Browar w Braniewie: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Linia 30: Linia 30:
 
}}
 
}}
  
'''Browar w [[Braniewo|Braniewie]]''', [[powiat braniewski]], zlokalizowany przy dzisiejszej ul. Morskiej (dawnej Parkowej), został założony w 1854r. przez kupca Karola de Roy.
+
'''Browar w Braniewie''' – browar założony w 1854 r. przez kupca Karola de Roy, zlokalizowany przy dzisiejszej ul. Morskiej (dawnej Parkowej).
 +
<br/><br/>
 +
==Historia==
 +
Założony w 1854 r. browar w 1871 r. przekształcony został w spółkę akcyjną. W okresie od 1890 do 1893 r. produkcja wynosiła 35 000 – 40 000 hl piwa rocznie. W 1898 r. dyrektorem browaru był F. Neumeister, głównym piwowarem Edward Eichhorn, natomiast za słód odpowiadał Emil Rausch. W latach 1903–1908 w browarze produkowano od ok. 56 000 do ok. 75 000 hl piw, zarówno górnej, jak i dolnej fermentacji, które rozlewano do beczek i butelek. Jako specjalność oferowano wówczas pilznery i piwo pszeniczne.  
  
==Historia==
+
Przed pierwsza wojną światową browar został rozbudowany i nowocześnie wyposażony. Urządzenia browaru poruszała maszyna parowa, zakład oświetlano prądem. Uruchomiono liczne przedstawicielstwa. Produkcja systematycznie wzrastała, a specjalnością browaru stał się także koźlak. Znak firmowy – logo z charakterystycznymi pierwszymi literami nazwy browaru wpisanymi w trójkąt zastrzeżono w 1915 r. Gorsze czasy dla browaru nadeszły po pierwszej wojnie światowej. W 1925 r. browar nawiązał bliską współpracę ze szczecińskim koncernem browarowym Rückfortha.  
Założony w 1854 r. browar w 1871r. przekształcony został w spółkę akcyjną. W okresie 1890 -1893 produkcja wynosiła 35 000 – 40 000 hl piwa rocznie. W 1898r. dyrektorem browaru był F. Neumeister, głównym piwowarem Edward Eichhorn, natomiast za słód odpowiadał Emil Rausch. W latach 1903 – 1908 w browarze produkowano od ok. 56 000 do ok. 75 000 hl piw, zarówno górnej, jak i dolnej fermentacji, które rozlewano do beczek i butelek. Jako specjalność oferowano wówczas pilznery i piwo pszeniczne. Przed pierwsza wojną światową browar został rozbudowany i nowocześnie wyposażony. Urządzenia browaru poruszała maszyna parowa, zakład oświetlano prądem. Uruchomiono liczne przedstawicielstwa. Produkcja systematycznie wzrastała, a specjalnością browaru stał się także koźlak. Znak firmowy – logo z charakterystycznymi pierwszymi literami nazwy browaru wpisanymi w trójkąt zastrzeżono w 1915r. Gorsze czasy dla browaru nadeszły po pierwszej wojnie światowej. W 1925r. browar nawiązał bliską współpracę ze szczecińskimo koncernem browarowym Rückfortha.  
 
  
 
