Żelazko: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja zweryfikowana]
 
(Nie pokazano 11 wersji utworzonych przez 4 użytkowników)
Linia 2: Linia 2:
 
  |Nazwa                = Żelazko   
 
  |Nazwa                = Żelazko   
 
  |zdjecie              = Niemieckie żelazko z umieszczonym  przepisem na ciasto.jpg
 
  |zdjecie              = Niemieckie żelazko z umieszczonym  przepisem na ciasto.jpg
  |opis zdjecia          = Niemieckie żelazko z umieszczonym przepisem na ciasto
+
  |opis zdjecia          = Niemieckie żelazko z umieszczonym na nim przepisem na ciasto. Źródło: [http://odkrywca.pl/polmisek-z-szafy-,640850.html www.odkrywca.pl] [01.07.2014]
  |inne nazwy            = Waflownica, gofrownica   
+
  |inne nazwy            = waflownica, gofrownica   
 
  |typ potrawy          =  
 
  |typ potrawy          =  
 
  |znaczenie            =  
 
  |znaczenie            =  
Linia 12: Linia 12:
 
  |www                  =
 
  |www                  =
 
}}
 
}}
<br/>
+
''' Żelazko ''' potoczna nazwa waflownicy, w której przygotowywano popularne w całym regionie [[Warmia|Warmii]] i [[Mazury|Mazur]] gofry.
 
+
<br/><br/>
''' Żelazko ''' - potoczna nazwa popularnej waflownicy, w której przygotowywano popularne w całym regionie gofry.<br/>
 
 
 
 
== Geneza ==  
 
== Geneza ==  
W żeliwnej gofrownicy z ciasta, przypominającego naleśnikowe wypiekano kraciaste serduszka. Często na żeliwnym wieczku żelazka znajdowała się wytłoczona receptura na ciasto. Waflownica składała się z dwóch płaskich okrągłych form, które były połączone zawiasami. Zewnętrzne wypustki tworzyły fajerkę, dzięki czemu żelazko można było umieścić bezpośrednio nad paleniskiem. Wnętrze nagrzanej formy smarowano słoniną, świńską skórką lub gęsim piórem, uprzednio zamoczonym w oleju.  
+
W żeliwnej gofrownicy z ciasta przypominającego naleśnikowe wypiekano kraciaste serduszka. Często na żeliwnym wieczku żelazka znajdowała się wytłoczona receptura na ciasto. Waflownica składała się z dwóch płaskich okrągłych form, które były połączone zawiasami. Zewnętrzne wypustki tworzyły fajerkę, dzięki czemu żelazko można było umieścić bezpośrednio nad paleniskiem. Wnętrze nagrzanej formy smarowano słoniną albo świńską skórką. W celu natłuszczenia formy posługiwano się niekiedy gęsim piórem uprzednio zamoczonym w oleju.  
 
<br/>
 
<br/>
 
 
=== Sposób przygotowania ===
 
=== Sposób przygotowania ===
Do przygotowania wafli warmińskie gospodynie używały ''siary'' - mleka krów tuż po wycieleniu, które przez kilka dni zmieniało konsystencję - uzyskując zarazem wyższą temperaturę, stawało się bardziej tłuste, a przy tym nabierało specyficznego żółtego koloru. Najczęściej gotowe gofry podawano z cukrem, konfiturą i bitą śmietaną.  
+
Do przygotowania wafli warmińskie gospodynie używały ''siary'', czyli mleka krów tuż po wycieleniu, które przez kilka dni zmieniało konsystencję, uzyskując zarazem wyższą temperaturę. Mleko stawało się wówczas bardziej tłuste, a przy tym nabierało specyficznego żółtego koloru. Najczęściej gotowe gofry podawano z cukrem, konfiturą i bitą śmietaną.  
 
<br/>
 
<br/>
  
== Przepis ==
+
== Przepis na gofry cynamonowe==
''Gofry cynamonowe''<M.K.Jankowska-Buttitta, ''Niezapomniana kuchnia Warmii i Mazur'', Zakroczym 2007, s. 198.
 
