Bogusław Oblewski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 12: | Linia 12: | ||
<br/> | <br/> | ||
=Przebieg kariery sportowej= | =Przebieg kariery sportowej= | ||
| − | + | Karierę rozpoczął w [[FKS Stal Kraśnik|Stali Kraśnik]], gdzie grał prawie 10 lat. W 1978 roku przeszedł do Legii Warszawa. Tam jednak nie mógł znaleźć miejsca w podstawowym składzie, więc wyjechał do Poznania, gdzie zaadoptował się od razu. Z Lechem dwukrotnie sięgnął po tytuł mistrza Polski i raz Puchar Polski. Mimo, że był obrońcą zdobywał bramki dla swej drużyny. Od 1984 roku występował w Lechii Gdańsk, będąc jednym z najskuteczniejszych defensorów. W 1988 roku zdecydował się na sportową emigrację. Wybrał Szwecję i klub IFC Delbso. Po powrocie do kraju w 1992 otrzymał ofertę ze Stomilu Olsztyn. Z klubem awansował do ekstraklasy, w której rozegrał jeszcze dwa sezony, po czym zakończył karierę. Był wśród kibiców jedną z najpopularniejszych postaci. Otrzymał pseudonim „Bolo”. U schyłku profesjonalnej gry został trenerem w klubie olsztyńskim. Następnie trenował takie kluby jak: Okęcie Warszawa, Gwardia Warszawa, Mazowsze Grójec, Ruch Wysokie Mazowieckie, Jeziorak Iława, Pomezania Malbork, Narew Ostrołęka, Okęcie Warszawa, Hutnik Warszawa, Orkan Rumia, Żyrardowianka. | |
=Bibliografia= | =Bibliografia= | ||
Wersja z 06:09, 18 gru 2014
| Bogusław Oblewski | |
| | |
 z archiwum Janusza Poryckiego | |
| Imię i nazwisko | Bogusław Oblewski |
| Data i miejsce urodzenia | 11 października 1957 roku w Kraśniku |
| Dyscyplina | Piłka nożna |
| Największy sukces | Mistrz Polski |
Bogusław Oblewski (ur. 11 października 1957 roku w Kraśniku) – Zawodnik I-ligowych klubów polskich, mistrz Polski, podpora defensywy Stomilu w I lidze
Przebieg kariery sportowej
Karierę rozpoczął w Stali Kraśnik, gdzie grał prawie 10 lat. W 1978 roku przeszedł do Legii Warszawa. Tam jednak nie mógł znaleźć miejsca w podstawowym składzie, więc wyjechał do Poznania, gdzie zaadoptował się od razu. Z Lechem dwukrotnie sięgnął po tytuł mistrza Polski i raz Puchar Polski. Mimo, że był obrońcą zdobywał bramki dla swej drużyny. Od 1984 roku występował w Lechii Gdańsk, będąc jednym z najskuteczniejszych defensorów. W 1988 roku zdecydował się na sportową emigrację. Wybrał Szwecję i klub IFC Delbso. Po powrocie do kraju w 1992 otrzymał ofertę ze Stomilu Olsztyn. Z klubem awansował do ekstraklasy, w której rozegrał jeszcze dwa sezony, po czym zakończył karierę. Był wśród kibiców jedną z najpopularniejszych postaci. Otrzymał pseudonim „Bolo”. U schyłku profesjonalnej gry został trenerem w klubie olsztyńskim. Następnie trenował takie kluby jak: Okęcie Warszawa, Gwardia Warszawa, Mazowsze Grójec, Ruch Wysokie Mazowieckie, Jeziorak Iława, Pomezania Malbork, Narew Ostrołęka, Okęcie Warszawa, Hutnik Warszawa, Orkan Rumia, Żyrardowianka.
