Doliwy

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
Doliwy

Rodzaj miejscowości wieś sołecka
Państwo  Polska
Województwo warmińsko-mazurskie
Powiat olecki
Gmina Olecko
Liczba ludności (2010) 50
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa lokalizacyjna województwa warmińsko-mazurskiego
Doliwy
Doliwy
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Doliwy
Doliwy
Ziemia

{{#invoke:Koordynaty|szablon}}


Doliwy (niem. Doliven, Doliwen, od 1938 r. Teichwalde) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko–mazurskim, w powiecie oleckim, w gminie Olecko. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa suwalskiego. W latach 1999–2001 wieś wchodziła w skład powiatu olecko–gołdapskiego. Miejscowość w 2010 roku liczyła 50 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Andrzej Pietkiewicz[1].

Położenie

Wieś położona jest w północno–wschodniej części województwa warmińsko–mazurskiego na Pojezierzu Ełckim, na północnym brzegu jeziora Romoty (Romoły, Rumity); 7 km na zachód od Olecka; przebiega przez nią droga wojewódzka nr 655. W pobliżu wsi znajduje się kilka niewielkich jezior: Kociołek, Ryzonka Duża czy Ryzonka Mała.

Dzieje miejscowości

Wieś powstała w ramach kolonizacji północno–wschodnich terenów Prus Książęcych. W 1558 roku książę Albrecht Hohenzollern nadał Krzysztofowi Glaubitzowi 100 łanów boru na prawie lennym; osadnicy otrzymali 15 lat wolnizny. Na większości owego nadania powstał majątek ziemski Chełchy, a na dziewięciu łanach – majątek ziemski Doliwy. Wieś należała do parafii ewangelickiej w Olecku. W XVIII wieku majątek w Doliwach dzierżawiła polska rodzina szlachecka Dzięgielów, a pod koniec XIX wieku niejaki Pisanski - majątek obejmował wówczas 864 ha i należał do największych w powiecie oleckim.

Szkołę we wsi założono w pierwszej połowie XVIII wieku (około 1737–1740). W 1935 roku zatrudniony w niej był jeden nauczyciel, a w ośmiu klasach uczęszczało do niej ogółem 43 uczniów.

Po II wojnie światowej w Doliwach znajdowała się siedziba jednej z trzech brygad Państwowego Gospodarstwa Rybackiego w Olecku. We wsi uruchomiono stawowy ośrodek zarybieniowy z wylęgarnią ryb (ta ostatnia została przebudowana na początku lat 70.).


Liczba mieszkańców w poszczególnych latach:

  • 1857 r. – 144 osoby (wieś i majątek)
  • 1933 r. – 235 osób
  • 1939 r. – 243 osoby

Zabytki

  • most kolejowy nad drogą kołową na nieczynnej linii kolejowej Olecko – Giżycko, 1908
  • cmentarz ewangelicki z XIX wieku
  • cmentarz ewangelicki z XIX wieku, rodzinny, w lesie
  • cmentarz ewangelicki z XIX wieku, naprzeciw siedliska obok wiaduktu

Bibliografia

  1. Achremczyk Stanisław, Historia Warmii i Mazur, t. 1, Olsztyn 2011.
  2. Olecko. Z dziejów miasta i powiatu, red. Andrzej Wakar i in., Olsztyn 1974.
  3. Statistisch-Topographisches Adreß-Handbuch von Ostpreussen, Commission bei Wilhelm Koch, Königsberg 1857.
  4. Warmia i Mazury. Przewodnik ilustrowany, red. Marcin Kuleszo, Barbara Wojczulanis, Olsztyn 2001.
  5. Strona Urzędu Miasta Olecko [12.11.2013]
  6. Bank Danych Lokalnych GUS [12.11.2013]
  7. Vervaltugsgeschichte [12.11.2013]

Przypisy