</ref>
 
 
 
 
50 dag mąki, 25 dag cukru, 25 dag masła, 4 jajka, 6 dag cynamonu
 
50 dag mąki, 25 dag cukru, 25 dag masła, 4 jajka, 6 dag cynamonu
  
''Masło utrzeć, wymieszać z żółtkami, cukrem i cynamonem. Stopniowo dodawać mąkę i dobrze wymieszać. Piec w gofrownicy na złoty kolor. Podawać na gorąco.''
+
Masło utrzeć, wymieszać z żółtkami, cukrem i cynamonem. Stopniowo dodawać mąkę i dobrze wymieszać. Piec w gofrownicy na złoty kolor. Podawać na gorąco<ref>M.K. Jankowska-Buttitta, ''Niezapomniana kuchnia Warmii i Mazur'', Zakroczym 2007, s. 198.</ref>.
 
<br/>
 
<br/>
 
+
{{Przypisy}}
 +
<references/>
 
== Bibliografia ==
 
== Bibliografia ==
#Cyfus Edward, ''Moja Warmia'', Dąbrówno 2012.
+
Cyfus Edward, ''Moja Warmia'', Dąbrówno 2012.<br/>
#Jankowska-Buttitta Małgorzata K., ''Niezapomniana kuchnia Warmii i Mazur'', Zakroczym 2007.
+
Jankowska-Buttitta Małgorzata K., ''Niezapomniana kuchnia Warmii i Mazur'', Zakroczym 2007.<br/>
#''Smak Mazur. Kuchnia dawnych Prus Wschodnich'', wybór Tadeusz Ostojski, opracowanie Rafał Wolski, Dąbrówno 2006.
+
''Smak Mazur. Kuchnia dawnych Prus Wschodnich'', wybór Tadeusz Ostojski, opracowanie Rafał Wolski, Dąbrówno 2006.
<br/>
 
{{Przypisy}}
 
<references>
 
 
<br/>
 
<br/>
  
[[Kategoria: Kultura]][[Kategoria: Etnografia]][[Kategoria: Potrawy regionalne]]
+
 
 +
[[Kategoria: Kultura]][[Kategoria: Potrawy regionalne]]
 
<br/>
 
<br/>

Aktualna wersja na dzień 09:21, 15 mar 2015

Żelazko

Niemieckie żelazko z umieszczonym na nim przepisem na ciasto. Źródło: www.odkrywca.pl [01.07.2014]Niemieckie żelazko z umieszczonym na nim przepisem na ciasto. Źródło: www.odkrywca.pl [01.07.2014]
Inne nazwy waflownica, gofrownica

Żelazko – potoczna nazwa waflownicy, w której przygotowywano popularne w całym regionie Warmii i Mazur gofry.

Geneza

W żeliwnej gofrownicy z ciasta przypominającego naleśnikowe wypiekano kraciaste serduszka. Często na żeliwnym wieczku żelazka znajdowała się wytłoczona receptura na ciasto. Waflownica składała się z dwóch płaskich okrągłych form, które były połączone zawiasami. Zewnętrzne wypustki tworzyły fajerkę, dzięki czemu żelazko można było umieścić bezpośrednio nad paleniskiem. Wnętrze nagrzanej formy smarowano słoniną albo świńską skórką. W celu natłuszczenia formy posługiwano się niekiedy gęsim piórem uprzednio zamoczonym w oleju.

Sposób przygotowania

Do przygotowania wafli warmińskie gospodynie używały siary, czyli mleka krów tuż po wycieleniu, które przez kilka dni zmieniało konsystencję, uzyskując zarazem wyższą temperaturę. Mleko stawało się wówczas bardziej tłuste, a przy tym nabierało specyficznego żółtego koloru. Najczęściej gotowe gofry podawano z cukrem, konfiturą i bitą śmietaną.

Przepis na gofry cynamonowe

50 dag mąki, 25 dag cukru, 25 dag masła, 4 jajka, 6 dag cynamonu

Masło utrzeć, wymieszać z żółtkami, cukrem i cynamonem. Stopniowo dodawać mąkę i dobrze wymieszać. Piec w gofrownicy na złoty kolor. Podawać na gorąco[1].

Przypisy

  1. M.K. Jankowska-Buttitta, Niezapomniana kuchnia Warmii i Mazur, Zakroczym 2007, s. 198.

Bibliografia

Cyfus Edward, Moja Warmia, Dąbrówno 2012.
Jankowska-Buttitta Małgorzata K., Niezapomniana kuchnia Warmii i Mazur, Zakroczym 2007.
Smak Mazur. Kuchnia dawnych Prus Wschodnich, wybór Tadeusz Ostojski, opracowanie Rafał Wolski, Dąbrówno 2006.