Ścieżka kościelna w Elblągu: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Opis) |
(→Opis) |
||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
== Opis == | == Opis == | ||
[[Plik:el1.jpg|left|thumb|250px|Ścieżka kościelna w Elblągu (fot. Stanisław Kuprjaniuk)]] | [[Plik:el1.jpg|left|thumb|250px|Ścieżka kościelna w Elblągu (fot. Stanisław Kuprjaniuk)]] | ||
| − | Ścieżkę z racji jej skromnej szerokości trudno nazwać ulicą. Powstała wraz z zabudową miasta w czasach średniowiecznych i swoją długością odpowiadała prawie długości ulicy Stary Rynek. Od początku stanowiła wąskie przejście między kamienicami, łącząc trzy kościoły Starego Miasta. Prowadziła ona od znajdującego się w południowej części miasta [[Kościół pw. św. Ducha w Elblągu|kościoła św. Ducha]], następnie przebiegała przy | + | Ścieżkę z racji jej skromnej szerokości trudno nazwać ulicą. Powstała wraz z zabudową miasta w czasach średniowiecznych i swoją długością odpowiadała prawie długości ulicy Stary Rynek. Od początku stanowiła wąskie przejście między kamienicami, łącząc trzy kościoły Starego Miasta. Prowadziła ona od znajdującego się w południowej części miasta [[Kościół pw. św. Ducha w Elblągu|kościoła św. Ducha]], następnie przebiegała przy kościele św. Mikołaja i kończyła się przed bramą znajdującego się po północnej części miasta podominikańskiego klasztoru NMP. Ścieżka była najszybszą i najkrótszą drogą pomiędzy nimi, stąd też prawdopodobnie wywodzi się jej nazwa. |
W średniowieczu ścieżka kościelna służyła wiernym i zakonnikom do szybszego przemieszczania się z jednego kościoła do drugiego. Wspomina się także o konduktach żałobnych, które prawdopodobnie tędy przechodziły. Podczas II wojny światowej Stare Miasto w Elblągu legło w gruzach, a z nim część ścieżki kościelnej prowadzącej od kościoła św. Mikołaja do klasztoru Najświętszej Marii Panny. Ocalał tylko odcinek łączący ulice Świętego Ducha i Mostową, który w trosce przed dewastacją był niedostępny dla zwiedzających. | W średniowieczu ścieżka kościelna służyła wiernym i zakonnikom do szybszego przemieszczania się z jednego kościoła do drugiego. Wspomina się także o konduktach żałobnych, które prawdopodobnie tędy przechodziły. Podczas II wojny światowej Stare Miasto w Elblągu legło w gruzach, a z nim część ścieżki kościelnej prowadzącej od kościoła św. Mikołaja do klasztoru Najświętszej Marii Panny. Ocalał tylko odcinek łączący ulice Świętego Ducha i Mostową, który w trosce przed dewastacją był niedostępny dla zwiedzających. | ||
Wersja z 10:02, 5 sie 2014
Ścieżka kościelna w Elblągu – ścieżka stanowiąca jeden z oryginalnych i nielicznych zachowanych średniowiecznych elementów na elbląskim Starym Mieście obok katedry św. Mikołaja, Bramy Targowej i podominikańskiego klasztoru NMP. Ścieżka jest jednocześnie unikatem w skali kraju.
Opis
Ścieżkę z racji jej skromnej szerokości trudno nazwać ulicą. Powstała wraz z zabudową miasta w czasach średniowiecznych i swoją długością odpowiadała prawie długości ulicy Stary Rynek. Od początku stanowiła wąskie przejście między kamienicami, łącząc trzy kościoły Starego Miasta. Prowadziła ona od znajdującego się w południowej części miasta kościoła św. Ducha, następnie przebiegała przy kościele św. Mikołaja i kończyła się przed bramą znajdującego się po północnej części miasta podominikańskiego klasztoru NMP. Ścieżka była najszybszą i najkrótszą drogą pomiędzy nimi, stąd też prawdopodobnie wywodzi się jej nazwa.
W średniowieczu ścieżka kościelna służyła wiernym i zakonnikom do szybszego przemieszczania się z jednego kościoła do drugiego. Wspomina się także o konduktach żałobnych, które prawdopodobnie tędy przechodziły. Podczas II wojny światowej Stare Miasto w Elblągu legło w gruzach, a z nim część ścieżki kościelnej prowadzącej od kościoła św. Mikołaja do klasztoru Najświętszej Marii Panny. Ocalał tylko odcinek łączący ulice Świętego Ducha i Mostową, który w trosce przed dewastacją był niedostępny dla zwiedzających.
W 2006 r., po uporządkowaniu i konserwacji, ścieżka została udostępniona turystom w czasie czerwcowych obchodów Dni Elbląga. Obecnie dostępu do ścieżki bronią dwie żelazne bramki zamykane na kłódkę. Na szczególną uwagę zasługuje 10 rozporowych i dwupoziomowych gotyckich łęków, które można podziwiać codziennie od godz. 9.00 do 17.00.
Ciekawostki
Do 1945 r. ścieżkę określano następująco: KörperStrasse – ulica Ciał, Kirchensteig – Ścieżka Kościelna, Kleine Schuhmachergasse – uliczka Mała Szewska – nazwa dotyczyła odcinka pomiędzy ul. Kuśnierską a ul. Studzienną.
Bibliografia
Baranowski Grzegorz, Elbląg i okolice, Gdańsk 1982.
