Borawskie: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja zweryfikowana][wersja zweryfikowana]
(Zobacz też)
Linia 29: Linia 29:
 
  |www                  =
 
  |www                  =
 
}}<br/>
 
}}<br/>
''' Borawskie ''' (niem. ''Borawsken'', od 1938 r. ''Deutscheck'') – [[wieś sołecka]] położona w [[województwo warmińsko-mazurskie|województwie warmińsko-mazurskim]], w [[powiat olecki|powiecie oleckim]], w [[gmina Olecko|gminie Olecko]]. W latach 1975-1998 miejscowość należała [[podział administracyjny|administracyjnie]] do [[województwo suwalskie|województwa suwalskiego]]. W latach 1999-2001 wieś wchodziła w skład [[powiat olecko-gołdapski|powiatu olecko-gołdapskiego]].
+
''' Borawskie ''' (niem. ''Borawsken'', od 1938 r. ''Deutscheck'') – [[Wieś sołecka|wieś sołecka]] położona w [[Województwo warmińsko-mazurskie|województwie warmińsko-mazurskim]], w [[Powiat olecki|powiecie oleckim]], w [[Olecko (gmina miejsko-wiejska)|gminie Olecko]]. W latach 1975-1998 miejscowość należała [[Podział administracyjny|administracyjnie]] do [[Województwo suwalskie|województwa suwalskiego]]. W latach 1999-2001 wieś wchodziła w skład [[Powiat olecko-gołdapski|powiatu olecko-gołdapskiego]].
  
 
Miejscowość w 2010 roku liczyła 274 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje [[Walenty Sejnowski]]<ref>http://www.umolecko.bip.doc.pl/index.php?dz=4&id=14040 [data dostępu: 5.12.2013]</ref>.
 
Miejscowość w 2010 roku liczyła 274 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje [[Walenty Sejnowski]]<ref>http://www.umolecko.bip.doc.pl/index.php?dz=4&id=14040 [data dostępu: 5.12.2013]</ref>.
Linia 41: Linia 41:
  
 
== Dzieje miejscowości ==
 
== Dzieje miejscowości ==
Wieś powstała w ramach kolonizacji północno-wschodnich terenów [[Prusy Książęce|Prus Książęcych]]. Dokładna data jej założenia nie jest znana. W 1561 roku starosta [[Wawrzyniec von Halle]] odnowił przywilej braciom Jakubowi, Jordanowi i Sobiechowi Borawskim, w któym potwierdzał, iż ich ojciec, Piotr Borawski, zakupił za 198 [[grzywana|grzywien]] sześć łanów sołeckich, zobowiązując się do założenia na 60 łanach wsi czynszowej na [[prawo chełmińskie|prawie chełmińskim]]; osiedleńcy mieli zapewnione 10 lat [[wolnizna|wolnizny]]. Można więc przyjąć, że Borawskie powstały w połowie XVI wieku. Wieś należała do [[parafia ewangelicka w Mieruniszkach|parafii ewangelickiej w Mieruniszkach]].
+
Wieś powstała w ramach kolonizacji północno-wschodnich terenów [[Prusy Książęce|Prus Książęcych]]. Dokładna data jej założenia nie jest znana. W 1561 roku starosta [[Wawrzyniec von Halle]] odnowił przywilej braciom Jakubowi, Jordanowi i Sobiechowi Borawskim, w któym potwierdzał, iż ich ojciec, Piotr Borawski, zakupił za 198 [[Grzywana|grzywien]] sześć łanów sołeckich, zobowiązując się do założenia na 60 łanach wsi czynszowej na [[Prawo chełmińskie|prawie chełmińskim]]; osiedleńcy mieli zapewnione 10 lat [[Wolnizna|wolnizny]]. Można więc przyjąć, że Borawskie powstały w połowie XVI wieku. Wieś należała do [[Parafia ewangelicka w Mieruniszkach|parafii ewangelickiej w Mieruniszkach]].
  
Szkołę we wsi założono w pierwszej połowie XVIII wieku (około 1737-1740). W 1935 roku zatrudniony w niej był jeden nauczyciel, a w ośmiu klasach uczęszczało do niej ogółem 56 dzieci. Po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] szkołę uruchomiono ponownie w sierpniu 1945 roku jako jedną z pierwszych szkół w powiecie oleckim; pracował w niej wówczas jeden nauczyciel.
+
Szkołę we wsi założono w pierwszej połowie XVIII wieku (około 1737-1740). W 1935 roku zatrudniony w niej był jeden nauczyciel, a w ośmiu klasach uczęszczało do niej ogółem 56 dzieci. Po [[II wojna światowa na Warmii i Mazurach|II wojnie światowej]] szkołę uruchomiono ponownie w sierpniu 1945 roku jako jedną z pierwszych szkół w powiecie oleckim; pracował w niej wówczas jeden nauczyciel.
  
