Żebrowiec górski

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Wersja z dnia 11:16, 19 sie 2014 autorstwa MagdaS (dyskusja | edycje) (Bibliografia)
Skocz do: nawigacja, szukaj
Żebrowiec górski

Pleurospermum austriacum
(L.) Hoffm.
Żebrowiec górski – pokrój
Żebrowiec górski – pokrój
Systematyka
Królestwo rośliny
Podkrólestwo rośliny naczyniowe
Gromada okrytonasienne
Klasa dwuliścienne
Rząd selerowce
Rodzina selerowate
Rodzaj żebrowiec
Gatunek żebrowiec górski
Synonimy

Żebrowiec górski (Pleurospermum austriacum (L.) Hoffm.) – gatunek rośliny z rodziny baldaszkowatych (selerowatych; Apiaceae).

Morfologia

Bylina o wysokości do 1,5 m, o grubym, bulwiastym kłączu oraz dętej, bruzdowanej, nagiej łodydze. Liście 3–4-krotnie pierzaste, o jajowatolancetowatych odcinkach zbiegających po osadce, ząbkowanych i brzegiem delikatnie orzęsionych. Kwiaty białe. Liczne baldachy najczęściej ustawione są na jednym poziomie z baldachem szczytowym.

Roślina kwitnie od czerwca do sierpnia. Owoce są jajowate, długość 10 mm i średnicy do 6 mm.

Rozmieszczenie i ekologia

Żebrowiec górski jest gatunkiem znanym głównie z obszarów górskich Europy Środkowej (Alpy, Bałkany, Dynary, Karpaty), rzadko spotykanym na niżu. Jego pojedyncze, izolowane stanowiska znane są m.in. ze Szwecji.

W Polsce żebrowiec górski występuje głównie w Sudetach i Karpatach, ale znany jest także z rozproszonych stanowisk na pogórzu oraz kilkunastu stanowisk na niżu. Preferuje gleby bogate w węglan wapnia, w górach rośnie na skalistych zboczach.

Jednym z nielicznych na niżu stanowisk tego gatunku jest rezerwat przyrody Buki Wysoczyzny Elbląskiej w Parku Krajobrazowym Wysoczyzny Elbląskiej.

Ciekawostki

Naukowcy z Katedry Ekologii i Ochrony Przyrody Uniwersytetu Gdańskiego odkryli, że nasiona żebrowca kiełkują dopiero po dwukrotnym przezimowaniu.

Zobacz też

zielnik-karpacki.pl [20.05.2014]

Bibliografia

Warmia i Mazury. Cud, tylko się rozejrzeć, Warmińsko-Mazurska Regionalna Organizacja Turystyczna, Olsztyn 2012.