August Kiwicki: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Krzysztofk (dyskusja | edycje) |
Krzysztofk (dyskusja | edycje) |
||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
|opis grafiki = | |opis grafiki = | ||
|podpis = | |podpis = | ||
| − | |data urodzenia = 17 | + | |data urodzenia = 17 września 1879 r. |
|miejsce urodzenia = Tylkowo | |miejsce urodzenia = Tylkowo | ||
|imię przy narodzeniu = | |imię przy narodzeniu = | ||
| − | |data śmierci = 4 | + | |data śmierci = 4 marca 1950 r. |
|miejsce śmierci = Dłużek | |miejsce śmierci = Dłużek | ||
|przyczyna śmierci = | |przyczyna śmierci = | ||
| Linia 21: | Linia 21: | ||
}} | }} | ||
| − | '''August Kiwicki''' (ur. 17 | + | '''August Kiwicki''' (ur. 17 września 1879 r. w Tylkowie, zm. 4 marca 1950 r. w Dłużku) – działacz polityczno-społeczny na [[Mazury|Mazurach]]. |
<br/><br/> | <br/><br/> | ||
== Życiorys == | == Życiorys == | ||
=== Praca === | === Praca === | ||
| − | Czynnie uczestniczył w ruchu polskim na [[Mazury|Mazurach]]. W okresie plebiscytu działał jako mąż zaufania | + | Czynnie uczestniczył w ruchu polskim na [[Mazury|Mazurach]]. W okresie plebiscytu działał jako mąż zaufania Mazur. W 1908 r. Kiwicki kupił nieruchomość w Dłużku. Zorganizował tam restaurację, którą zarządzał od 1912 r. Władze niemieckie pozbawiły Kiwickiego koncesji. W związku z zaistniałą sytuacją, w 1923 r., przeprowadził się do [[Klebark Mały|Klebarka Małego]] w [[Powiat olsztyński|powiecie olsztyńskim]]. |
W połowie 1934 r. wrócił do Dłużka i otworzył sklep spożywczy, gdyż ponownie nie udzielono mu koncesji na prowadzenie restauracji. Mimo bojkotu i terroru organizacji hitlerowskich, Kiwicki kształcił dzieci w szkołach polskich. Był za to nękany karami przez władze niemieckie. | W połowie 1934 r. wrócił do Dłużka i otworzył sklep spożywczy, gdyż ponownie nie udzielono mu koncesji na prowadzenie restauracji. Mimo bojkotu i terroru organizacji hitlerowskich, Kiwicki kształcił dzieci w szkołach polskich. Był za to nękany karami przez władze niemieckie. | ||
Wersja z 20:40, 1 maj 2014
| August Kiwicki | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | 17 września 1879 r. Tylkowo |
| Data i miejsce śmierci | 4 marca 1950 r. Dłużek |
August Kiwicki (ur. 17 września 1879 r. w Tylkowie, zm. 4 marca 1950 r. w Dłużku) – działacz polityczno-społeczny na Mazurach.
Spis treści
Życiorys
Praca
Czynnie uczestniczył w ruchu polskim na Mazurach. W okresie plebiscytu działał jako mąż zaufania Mazur. W 1908 r. Kiwicki kupił nieruchomość w Dłużku. Zorganizował tam restaurację, którą zarządzał od 1912 r. Władze niemieckie pozbawiły Kiwickiego koncesji. W związku z zaistniałą sytuacją, w 1923 r., przeprowadził się do Klebarka Małego w powiecie olsztyńskim.
W połowie 1934 r. wrócił do Dłużka i otworzył sklep spożywczy, gdyż ponownie nie udzielono mu koncesji na prowadzenie restauracji. Mimo bojkotu i terroru organizacji hitlerowskich, Kiwicki kształcił dzieci w szkołach polskich. Był za to nękany karami przez władze niemieckie.
Ciekawostki
Rodzina Kiwickich była nękana przez władze niemieckie. W książce "Na tropach Smętka", wydanej przez Melchiora Wańkowicza, została opisana tragedia Kiwickich oraz wzmożone ataki organizacji hitlerowskich na Augusta Kiwickiego. Został zmuszony do opuszczenia Prus Wschodnich. Martyrologia rodziny Kiwickich odbiła się szerokim echem w prasie polskiej. W 1937 r. Kiwicki, wspólnie z rodziną, osiedlił się w Działdowie. Jako rekompensatę otrzymał od rządu polskiego dom i sklep kolonialny. Po wybuchu II wojny światowej, w 1939 r., Niemcy skonfiskowali własności należące do rodziny Kiwickich. Cała rodzina zaczęła tułaczkę wojenną. Kiwicki ukrywał się w Nasielsku, Warszawie i pod Terespolem. Został też urzędnikiem Arbeitsantu w Siedlcach, ratował wielu Polaków od wywózki do Niemiec. Po wojnie wrócił do Dłużka i tam zmarł. Kiwicki poślubił Brygidę Sandrowską. Z tego małżeństwa urodziło się ośmioro dzieci, trzy córki i pięciu synów.
Bibliografia
Oracki Tadeusz, Słownik biograficzny Warmii, Mazur i Powiśla od połowy XV wieku do 1945 roku, Warszawa 1963.
Oracki Tadeusz, Słownik biograficzny Warmii, Mazur i Powiśla XIX i XX wieku (do 1945 roku), Warszawa 1983.
Wańkowicz Melchior, Na tropach Smętka, Kraków 1988.
