w Ponikach z przełomu XIX i XX wieku; stan techniczny dość dobry
- zespół folwarczny z przełomu XIX i XX wieku: stajnia-obora-wozownia, spichlerz, studnia; z kolonii mieszkalnej robotników folwarcznych zachował się jedynie budynek szkoły (najstarsza część budynku pochodzi z 1932 r.); układ kompozycyjny całego zespołu dworsko-parkowego nie zachował się, dobudowano do niego nowe obiekty mieszkaniowe i rozbudowano szkołę
Przypisy
- ↑ Łącznie: Poniki i Korytki.
Bibliografia
Bartoszyce. Z dziejów miasta i okolic, red. Andrzej Wakar, Olsztyn 1987.
Statistisch-Topographisches Adreß-Handbuch von Ostpreussen, Commission bei Wilhelm Koch, Königsberg 1857.
Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy Sępopol, Sępopol 2005 [05.03.2014]
Bank Danych Lokalnych GUS [05.03.2014]
Deutsche Verwaltungsgeschichte [05.03.2014]