==Oferta browaru do 1945 r.==
 
==Oferta browaru do 1945 r.==
Browar produkował różne piwa, w tym: koźlaki, piwa jasne i ciemne, marcowe, portery, pszeniczne, słodowo – karmelowe (znane pod nazwą Mumme). Prowadzono także rozlew wód stołowych i mineralnych oraz napojów bezalkoholowych (lemoniady itp.) Browar sprzedawał także nadwyżki słodu. Browar był wówczas nowocześnie wyposażony i składał się z kompleksu wielofunkcyjnych budynków typowych dla tego typu zakładu (m.in. słodownia, lodownia, maszynownia dwoma maszynami parowymi, warzelnia itp.). Na terenie zakładu funkcjonowała także bednarnia oraz fabryka wody mineralnej oraz na własne potrzeby. Zakład dysponował samochodami do transportu piwa, rozwożono je do klientów także z wykorzystaniem koni (browar miał ich wówczas 14). We wcześniejszym okresie piwa transportowano także droga wodną. W okresie drugiej wojny światowej produkcja browaru wynosiła 50 000 hl piwa ocznie. Browar zatrudniał 110 pracowników. W browarze kontynuowano produkcję do końca 1944r.  
+
Browar produkował różne piwa, w tym: koźlaki, piwa jasne i ciemne, marcowe, portery, pszeniczne, słodowo–karmelowe (znane pod nazwą ''Mumme''). Prowadzono także rozlew wód stołowych i mineralnych oraz napojów bezalkoholowych (lemoniady itp.) Browar sprzedawał także nadwyżki słodu.  
 +
 
 +
Browar był wówczas nowocześnie wyposażony i składał się z kompleksu wielofunkcyjnych budynków typowych dla tego typu zakładu (m.in. słodownia, lodownia, maszynownia z dwiema maszynami parowymi, warzelnia itp.). Na terenie zakładu funkcjonowała także bednarnia oraz fabryka wody mineralnej na własne potrzeby. Zakład dysponował samochodami do transportu piwa, które rozwożono do klientów, także z wykorzystaniem koni (browar miał ich wówczas 14). We wcześniejszym okresie piwa transportowano także droga wodną. W okresie drugiej wojny światowej produkcja browaru wynosiła 50 000 hl piwa rocznie. Browar zatrudniał 110 pracowników. W browarze kontynuowano produkcję do końca 1944 r.  
  
 
==Zniszczenia i wznowienie produkcji.==
 
==Zniszczenia i wznowienie produkcji.==
W ostatnim okresie drugiej wojny wiatowej browar uległ poważnym zniszczeniom, zabudowania zbombardowano i spalono. Po 1945r. browar w [[Braniewo|Braniewie]] podlegał pod browar w [[Elbląg|Elblągu]] (Zakłady Piwowarsko – Słodownicze w Elblągu). Początkowo w zakładzie prowadzono rozlewnię piwa. W 1959r. Ministerstwo Przemysłu Spożywczego i Skupu zaakceptowało projekt odbudowy browaru, który zakładał modernizację zakładu. Prace trwały w pierwszej połowie lat 60-tych, a w 1965r. rozpoczęto produkcje piwa, która wynosiła wówczas 200 00 0hl piwa rocznie. W kolejnych latach, na mocy decyzji Zjednoczenia Przemysłu Piwowarskiego, browar wszedł w skład Olsztyńskich Zakładów Piwowarskich (razem z browarami w [[Kętrzyn|Kętrzynie]], [[Olsztyn|Olsztynie]] i [[Szczytno|Szczytnie]] i [[Biskupiec|Biskupcu]]). Stan prawny przedsiębiorstwa nie uległ zmianie do 1991r., kiedy to utworzono spółkę joint-venture Elbrewery Company Ltd., która przejęła browar i poddała go modernizacji i rozbudowie (grupę Elbrewery tworzył browary w [[Elbląg|Elblągu]], [[Braniewo|Braniewie]] i Gdańsku). Browar wyposażono w nowoczesne urządzenia technologiczne o światowym wówczas standardzie, w tym: stację propagacji drożdży, zautomatyzowano warzelnię oraz linię filtracji piwa, zamontowano tankofermentory, a także linię do automatycznego mycia i sterylizacji kegów oraz napełniania ich piwem. Zamontowano także automatyczną linię do rozlewu piw do butelek o wydajności 34 000 butelek na godzinę. Po uroczystym otwarciu w 1993r. był to jeden z najnowocześniejszych wówczas browarów w Polsce, którego zdolności produkcyjne sięgały 6000 000 l piwa rocznie. W browarze warzono m.in. piwa jasne pełne, w tym bardzo popularne „EB Specjal Pils”, a także piwa mocne, porter i bezalkoholoowe. W 1998r. browar mógł wyprodukować 1000 000 hl piwa.
+
W ostatnim okresie drugiej wojny światowej browar uległ poważnym zniszczeniom. Zabudowania zbombardowano i spalono. Po 1945 r. browar w [[Braniewo|Braniewie]] podlegał pod browar w [[Elbląg|Elblągu]] (Zakłady Piwowarsko–Słodownicze w Elblągu). Początkowo w zakładzie prowadzono rozlewnię piwa. W 1959 r. Ministerstwo Przemysłu Spożywczego i Skupu zaakceptowało projekt odbudowy browaru, który zakładał modernizację zakładu. Prace trwały w pierwszej połowie lat 60., a w 1965 r. rozpoczęto produkcję piwa, która wynosiła wówczas 200 000 hl piwa rocznie. W kolejnych latach, na mocy decyzji Zjednoczenia Przemysłu Piwowarskiego, browar wszedł w skład Olsztyńskich Zakładów Piwowarskich (razem z browarami w [[Kętrzyn|Kętrzynie]], [[Olsztyn|Olsztynie]] i [[Szczytno|Szczytnie]] i [[Biskupiec|Biskupcu]]).  
 +
 
