Ścieżka kościelna w Elblągu: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
(Opis)
(Opis)
Linia 4: Linia 4:
 
== Opis ==
 
== Opis ==
 
[[Plik:el1.jpg|left|thumb|250px|Ścieżka kościelna w Elblągu. © Stanisław Kuprjaniuk]]
 
[[Plik:el1.jpg|left|thumb|250px|Ścieżka kościelna w Elblągu. © Stanisław Kuprjaniuk]]
Ścieżkę, z racji jej skromnej szerokości, trudno nazwać ulicą. Powstała wraz z zabudową miasta w czasach średniowiecznych i swoją długością odpowiadała prawie długości ulicy Stary Rynek. Od początku stanowiła wąskie przejście między kamienicami, łącząc trzy kościoły Starego Miasta. Prowadziła ona od znajdującego się w południowej części miasta [[Kościół pw. św. Ducha z Elblągu|kościoła św. Ducha]], następnie przebiegała przy kościele św. Mikołaja i kończyła się przed bramą znajdującego się po północnej części miasta podominikańskiego klasztoru NMP. Ścieżka była najszybszą i najkrótszą drogą pomiędzy nimi, stąd też jej prawdopodobna nazwa. W średniowieczu ścieżka kościelna służyła wiernym i zakonnikom do szybszego przemieszczania się z jednego kościoła do drugiego. Wspomina się także o konduktach żałobnych, które prawdopodobnie tędy przechodziły. Podczas II wojny światowej Stare Miasto w Elblągu legło w gruzach, a z nim część ścieżki kościelnej, prowadzącej od kościoła św. Mikołaja do klasztoru Najświętszej Marii Panny. Ocalał tylko odcinek łączący ulice Świętego Ducha i Mostową, który w trosce przed dewastacją był niedostępny dla zwiedzających. Dopiero po uporządkowaniu i konserwacji ścieżki w 2006 r., została ona udostępniona turystom w czasie czerwcowych obchodów Dni Elbląga. Obecnie dostępu do ścieżki bronią dwie żelazne bramki zamykane na kłódkę. Na szczególną uwagę zasługuje 10 rozporowych i dwupoziomowych gotyckich łęków, które można podziwiać codziennie od godz. 9.00 do 17.00.
+
Ścieżkę, z racji jej skromnej szerokości, trudno nazwać ulicą. Powstała wraz z zabudową miasta w czasach średniowiecznych i swoją długością odpowiadała prawie długości ulicy Stary Rynek. Od początku stanowiła wąskie przejście między kamienicami, łącząc trzy kościoły Starego Miasta. Prowadziła ona od znajdującego się w południowej części miasta [[Kościół pw. św. Ducha z Elblągu|kościoła św. Ducha]], następnie przebiegała przy kościele św. Mikołaja i kończyła się przed bramą znajdującego się po północnej części miasta podominikańskiego klasztoru NMP. Ścieżka była najszybszą i najkrótszą drogą pomiędzy nimi, stąd też jej prawdopodobna nazwa.  
 +
 
 +
W średniowieczu ścieżka kościelna służyła wiernym i zakonnikom do szybszego przemieszczania się z jednego kościoła do drugiego. Wspomina się także o konduktach żałobnych, które prawdopodobnie tędy przechodziły. Podczas II wojny światowej Stare Miasto w Elblągu legło w gruzach, a z nim część ścieżki kościelnej, prowadzącej od kościoła św. Mikołaja do klasztoru Najświętszej Marii Panny. Ocalał tylko odcinek łączący ulice Świętego Ducha i Mostową, który w trosce przed dewastacją był niedostępny dla zwiedzających.  
 +
 
 +
W 2006 r. po uporządkowaniu i konserwacji ścieżka została udostępniona turystom w czasie czerwcowych obchodów Dni Elbląga. Obecnie dostępu do ścieżki bronią dwie żelazne bramki zamykane na kłódkę. Na szczególną uwagę zasługuje 10 rozporowych i dwupoziomowych gotyckich łęków, które można podziwiać codziennie od godz. 9.00 do 17.00.
 
<br/>
 
<br/>
  

Wersja z 18:55, 2 cze 2014

Ścieżka kościelna w Elblągu – stanowi jeden z oryginalnych i nielicznych zachowanych średniowiecznych elementów na elbląskim Starym Mieście obok katedry św. Mikołaja, Bramy Targowej i podominikańskiego klasztoru NMP. Jest jednocześnie unikatem w skali kraju.

Ścieżka kościelna w Elblągu. © Stanisław Kuprjaniuk

Opis

Ścieżka kościelna w Elblągu. © Stanisław Kuprjaniuk

Ścieżkę, z racji jej skromnej szerokości, trudno nazwać ulicą. Powstała wraz z zabudową miasta w czasach średniowiecznych i swoją długością odpowiadała prawie długości ulicy Stary Rynek. Od początku stanowiła wąskie przejście między kamienicami, łącząc trzy kościoły Starego Miasta. Prowadziła ona od znajdującego się w południowej części miasta kościoła św. Ducha, następnie przebiegała przy kościele św. Mikołaja i kończyła się przed bramą znajdującego się po północnej części miasta podominikańskiego klasztoru NMP. Ścieżka była najszybszą i najkrótszą drogą pomiędzy nimi, stąd też jej prawdopodobna nazwa.

W średniowieczu ścieżka kościelna służyła wiernym i zakonnikom do szybszego przemieszczania się z jednego kościoła do drugiego. Wspomina się także o konduktach żałobnych, które prawdopodobnie tędy przechodziły. Podczas II wojny światowej Stare Miasto w Elblągu legło w gruzach, a z nim część ścieżki kościelnej, prowadzącej od kościoła św. Mikołaja do klasztoru Najświętszej Marii Panny. Ocalał tylko odcinek łączący ulice Świętego Ducha i Mostową, który w trosce przed dewastacją był niedostępny dla zwiedzających.

W 2006 r. po uporządkowaniu i konserwacji ścieżka została udostępniona turystom w czasie czerwcowych obchodów Dni Elbląga. Obecnie dostępu do ścieżki bronią dwie żelazne bramki zamykane na kłódkę. Na szczególną uwagę zasługuje 10 rozporowych i dwupoziomowych gotyckich łęków, które można podziwiać codziennie od godz. 9.00 do 17.00.

Ciekawostki

Do 1945 r. ścieżkę określano następująco: KörperStrasse – ulica Ciał, Kirchensteig – Ścieżka Kościelna, Kleine Schuhmachergasse – uliczka Mała Szewska – nazwa dotyczyła odcinka pomiędzy ul. Kuśnierską a ul. Studzienną.

Bibliografia

Baranowski Grzegorz, Elbląg i okolice, Gdańsk 1982.