Bramy ziemskie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
m (Zastępowanie tekstu - "[[Kategoria:Historia Prusów" na "[[Kategoria:Prusowie]] [[Kategoria:Historia Prusów") |
(→Opis) |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
<br/><br/> | <br/><br/> | ||
==Opis== | ==Opis== | ||
| − | Każda z ziem pruskich posiadała własny system umocnień granicznych składający się z naturalnych elementów (rzeki, jeziora, nieprzebyte puszcze) i ich sztucznych uzupełnień ([[wały podłużne]], [[zasieki]]). Przed nimi rozciągała się [[ | + | Każda z ziem pruskich posiadała własny system umocnień granicznych składający się z naturalnych elementów (rzeki, jeziora, nieprzebyte puszcze) i ich sztucznych uzupełnień ([[wały podłużne]], [[zasieki]]). Przed nimi rozciągała się [[pustka osadnicza]]. Najeźdźca, aby nie utknąć ze swą armią w gąszczach lasów i na bezdrożach, zmuszony był poruszać się wytyczonymi drogami prowadzącymi w głąb najeżdżanego terytorium. Dzięki temu broniący się Prusowie z góry znali potencjalne miejsca pierwszego ataku – były to właśnie bramy ziemskie. Zawczasu przygotowywali ich solidną obronę, umacniając miejsce dodatkowymi wałami i zasiekami, stawiając [[Grody|gródki strażnicze]]. |
Bramy ziemskie były niezwykle trudne do zdobycia. Świadczyć może o tym informacja o stratach w wojskach krzyżowych Teodoryka, margrabiego miśnieńskiego, który w 1272 r. wraz z [[Zakon krzyżacki|Krzyżakami]] najechał [[natangowie | Natangię]]. Zanim udało mu się wedrzeć w głąb terytorium plemiennego, musiał zdobyć umocnienia bramy ziemskiej. Podczas walk o nie stracił 150 ludzi. Z tą liczbą kontrastuje liczba strat, jakie poniósł podczas kilkudniowych walk i łupienia samej Natangii: 50 ludzi. Kontrast ten wymownie świadczy o zaciętości walk o bramę ziemską, jej ufortyfikowaniu i znaczeniu strategicznym. | Bramy ziemskie były niezwykle trudne do zdobycia. Świadczyć może o tym informacja o stratach w wojskach krzyżowych Teodoryka, margrabiego miśnieńskiego, który w 1272 r. wraz z [[Zakon krzyżacki|Krzyżakami]] najechał [[natangowie | Natangię]]. Zanim udało mu się wedrzeć w głąb terytorium plemiennego, musiał zdobyć umocnienia bramy ziemskiej. Podczas walk o nie stracił 150 ludzi. Z tą liczbą kontrastuje liczba strat, jakie poniósł podczas kilkudniowych walk i łupienia samej Natangii: 50 ludzi. Kontrast ten wymownie świadczy o zaciętości walk o bramę ziemską, jej ufortyfikowaniu i znaczeniu strategicznym. | ||
| + | |||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
Piotr z Dusburga, ''Kronika ziemi pruskiej'', tłum. S. Wyszomirski, Toruń 2004.<br/> | Piotr z Dusburga, ''Kronika ziemi pruskiej'', tłum. S. Wyszomirski, Toruń 2004.<br/> | ||
[[Kategoria:Dzieje]] [[Kategoria:Prusowie]][[Kategoria:Prusowie]] [[Kategoria:Sztuka wojenna Prusów]][[Kategoria:Prusowie]] [[Kategoria:Prusowie]] [[Kategoria:Historia Prusów]][[Kategoria:Prusowie]] [[Kategoria:Prusowie]] [[Kategoria: 1201-1300]] | [[Kategoria:Dzieje]] [[Kategoria:Prusowie]][[Kategoria:Prusowie]] [[Kategoria:Sztuka wojenna Prusów]][[Kategoria:Prusowie]] [[Kategoria:Prusowie]] [[Kategoria:Historia Prusów]][[Kategoria:Prusowie]] [[Kategoria:Prusowie]] [[Kategoria: 1201-1300]] | ||
Wersja z 20:54, 24 lip 2015
Bramy ziemskie – przejścia w jednolitym ciągu umocnień granicznych ziem pruskich, w łacińskojęzycznych źródłach zwane introitus.
Opis
Każda z ziem pruskich posiadała własny system umocnień granicznych składający się z naturalnych elementów (rzeki, jeziora, nieprzebyte puszcze) i ich sztucznych uzupełnień (wały podłużne, zasieki). Przed nimi rozciągała się pustka osadnicza. Najeźdźca, aby nie utknąć ze swą armią w gąszczach lasów i na bezdrożach, zmuszony był poruszać się wytyczonymi drogami prowadzącymi w głąb najeżdżanego terytorium. Dzięki temu broniący się Prusowie z góry znali potencjalne miejsca pierwszego ataku – były to właśnie bramy ziemskie. Zawczasu przygotowywali ich solidną obronę, umacniając miejsce dodatkowymi wałami i zasiekami, stawiając gródki strażnicze.
Bramy ziemskie były niezwykle trudne do zdobycia. Świadczyć może o tym informacja o stratach w wojskach krzyżowych Teodoryka, margrabiego miśnieńskiego, który w 1272 r. wraz z Krzyżakami najechał Natangię. Zanim udało mu się wedrzeć w głąb terytorium plemiennego, musiał zdobyć umocnienia bramy ziemskiej. Podczas walk o nie stracił 150 ludzi. Z tą liczbą kontrastuje liczba strat, jakie poniósł podczas kilkudniowych walk i łupienia samej Natangii: 50 ludzi. Kontrast ten wymownie świadczy o zaciętości walk o bramę ziemską, jej ufortyfikowaniu i znaczeniu strategicznym.
Bibliografia
Piotr z Dusburga, Kronika ziemi pruskiej, tłum. S. Wyszomirski, Toruń 2004.
