Doliwy
Doliwy | |
| |
Rodzaj miejscowości | wieś sołecka |
Państwo | Polska |
Województwo | warmińsko-mazurskie |
Powiat | olecki |
Gmina | Olecko |
Liczba ludności (2010) | 50 |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} |
Doliwy (niem. Doliven, Doliwen, od 1938 r. Teichwalde) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko–mazurskim, w powiecie oleckim, w gminie Olecko. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa suwalskiego. W latach 1999–2001 wieś wchodziła w skład powiatu olecko–gołdapskiego. Miejscowość w 2010 roku liczyła 50 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Andrzej Pietkiewicz[1].
Położenie
Wieś położona jest w północno–wschodniej części województwa warmińsko–mazurskiego na Pojezierzu Ełckim, na północnym brzegu jeziora Romoty (Romoły, Rumity); 7 km na zachód od Olecka; przebiega przez nią droga wojewódzka nr 655. W pobliżu wsi znajduje się kilka niewielkich jezior: Kociołek, Ryzonka Duża czy Ryzonka Mała.
Dzieje miejscowości
Wieś powstała w ramach kolonizacji północno–wschodnich terenów Prus Książęcych. W 1558 roku książę Albrecht Hohenzollern nadał Krzysztofowi Glaubitzowi 100 łanów boru na prawie lennym; osadnicy otrzymali 15 lat wolnizny. Na większości owego nadania powstał majątek ziemski Chełchy, a na dziewięciu łanach – majątek ziemski Doliwy. Wieś należała do parafii ewangelickiej w Olecku. W XVIII wieku majątek w Doliwach dzierżawiła polska rodzina szlachecka Dzięgielów, a pod koniec XIX wieku niejaki Pisanski - majątek obejmował wówczas 864 ha i należał do największych w powiecie oleckim.
Szkołę we wsi założono w pierwszej połowie XVIII wieku (około 1737–1740). W 1935 roku zatrudniony w niej był jeden nauczyciel, a w ośmiu klasach uczęszczało do niej ogółem 43 uczniów.
Po II wojnie światowej w Doliwach znajdowała się siedziba jednej z trzech brygad Państwowego Gospodarstwa Rybackiego w Olecku. We wsi uruchomiono stawowy ośrodek zarybieniowy z wylęgarnią ryb (ta ostatnia została przebudowana na początku lat 70.).
Liczba mieszkańców w poszczególnych latach:
- 1857 r. – 144 osoby (wieś i majątek)
- 1933 r. – 235 osób
- 1939 r. – 243 osoby
Zabytki
- most kolejowy nad drogą kołową na nieczynnej linii kolejowej Olecko – Giżycko, 1908
- cmentarz ewangelicki z XIX wieku
- cmentarz ewangelicki z XIX wieku, rodzinny, w lesie
- cmentarz ewangelicki z XIX wieku, naprzeciw siedliska obok wiaduktu
Bibliografia
- Achremczyk Stanisław, Historia Warmii i Mazur, t. 1, Olsztyn 2011.
- Olecko. Z dziejów miasta i powiatu, red. Andrzej Wakar i in., Olsztyn 1974.
- Statistisch-Topographisches Adreß-Handbuch von Ostpreussen, Commission bei Wilhelm Koch, Königsberg 1857.
- Warmia i Mazury. Przewodnik ilustrowany, red. Marcin Kuleszo, Barbara Wojczulanis, Olsztyn 2001.
- Strona Urzędu Miasta Olecko [12.11.2013]
- Bank Danych Lokalnych GUS [12.11.2013]
- Vervaltugsgeschichte [12.11.2013]
Przypisy
- ↑ Strona Urzędu Miasta Olecko [05.12.2013]