Boćwinka (gmina Kruklanki): Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja zweryfikowana][wersja zweryfikowana]
 
Linia 55: Linia 55:
 
== Zabytki ==
 
== Zabytki ==
 
*dawny cmentarz ewangelicki
 
*dawny cmentarz ewangelicki
 +
 +
==Multimedia==
 +
{{#ev:youtube|aS3RbJzRxBs|500|left|}}
 
{{Przypisy}}
 
{{Przypisy}}
 
<references/>
 
<references/>

Aktualna wersja na dzień 13:04, 18 gru 2015

Boćwinka

Szkoła w Boćwince.Źródło: www.szkolabocwinka.kruklanki.pl
Szkoła w Boćwince.
Źródło: www.szkolabocwinka.kruklanki.pl
Państwo  Polska
Województwo warmińsko-mazurskie
Powiat giżycki
Gmina Kruklanki
Liczba ludności (2010) 203
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa lokalizacyjna województwa warmińsko-mazurskiego
Boćwinka
Boćwinka
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Boćwinka
Boćwinka
Ziemia

{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Boćwinka (niem. Neu Freudenthal) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie giżyckim, w gminie Kruklanki. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa suwalskiego.

Miejscowość w 2010 r. liczyła 203 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Aleksandra Giza[1] [05.03.2014]

Położenie

Wieś położona jest w północno-wschodniej części województwa warmińsko-mazurskiego, na obszarze Krainy Wielkich Jezior Mazurskich, 19 km na wschód od Giżycka i 7 km na południowy wschód od Kruklanek.

Dzieje miejscowości

Wieś powstała w ramach kolonizacji wschodnich terenów Prus Książęcych. W 1554 r. starosta Jan Pusch sprzedał trzy łany na sołectwo Łukaszowi Lipińskiemu z powiatu piskiego. W zamian zobowiązał się on do założenia wsi czynszowej na 30 łanach oraz do konnego udziału w polowaniach. Osadnicy otrzymali dziewięcioletnią wolniznę. Wieś w tym okresie występowała pod nazwami Neufreudenthall, Neufredeland, Neufreudenthal.

Z czasem wieś nieco się powiększyła i w XVII w. obejmowała obszar 34 łanów. Boćwinka należała do parafii ewangelickiej w Kruklankach. Wieś poważnie ucierpiała podczas wielkiej epidemii dżumy na początku XVIII w.; zmarła wówczas połowa mieszkańców (103 osoby).

Szkołę we wsi założono w 1817 r. W połowie tego samego stulecia uczęszczało do niej 72 uczniów. Po II wojnie światowej uruchomiono ją ponownie już wiosną 1946 r. jako placówkę ośmioklasową; organizatorką szkoły była Wiktoria Dąbrowska.

W latach 1954–1972 wieś była siedzibą gromady, w skład której wchodziły sołectwa: Jurkowo, Możdżany, Sołtmany i Żywy. W latach 60. otwarto tu urząd pocztowy i sklep spożywczy.

Liczba mieszkańców w następujących latach wynosiła:

  • 1857 – 297 osób
  • 1925 – 315 osób
  • 1933 – 326 osób
  • 1939 – 283 osoby

Edukacja

Zabytki

  • dawny cmentarz ewangelicki

Multimedia

Przypisy

Zobacz też

Bibliografia

Białuński Grzegorz, Kolonizacja "Wielkiej Puszczy" (do 1568 roku) – starostwa piskie, ełckie, straduńskie, zelkowskie i węgoborskie (węgorzewskie), Olsztyn 2002.
Orłowicz Mieczysław, Ilustrowany przewodnik po Mazurach Pruskich i Warmii, na nowo podali do druku Grzegorz Jasiński, Andrzej Rzempołuch, Robert Traba, Olsztyn 1991.
Statistisch-Topographisches Adreß-Handbuch von Ostpreussen, Commission bei Wilhelm Koch, Königsberg 1857.
Wakar Andrzej, Wilamowski Bohdan, Węgorzewo. Z dziejów miasta i powiatu, Olsztyn 1968.
Bank Danych Lokalnych GUS [05.03.2014]
verwaltungsgeschichte.pl [05.03.2014]