 +
Stan prawny przedsiębiorstwa nie uległ zmianie do 1991 r., kiedy to utworzono spółkę joint-venture Elbrewery Company Ltd., która przejęła browar i poddała go modernizacji i rozbudowie (grupę Elbrewery tworzył browary w [[Elbląg|Elblągu]], [[Braniewo|Braniewie]] i Gdańsku). Browar wyposażono w nowoczesne urządzenia technologiczne o światowym wówczas standardzie, w tym: stację propagacji drożdży, zautomatyzowano warzelnię oraz linię filtracji piwa, zamontowano tankofermentory, a także linię do automatycznego mycia i sterylizacji kegów oraz napełniania ich piwem. Zamontowano także automatyczną linię do rozlewu piw do butelek o wydajności 34 000 butelek na godzinę. Po uroczystym otwarciu w 1993 r. był to jeden z najnowocześniejszych wówczas browarów w Polsce, którego zdolności produkcyjne sięgały 6000 000 l piwa rocznie. W browarze warzono m.in. piwa jasne pełne, w tym bardzo popularne EB Specjal Pils, a także piwa mocne, porter i bezalkoholowe. W 1998 r. browar mógł wyprodukować 1000 000 hl piwa.
  
==Zamkniecie i próby reaktywacji==
+
==Zamknięcie i próby reaktywacji==
W 2001 r. Grupa Żywiec będąca właścicielem browaru (wcześniej doszło do fuzji Żywca i EB) podjęła decyzję o zakończeniu produkcji w braniewskim browarze. W 2003 r. podpisano list intencyjny z firmą Dr Witt w sprawie zbycia nieruchomości i uruchomienia zakładu produkującego soki. Inwestycja nie doszła do skutku. W 2006 r. podjęto kolejną próbę ożywienia browaru. Powstała spółka Browar Braniewski, która wznowiła produkcję piwa o „Barkas” oraz nowego „Batory”. Niestety w 2008 r. po raz kolejny wstrzymano w browarze produkcję. Dwa lata później pojawił się nowy inwestor (spółka Van Pur), ale i tym razem nie doszło do sfinalizowania transakcji. Obecnie w browarze wznowiono produkcję. Nowym inwestorem jest są właściciele browaru w Namysłowie.
+
W 2001 r. Grupa Żywiec będąca właścicielem browaru (wcześniej doszło do fuzji Żywca i EB) podjęła decyzję o zakończeniu produkcji w braniewskim browarze. W 2003 r. podpisano list intencyjny z firmą Dr Witt w sprawie zbycia nieruchomości i uruchomienia zakładu produkującego soki. Inwestycja nie doszła do skutku. W 2006 r. podjęto kolejną próbę ożywienia browaru. Powstała spółka Browar Braniewski, która wznowiła produkcję piwa o „Barkas” oraz nowego „Batory”. Niestety w 2008 r. po raz kolejny wstrzymano w browarze produkcję. Dwa lata później pojawił się nowy inwestor (spółka Van Pur), ale i tym razem nie doszło do sfinalizowania transakcji. Obecnie w browarze wznowiono produkcję. Nowym inwestorem jest są właściciele browaru w Namysłowie.
 
