Bałoszyce: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 43: | Linia 43: | ||
Pałac uległ zniszczeniu w styczniu 1945 roku. W latach 1973-1979 został odbudowany. Obecnie mieści się w nim hotel. | Pałac uległ zniszczeniu w styczniu 1945 roku. W latach 1973-1979 został odbudowany. Obecnie mieści się w nim hotel. | ||
| − | + | [[File:Brama wjazdowa do pałacu.jpg|thumb|300px|left|Brama wjazdowa do pałacu]] | |
Liczba mieszkańców i budynków mieszkalnych | Liczba mieszkańców i budynków mieszkalnych | ||
| Linia 64: | Linia 64: | ||
1939 - 458 osób | 1939 - 458 osób | ||
| − | + | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | + | [[File:Kościół w Bałoszycach.jpg|thumb|300px|right|Kościół w Bałoszycach] | |
== Ludzie związani z miejscowością == | == Ludzie związani z miejscowością == | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | + | ] | |
== Zabytki == | == Zabytki == | ||
*Zespół rezydencjonalny | *Zespół rezydencjonalny | ||
Wersja z 23:20, 9 kwi 2014
| Bałoszyce | |
| | |
 Pałac w Bałoszycach
| |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie |
| Powiat | iławski |
| Gmina | Susz |
| Liczba ludności (2010) | 541[1] |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Bałoszyce | |
| Położenie na mapie Polski  Bałoszyce | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Bałoszyce (niem. Gross Bellschwitz) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie iławskim, w gminie Susz. W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa elbląskiego.
Miejscowość w 2010 roku liczyła 541 mieszkańców (łącznie z osadami Bałoszyce Małe i Wądoły). Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Ludomir Surówka[2].
Spis treści
Położenie
Wieś położona jest w zachodniej części województwa warmińsko-mazurskiego, na Pojezierzu Iławskim, 25 km na północny zachód od Iławy i 7 km na południowy zachód od Suszu.
Dzieje miejscowości
Dokładna data założenia wsi nie jest znana. Pierwsza wzmianka dotycząca Bałoszyc pojawia się w roku 1316, kiedy przywołana została postać proboszcza miejscowej parafii. Kościół został zatem wzniesiony o wiele wcześniej, być może pod koniec XIII wieku. W XVI wieku trudno już doszukać się informacji o świątyni, która została zniszczona w 1414 roku albo w okresie wojny trzynastoletniej. W XVI stuleciu Bałoszyce włączono do parafii w Jawtach Wielkich. Nowy kościół został wybudowany w XVII wieku; wówczas ponownie miejscowość stała się siedzibą parafii. Świątynia uległa przebudowie w XIX stuleciu. Po 1466 roku na porzuconych 15 łanach utworzony został folwark Bałoszyce Małe. W 1532 roku Bałoszyc stały się własnością biskupa Georga von Polenza. Polenz w pierwszej połowie stulecia wybudował w majątku pałac. W 1683 roku dobra zostały sprzedane grafowi von Brunneck. Rezydujący w XVIII wieku w Bałoszycach potomek rodu - feldmarszałek Manfred von Brunneck, wybudował miejscową dwuklasową szkołę, rozbudował świątynię i ufundował kościelną dzwonnicę. W 1848 roku do szkoły uczęszczało 75 dzieci. Po roku 1850 kolejny spadkobierca - Karl Otto Magnus von Brunneck przebudował pałac w Bałoszycach w stylu neogotyku. Autorem projektu przebudowy był architekt Luis Runge. Pod koniec XIX wieku w Bałoszycach działała cegielnia, gorzelnia oraz młyn parowy.
Pałac uległ zniszczeniu w styczniu 1945 roku. W latach 1973-1979 został odbudowany. Obecnie mieści się w nim hotel.
Liczba mieszkańców i budynków mieszkalnych
1817 - 229 osób, 28 domów
1831 - 339 osób, 26 domów
1864 - 363 osoby,23 domy
1871 - 382 osoby,22 domy
1885 - 357 osób, 22 domy
1895 - 313 osób, 22 domy
1905 - 342 osoby, 24 domy
1933 - 517 osób (łącznie z Bałoszycami Małymi, Czernikowem, Wądołami oraz Hutą)
1939 - 458 osób
[[File:Kościół w Bałoszycach.jpg|thumb|300px|right|Kościół w Bałoszycach]
Ludzie związani z miejscowością
]
Zabytki
- Zespół rezydencjonalny
- Pałac w Bałoszycach z połowy XIX wieku
- Park pałacowy
- Kościół pw. św. Rodziny pochodzący z XVII stulecia, przebudowany dwa wieki później
Bibliografia
- Iława. Z dziejów miasta i powiatu, red. Andrzej Wakar, Olsztyn 1972.
- Niesiobędzki Wiesław, Powiat iławski. Dzieje, zabytki, pejzaż i kultura. Szkice historyczne, wydanie II, poprawione i poszerzone, Iława 2008.
- Statistisch-Topographisches Adreß-Handbuch von Westpreussen, Commission bei Leon Saunier, Danzig und Elbing 1858.
- Warmia i Mazury. Przewodnik ilustrowany, red. Marcin Kuleszo, Barbara Wojczulanis, Olsztyn 2001.
- Wojewódzka ewidencja zabytków [data dostępu: 5.03.2014]
- Plan rozwoju lokalnego gminy i miasta Susz [data dostępu: 5.03.2014]
- Bank Danych Lokalnych GUS [data dostępu: 5.03.2014]
- Deutsche Verwaltungsgeschichte [data dostępu: 5.03.2014]
Przypisy
- ↑ Łącznie Bałoszyce, Bałoszyce Małe i Wądoły.
- ↑ http://bip.susz.sisco.info/?id=1739 [data dostępu: 5.03.2014]
