Borowe

Borowe
Wjazd do wsi Borowe, Moje Trasy Rowerowe [12.09.2013]
Rodzaj miejscowości	wieś sołecka
Państwo	Polska
Województwo	warmińsko-mazurskie
Powiat	mrągowski
Gmina	Sorkwity
Sołectwo	Borowe
Liczba ludności (2012)	125
Strefa numeracyjna	(+48) 89
Kod pocztowy	11 - 731
Tablice rejestracyjne	NMR
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego Borowe
Położenie na mapie Polski Borowe
{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Borowe (niem. Borrowen, Borowen, od 1938 r. Prausekn) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie mrągowskim, w gminie Sorkwity. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. Wieś liczy 125. mieszkańców. Obecnie (2013 r.) funkcję sołtysa pełni Jarosław Bałdyga.

Położenie

Wieś leży nad Jeziorem Dłużec. Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 600.

Dzieje miejscowości

Wieś lokowano ok. 1548 r. Starosta sześcieński – Jerzy von Rechenberg sprzedał Bartoszowi (dawny starosta Wydryn) 40 włók nad Jeziorem Borowskim oraz 20 włók w Zakątku Maradzkim. Wieś otrzymała 8 lat wolnizny. Nazwa miejscowości pochodzi od boru, na skraju którego powstała. W 1563 r. książę Albert nadał plebanowi sorkwickiemu Maciejowi Waniowskiemu 4 włóki w Borowskim Lesie. Od ok. 1760 r. funkcjonowała tutaj szkoła, w której nauczano po polsku. W 1818 r. uczęszczało do niej 21 uczniów, a w 1935 r. – 66. Część dzieci chodziła do szkoły w Grabowie. W 1785 r. było tu 25 gospodarstw, w 1815 r. ich liczba zwiększyła się do 35. W 1815 r. we wsi było 161 mieszkańców, a w 1838 r. – 244.

Gospodarka

We wsi działają gospodarstwa agroturystyczne.

Ludzie związani z miejscowością

Z miejscowością związana jest postać Fryderyka Ziemka, który przeciwstawił się akcji germanizacyjnej i rozpowszechniał język polski w Prusach.

Bibliografia

Kujawski Wojciech,Krutynia. Szlak wodny, Olsztyn 2006.

Mrągowo. Z dziejów miasta i okolic, pod red. Andrzeja Wakara, Olsztyn 1975.

Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. Bronisława Chlebowskiego, Filipa Sulimierskiego, Władysława Walewskiego, t. I, Warszawa 1880.