(opracował Adam Płoski)
 
(opracował Adam Płoski)
  
==Zobacz także==
+
==Zobacz też==
 
http://fotopolska.eu/Braniewo/b54781,Browar_Braniewski_sp_z_oo.html
 
http://fotopolska.eu/Braniewo/b54781,Browar_Braniewski_sp_z_oo.html
  
[[Kategoria: Turystyka]] [[Kategoria: Zabytki]] [[Kategoria: Zabytki techniki]] [[Kategoria: powiat braniewski]]
+
[[Kategoria: Turystyka]] [[Kategoria: Braniewo]] [[Kategoria: Zabytki techniki]] [[Kategoria: powiat braniewski]] [[Kategoria: 1801-1918]] [[Kategoria: 1919-1944]] [[Kategoria: 1945-1989]] [[Kategoria: 1990-]]

Wersja z 11:44, 8 lut 2015

Braniewo

Browar w Braniewie
Browar w Braniewie
Państwo  Polska
Województwo warmińsko-mazurskie
Powiat braniewski
Gmina Braniewo
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa lokalizacyjna województwa warmińsko-mazurskiego
Braniewo
Braniewo
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Braniewo
Braniewo
Ziemia

{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Browar w Braniewie – browar założony w 1854 r. przez kupca Karola de Roy, zlokalizowany przy dzisiejszej ul. Morskiej (dawnej Parkowej).

Historia

Założony w 1854 r. browar w 1871 r. przekształcony został w spółkę akcyjną. W okresie od 1890 do 1893 r. produkcja wynosiła 35 000 – 40 000 hl piwa rocznie. W 1898 r. dyrektorem browaru był F. Neumeister, głównym piwowarem Edward Eichhorn, natomiast za słód odpowiadał Emil Rausch. W latach 1903–1908 w browarze produkowano od ok. 56 000 do ok. 75 000 hl piw, zarówno górnej, jak i dolnej fermentacji, które rozlewano do beczek i butelek. Jako specjalność oferowano wówczas pilznery i piwo pszeniczne.

Przed pierwsza wojną światową browar został rozbudowany i nowocześnie wyposażony. Urządzenia browaru poruszała maszyna parowa, zakład oświetlano prądem. Uruchomiono liczne przedstawicielstwa. Produkcja systematycznie wzrastała, a specjalnością browaru stał się także koźlak. Znak firmowy – logo z charakterystycznymi pierwszymi literami nazwy browaru wpisanymi w trójkąt – zastrzeżono w 1915 r. Gorsze czasy dla browaru nadeszły po pierwszej wojnie światowej. W 1925 r. browar nawiązał bliską współpracę ze szczecińskim koncernem browarowym Rückfortha.

Oferta browaru do 1945 r.

Browar produkował różne piwa, w tym: koźlaki, piwa jasne i ciemne, marcowe, portery, pszeniczne, słodowo–karmelowe (znane pod nazwą Mumme). Prowadzono także rozlew wód stołowych i mineralnych oraz napojów bezalkoholowych (lemoniady itp.) Browar sprzedawał także nadwyżki słodu.

