Aleksander Szczygło

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Wersja z dnia 08:34, 14 sie 2015 autorstwa Konrad (dyskusja | edycje)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Skocz do: nawigacja, szukaj
Aleksander Szczygło

Aleksander Szczygło, źródło: wiadomosci.onet.pl [25.08.2014]Aleksander Szczygło, źródło: wiadomosci.onet.pl [25.08.2014]
Data i miejsce urodzenia 7 października 1963 r., Jeziorany
Poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej
Okres sprawowania mandatu 2001–2005 IV kadencja
Okres sprawowania mandatu 2005–2006 V kadencja
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej
Okres urzędowania 2005–2006
Szef Kancelarii Prezydenta RP
Okres urzędowania 2006–2007
Minister Obrony Narodowej
Okres urzędowania 2007
Poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej
Okres sprawowania mandatu 2007–2009 VI kadencja
Szef Biura Bezpieczeństwa Narodowego
Okres urzędowania 2009–2010
Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Zasługi
Order "Za zasługi" II Stopnia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski

Aleksander Marek Szczygło (ur. 7 października 1963 r. w Jezioranach, zm. tragicznie 10 kwietnia 2010 r. w Smoleńsku) – polityk, poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej IV, V i VI kadencji, Szef Kancelarii Prezydenta RP, Minister Obrony Narodowej, Szef Biura Bezpieczeństwa Narodowego.

Aleksander Szczygło – wspomnienie

Życiorys

Absolwent technikum kolejowego w Olsztynie, a następnie Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego. W 1996 r. ukończył roczny kurs dla pracowników administracji publicznej z Europy Środkowej i Wschodniej organizowany przez Uniwersytet w Georgetown. Odbył praktykę w Kongresie Stanów Zjednoczonych.

W latach 1990–1991 pracował jako asystent senatora Lecha Kaczyńskiego w Biurze OKP w Gdańsku i jednocześnie jako specjalista w biurze prawnym Komisji Krajowej NSZZ "Solidarność". Następnie przez dwa lata pracował jako specjalista ds. legislacyjnych w kierowanym przez Lecha Kaczyńskiego Biurze Bezpieczeństwa Narodowego, a po powołaniu Lecha Kaczyńskiego na stanowisko prezesa Najwyższej Izby Kontroli w 1992 r. został dyrektorem gabinetu prezesa NIK.

W 1997 r. pełnił funkcję doradcy głównego inspektora w Głównym Inspektoracie Pracy. W latach 1997–2000 pracował jako dyrektor Departamentu Informacji i Kształcenia Europejskiego w Urzędzie Komitetu Integracji Europejskiej. W 2001 r. był doradcą prezesa zarządu PKO BP. W roku 2001 uzyskał mandat poselski z listy Prawa i Sprawiedliwości. W tym okresie pełnił również mandat eurodeputowanego z ramienia parlamentu. 25 września 2005 r. ponownie uzyskał reelekcję.

23 grudnia 2005 r. został powołany na stanowisko sekretarza stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej. 2 sierpnia 2006 r. objął urząd szefa Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, rezygnując z zasiadania w parlamencie. 7 lutego 2007 został powołany na stanowisko ministra obrony narodowej w miejsce Radosława Sikorskiego, który podał się do dymisji. 14 marca tego samego roku otrzymał nominację do składu Rady Bezpieczeństwa Narodowego. 7 września został odwołany z Rady Ministrów i jednocześnie powołany na sekretarza stanu i kierownika w Ministerstwie Obrony Narodowej, 11 września prezydent Lech Kaczyński ponownie wręczył mu nominację na Ministra Obrony Narodowej. W wyborach parlamentarnych w 2007 r. po raz trzeci uzyskał mandat poselski w okręgu olsztyńskim.

