Arnika górska

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Wersja z dnia 11:54, 17 lip 2014 autorstwa MagdaS (dyskusja | edycje) (Morfologia)
Skocz do: nawigacja, szukaj
Arnika górska

Arnica montana
L.
Arnika górska – pokrój, źródło: wikimedia.org [20.05.2014]
Arnika górska – pokrój, źródło: wikimedia.org [20.05.2014]
Systematyka
Królestwo rośliny
Podkrólestwo rośliny naczyniowe
Gromada okrytonasienne
Klasa dwuliścienne
Rząd astrowce
Rodzina astrowate
Rodzaj arnika
Gatunek arnika górska
Synonimy
Senecio arnica E.H.L. Krause

Arnika górska (Arnica montana L.) – gatunek rośliny z rodziny astrowatych (Astereaceae).

Morfologia

Arnika górska to bylina kłączowa. Wyrastająca z krótkiego kłącza zielona, prosta, krótko omszona łodyga osiąga 15–60 cm wysokości. Na jej szczycie znajduje się jeden koszyczek oraz dwa po bokach (rzadziej cztery). Liście są całobrzegie lub ząbkowane.

Liście odziomkowe są zebrane w rozetę, odwrotnie jajowate i wydłużone, bardzo grube, bez ogonków, z nerwem głównym wyraźnie widocznym od spodu blaszki liściowej (pięcio- siedmionerwowe). Liście łodygowe są mniejsze, zebrane w pary, całobrzegie lub ząbkowane. Liście odziomkowe są zebrane w rozetę, odwrotnie jajowate i wydłużone, bardzo grube, bez ogonków, z nerwem głównym wyraźnie widocznym od spodu blaszki liściowej (1–3), naprzeciwległe, nieco lepkie, trójnerwowe, siedzące, obejmujące łodygę.

Kwiaty arniki górskiej są złotożółte lub pomarańczowożółte, zebrane w koszyczki o średnicy 6–8 cm. Dno koszyczka jest owłosione, zaś jego okrywa jest gruczołkowato owłosiona. Kwiaty środkowe są rurkowate, obupłciowe, brzeżne nibyjęzyczkowe o trzech ząbkach, słupkowe (żeńskie). Kwitnie od czerwca (niziny) do sierpnia (góry). Owocem jest owłosiona niełupka o długości 4–5 mm.

Rozmieszczenie i ekologia

Występuje na terenach górskich i podgórskich Europy. W Polsce najliczniej występuje w Sudetach i na Pojezierzu Mazurskim, rzadziej na rozproszonych stanowiskach na Dolnym Śląsku, Wyżynie Małopolskiej, w Górach Świętokrzyskich i w Bieszczadach Zachodnich.

Arnika górska występuje na pogórzu; na niżu odnotowuje się ją sporadycznie. Najczęściej spotyka się ją w piętrze alpejskim i subalpejskim, na glebach kwaśnych, do wysokości 2500 m. Można ją znaleźć na polanach leśnych lub łąkach. Jest rośliną światłolubną, ale znoszącą okresowe zacienienie.

Wartość użytkowa

Jest rośliną leczniczą, kosmetyczną i ozdobną (cała roślina jest trująca). Wprowadzenie w XVIII wieku arniki górskiej do aptek spowodowało wzrost jej popularności wśród zielarzy i aptekarzy. Prawdopodobnie niekontrolowany zbiór przyczynił się do jej przetrzebienia.

Obecnie surowiec zielarski pochodzi z upraw. Preparaty z arniki stosuje się zewnętrznie na krwiaki, stłuczenia, obrzęki pourazowe, oparzenia, ukąszenia owadów, a także do płukania jamy ustnej. Koszyczki kwiatowe zawierają liczne substancje czynne o działaniu przeciwzapalnym, przeciwreumatycznym i antyseptycznym. Stosowana wewnętrznie wzmacnia i uszczelnia ściany naczyń krwionośnych, działa przeciwzakrzepowo, poprawia krążenie krwi. Wyciąg z kwiatów bywa stosowany do produkcji kremów i płynów do twarzy. Ze względu na swoje ozdobne kwiatostany należy do roślin uprawianych w ogródkach.

Gatunek objęty jest w Polsce na siedliskach naturalnych ścisłą ochroną. Jest rośliną narażoną na wyginięcie (kategoria V na Czerwonej Liście).

Ciekawostki

Dawniej w Bawarii, w wigilię św. Jana, arnikę umieszczano na brzegach pól, wierząc, iż uchroni je ona przed gradobiciem. Ustawiona w oknie miała zapobiec uderzeniu pioruna.

Arnika górska zmniejsza swoją liczebność głównie na skutek zaniku odpowiednich siedlisk, w efekcie eutrofizacji, zacienienia i rozwoju ekspansywnych roślin zielnych oraz krzewinek. Zabiegi ochrony czynnej arniki górskiej realizowane są obecnie m.in. na terenie Górznieńsko-Lidzbarskiego Parku Krajobrazowego.

Zobacz też

pl.wikipedia.org, arnika górska [20.04.2014]

Bibliografia

Zarzycki Kazimierz, Szeląg Zbigniew, Red list of the vascular plants in Poland, [w:] Red lists of plants and fungi in Poland, red. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda i Zbigniew Szeląg, Kraków 2006, s. 11–20.
Wołkowycki Dan, Arnika górska, [w:] Monitoring gatunków roślin, t. 3, gios.gov.pl [20.05.2014]