Browar był wówczas nowocześnie wyposażony i składał się z kompleksu wielofunkcyjnych budynków typowych dla tego typu zakładu (m.in. słodownia, lodownia, maszynownia z dwiema maszynami parowymi, warzelnia itp.). Na terenie zakładu funkcjonowała także bednarnia oraz fabryka wody mineralnej na własne potrzeby. Zakład dysponował samochodami do transportu piwa, które rozwożono do klientów, także z wykorzystaniem koni (browar miał ich wówczas 14). We wcześniejszym okresie piwa transportowano także droga wodną. W okresie drugiej wojny światowej produkcja browaru wynosiła 50 000 hl piwa rocznie. Browar zatrudniał 110 pracowników. W browarze kontynuowano produkcję do końca 1944 r.

Zniszczenia i wznowienie produkcji.

W ostatnim okresie drugiej wojny światowej browar uległ poważnym zniszczeniom. Zabudowania zbombardowano i spalono. Po 1945 r. browar w Braniewie podlegał pod browar w Elblągu (Zakłady Piwowarsko–Słodownicze w Elblągu). Początkowo w zakładzie prowadzono rozlewnię piwa. W 1959 r. Ministerstwo Przemysłu Spożywczego i Skupu zaakceptowało projekt odbudowy browaru, który zakładał modernizację zakładu. Prace trwały w pierwszej połowie lat 60., a w 1965 r. rozpoczęto produkcję piwa, która wynosiła wówczas 200 000 hl piwa rocznie. W kolejnych latach, na mocy decyzji Zjednoczenia Przemysłu Piwowarskiego, browar wszedł w skład Olsztyńskich Zakładów Piwowarskich (razem z browarami w Kętrzynie, Olsztynie i Szczytnie i Biskupcu).

Stan prawny przedsiębiorstwa nie uległ zmianie do 1991 r., kiedy to utworzono spółkę joint-venture Elbrewery Company Ltd., która przejęła browar i poddała go modernizacji i rozbudowie (grupę Elbrewery tworzył browary w Elblągu, Braniewie i Gdańsku). Browar wyposażono w nowoczesne urządzenia technologiczne o światowym wówczas standardzie, w tym: stację propagacji drożdży, zautomatyzowano warzelnię oraz linię filtracji piwa, zamontowano tankofermentory, a także linię do automatycznego mycia i sterylizacji kegów oraz napełniania ich piwem. Zamontowano także automatyczną linię do rozlewu piw do butelek o wydajności 34 000 butelek na godzinę. Po uroczystym otwarciu w 1993 r. był to jeden z najnowocześniejszych wówczas browarów w Polsce, którego zdolności produkcyjne sięgały 6000 000 l piwa rocznie. W browarze warzono m.in. piwa jasne pełne, w tym bardzo popularne EB Specjal Pils, a także piwa mocne, porter i bezalkoholowe. W 1998 r. browar mógł wyprodukować 1000 000 hl piwa.

Zamknięcie i próby reaktywacji

W 2001 r. Grupa Żywiec będąca właścicielem browaru (wcześniej doszło do fuzji Żywca i EB) podjęła decyzję o zakończeniu produkcji w braniewskim browarze. W 2003 r. podpisano list intencyjny z firmą Dr Witt w sprawie zbycia nieruchomości i uruchomienia zakładu produkującego soki. Inwestycja nie doszła do skutku. W 2006 r. podjęto kolejną próbę ożywienia browaru. Powstała spółka Browar Braniewski, która wznowiła produkcję piwa o „Barkas” oraz nowego „Batory”. Niestety w 2008 r. po raz kolejny wstrzymano w browarze produkcję. Dwa lata później pojawił się nowy inwestor (spółka Van Pur), ale i tym razem nie doszło do sfinalizowania transakcji. Obecnie w browarze wznowiono produkcję. Nowym inwestorem jest są właściciele browaru w Namysłowie. (opracował Adam Płoski)

Zobacz też

http://fotopolska.eu/Braniewo/b54781,Browar_Braniewski_sp_z_oo.html