Na początku 1945 roku Borawskie zostały częściowo zniszczone w wyniku ostrzału artyleryjskiego. W pierwszych latach powojennych w tych okolicach działały oddziały zbrojne podziemia niepodległościowego. W pierwszej połowie 1946 roku zginął z ich ręki mieszkaniec wsi, członek Polskiej Partii Robotniczej; uprowadzony został również wójt [[gmina Borawskie|gminy]] [[Bolesław Chrzanowski]], któremu udało się uciec. Siedziba gminy w tym okresie znajdowała się w [[Szczecinki|Szczecinkach]]; ostatecznie w 1950 roku gminę przemianowano na [[gmina Szczecinki|Szczecinki]].  
+
Na początku 1945 roku Borawskie zostały częściowo zniszczone w wyniku ostrzału artyleryjskiego. W pierwszych latach powojennych w tych okolicach działały oddziały zbrojne podziemia niepodległościowego. W pierwszej połowie 1946 roku zginął z ich ręki mieszkaniec wsi, członek Polskiej Partii Robotniczej; uprowadzony został również wójt gminy [[Bolesław Chrzanowski]], któremu udało się uciec. Siedziba gminy w tym okresie znajdowała się w [[Szczecinki|Szczecinkach]]; ostatecznie w 1950 roku gminę przemianowano na [[Gmina Szczecinki|Szczecinki]].  
  
  
Linia 78: Linia 78:
 
<br/>
 
<br/>
  
 
+
[[Kategoria: Powiat olecki]]  
 
+
[[Kategoria: Olecko(gmina miejsko-wiejska)]]  
[[Kategoria: Miejscowość]] [[Kategoria: Powiat olecki]] [[Kategoria: Gmina Olecko]] [[Kategoria: Wieś sołecka]]
+
[[Kategoria: Wsie sołeckie]]
 +
[[Kategoria: 1501-1600]]

Wersja z 12:21, 3 lip 2014

Borawskie

Borawskie. Pomnik
Borawskie. Pomnik
Państwo  Polska
Województwo warmińsko-mazurskie
Powiat olecki
Gmina Olecko
Liczba ludności (2010) 274
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa lokalizacyjna województwa warmińsko-mazurskiego
Borawskie
Borawskie
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Borawskie
Borawskie
Ziemia

{{#invoke:Koordynaty|szablon}}


Borawskie (niem. Borawsken, od 1938 r. Deutscheck) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie oleckim, w gminie Olecko. W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa suwalskiego. W latach 1999-2001 wieś wchodziła w skład powiatu olecko-gołdapskiego.

Miejscowość w 2010 roku liczyła 274 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Walenty Sejnowski[1].


Położenie

Wieś położona jest w północno-wschodniej części województwa warmińsko-mazurskiego, we wschodniej części Pojezierza Zachodniosuwalskiego, 13 km na północny wschód od Olecka; na północ od drogi wojewódzkiej nr 653, przy granicy z województwem podlaskim. Las rozciągający się na zachód i południowy zachód od wsi zwany jest Lasem Borawskim.


Dzieje miejscowości

Wieś powstała w ramach kolonizacji północno-wschodnich terenów Prus Książęcych. Dokładna data jej założenia nie jest znana. W 1561 roku starosta Wawrzyniec von Halle odnowił przywilej braciom Jakubowi, Jordanowi i Sobiechowi Borawskim, w któym potwierdzał, iż ich ojciec, Piotr Borawski, zakupił za 198 grzywien sześć łanów sołeckich, zobowiązując się do założenia na 60 łanach wsi czynszowej na prawie chełmińskim; osiedleńcy mieli zapewnione 10 lat wolnizny. Można więc przyjąć, że Borawskie powstały w połowie XVI wieku. Wieś należała do parafii ewangelickiej w Mieruniszkach.

Szkołę we wsi założono w pierwszej połowie XVIII wieku (około 1737-1740). W 1935 roku zatrudniony w niej był jeden nauczyciel, a w ośmiu klasach uczęszczało do niej ogółem 56 dzieci. Po II wojnie światowej szkołę uruchomiono ponownie w sierpniu 1945 roku jako jedną z pierwszych szkół w powiecie oleckim; pracował w niej wówczas jeden nauczyciel.

Na początku 1945 roku Borawskie zostały częściowo zniszczone w wyniku ostrzału artyleryjskiego. W pierwszych latach powojennych w tych okolicach działały oddziały zbrojne podziemia niepodległościowego. W pierwszej połowie 1946 roku zginął z ich ręki mieszkaniec wsi, członek Polskiej Partii Robotniczej; uprowadzony został również wójt gminy Bolesław Chrzanowski, któremu udało się uciec. Siedziba gminy w tym okresie znajdowała się w Szczecinkach; ostatecznie w 1950 roku gminę przemianowano na Szczecinki.


Liczba mieszkańców

1857 - 536 osób

1933 - 465 osób

1939 - 405 osób


Zabytki

  • Zespół budynków szkolnych z przełomu XIX i XX wieku: szkoła (obecnie dom) i budynek gospodarczy
  • Przykłady budownictwa z przełomu XIX i XX wieku (dom nr 3/4)
  • Cmentarz ewangelicki z XIX wieku, przy drodze do Bakałarzewa (woj. podlaskie)
  • Cmentarz ewangelicki z XIX wieku, na rozwidleniu dróg Bakałarzewo - Olecko (szosa) i Bakałarzewo - Borawskie (droga gruntowa)
  • Pomnik poświęcony działaczom PPR poległym w walce z podziemiem niepodległościowym, przed II wojną światową prawdopodobnie upamiętniał mieszkańców wsi poległych w latach 1914-1918


Bibliografia

  1. Olecko. Z dziejów miasta i powiatu, red. Andrzej Wakar i in., Olsztyn 1974.
  2. Statistisch-Topographisches Adreß-Handbuch von Ostpreussen, Commission bei Wilhelm Koch, Königsberg 1857.
  3. Gminna Ewidencja Zabytków [data dostępu: 12.11.2013]
  4. Bank Danych Lokalnych GUS [data dostępu: 12.11.2013]
  5. Vervaltugsgeschichte [data dostępu: 12.11.2013]


Przypisy