15 stycznia 2009 r. został mianowany szefem Biura Bezpieczeństwa Narodowego, tracąc z upływem tego dnia mandat poselski. Do najważniejszych dokumentów, które powstały w BBN pod jego kierownictwem, należą opracowania dotyczące m.in. porwania, prób uwolnienia oraz śmierci polskiego geologa Piotra Stańczaka w Pakistanie, jedności Ukrainy, a także następujące analizy:

  • Rok po wojnie rosyjsko-gruzińskiej. Stan realizacji porozumień Sarkozy – Miedwiediew
  • Propaganda historyczna Rosji w latach 2004-2009
  • Stan profesjonalizacji Sił Zbrojnych RP
  • Zagrożenia dla procesu modernizacji technicznej Sił Zbrojnych RP
  • Okoliczności negocjacji kontraktu na sprzedaż do Rosji francuskich okrętów klasy Mistral
  • Analiza kwestionariusza BBN wysyłanego do dyrektorów szpitali, dotyczącego zabezpieczenia dostępności pacjentów do świadczeń lecznictwa szpitalnego Przygotował również materiał zatytułowanyLudobójstwo katyńskie w polityce władz sowieckich i rosyjskich, który nie został opublikowany.

Aleksander Szczygło zginął tragicznie 10 kwietnia 2010 r. w katastrofie rządowego samolotu Tu-154M pod Smoleńskiem w drodze na obchody siedemdziesiątej rocznicy zbrodni katyńskiej. 21 kwietnia został pochowany w Kwaterze Smoleńskiej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.

Szkoła i wykształcenie

  • Technikum kolejowe w Olsztynie
  • Uniwersytet Gdański, Wydział Prawa i Administracji
  • University of Georgetown, University of Wisconsin

Praca

  • asystent senatora Lecha Kaczyńskiego w Biurze OKP w Gdańsku (1990–1991)
  • specjalista w biurze prawnym Komisji Krajowej NSZZ "Solidarność"
  • Biuro Bezpieczeństwa Narodowego specjalista ds. legislacyjnych (1991–1992)
  • Najwyższa Izba Kontroli – dyrektor gabinetu prezesa (1992–1995)
  • Główny Inspektorat Pracy – doradca głównego inspektora (1997)
  • Urząd Komitetu Integracji Europejskiej – dyrektor Departamentu Informacji i Kształcenia Europejskiego (1997–2000)
  • PKO BP - doradca prezesa zarządu (2001)
  • W latach 2001, 2005 i 2007 był wybierany do Sejmu RP
  • szef Kancelarii Prezydenta RP (2006)
  • Minister Obrony Narodowej (2006)
  • Szef Biura Bezpieczeństwa Narodowego (2009–2010)

Działalność polityczna

  • Prawo i Sprawiedliwość
    • członek partii

Odznaczenia i wyróżnienia

  • Krzyż Komandorski Orderu Zasługi Republiki Węgierskiej, (Węgry 2009)
  • Order "Za zasługi" II Stopnia (Ukraina 2010)
  • Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, (2010, pośmiertnie)

Ciekawostki

Tablice poświęcone Aleksandrowi Szczygle odsłonięto w 2010 r. na cmentarzu w Węgoju koło Jezioran na grobie jego rodziców, w 2012 r. w kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa w Olsztynie[1], a w 2013 r. na budynku Zespołu Szkół Samochodowych im. por. A.M. Bocheńskiego w Olsztynie[2] (w przeszłości Technikum Kolejowe, które ukończył Aleksander Szczygło) oraz w Ełku[3] (na budynku, gdzie w przeszłości Aleksander Szczygło otworzył swoje pierwsze biuro poselskie). W roku 2012 imię Aleksandra Szczygły otrzymała Sala Kominkowa w Ministerstwie Obrony Narodowej[4].

Przypisy

Zobacz też

TVN Aleksander Szczygło — wspomnienie [25.08.2014]

Bibliografia

sejm.gov.pl, strona sejmowa Aleksandra Szczygły [25.08.2014]
Biuro Bezpieczeństwa Narodowego Nota biograficzna Aleksander Szczygło [25.08.2014]
pl.wikipedia.org, Aleksander Szczygło [20.08.2014]