Bruno Gross: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Krzysztofk (dyskusja | edycje) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Biogram infobox | {{Biogram infobox | ||
| − | |imię i nazwisko = | + | |imię i nazwisko = Bruno Gross |
|imię i nazwisko org = | |imię i nazwisko org = | ||
|pseudonim = | |pseudonim = | ||
| Linia 20: | Linia 20: | ||
|www = | |www = | ||
}} | }} | ||
| − | + | '''Bruno Gross''' (ur. 6 stycznia 1900 r. w [[Pluty|Plutach]], zm. w czerwcu 1946 r.) – ksiądz włączony w poczet warmińskich męczenników, którzy zginęli śmiercią męczeńską podczas II wojny światowej. | |
| − | ''' | ||
<br/><br/> | <br/><br/> | ||
== Życiorys == | == Życiorys == | ||
===Sylwetka=== | ===Sylwetka=== | ||
| − | Urodził się w styczniu 1900 r. w [[Pluty|Plutach]] koło [[Pieniężno|Pieniężna]] | + | Urodził się w styczniu 1900 r. w [[Pluty|Plutach]] koło [[Pieniężno|Pieniężna]] jako najstarszy syn Józefa Grossa (nauczyciela) i matki Anny z domu Grunwald. Miał pięcioro rodzeństwa: trzech braci i dwie siostry. Po ukończeniu seminarium w [[Braniewo|Braniewie]], w 1924 r. we [[Frombork|Fromborku]] otrzymał święcenia kapłańskie z rąk [[Augustyn Bludau|bp. Augustyna Bludaua]]. Rok później wyjechał do Rzymu, by rozpocząć studia z zakresu prawa kanonicznego, które ukończył, otrzymując stopień doktora. |
| − | Po powrocie do kraju pracował w [[Barczewo|Barczewie]], a od 1931 r. piastował funkcję drugiego sekretarza Kurii Biskupiej we Fromborku. Sześć lat później otrzymał nominację na pierwszego sekretarza oraz kanclerza kurii. Był również promotorem sprawiedliwości i obrońcą węzła małżeńskiego. W 1944 r. został mianowany kanonikiem katedralnym. | + | |
| + | Po powrocie do kraju pracował w [[Barczewo|Barczewie]], a od 1931 r. piastował funkcję drugiego sekretarza Kurii Biskupiej we Fromborku. Sześć lat później otrzymał nominację na pierwszego sekretarza oraz kanclerza kurii. Był również promotorem sprawiedliwości i obrońcą węzła małżeńskiego. W 1944 r. został mianowany kanonikiem katedralnym. | ||
| + | |||
===Śmierć męczeńska=== | ===Śmierć męczeńska=== | ||
| − | Po wkroczeniu wojsk radzieckich do Fromborka 9 lutego 1945 r. | + | Po wkroczeniu wojsk radzieckich do Fromborka 9 lutego 1945 r. czerwonoarmiści spalili kanonię ks. Grossa. Jej mieszkańcy zostali przeniesieni do miejscowej szkoły, w której przebywała już katarzynka s. Severa Falkowska wraz z grupą pensjonariuszy z Domu Rencistów św. Jerzego w [[Barczewo|Barczewie]]. |
| − | Kilka dni później radziecki komendant wezwał do siebie s. Falkowską oraz księdza kanonika. Po przesłuchaniach zawieziono ich do miejscowości Nursa, gdzie byli przez kilkanaście dni przetrzymywani. Po ponownych przesłuchaniach odwieziono ich do Fromborka. | + | |
| − | Ks. Bruno Gross w końcu trafił do [[Pasłęk|Pasłęka]], skąd przetransportowano go do więzienia w Insterburgu (dzisiejszy | + | Kilka dni później radziecki komendant wezwał do siebie s. Falkowską oraz księdza kanonika. Po przesłuchaniach zawieziono ich do miejscowości [[Nursa]], gdzie byli przez kilkanaście dni przetrzymywani. Po ponownych przesłuchaniach odwieziono ich do Fromborka. |
| − | Śmierć męczeńska ks. Bruna Grossa następowała stopniowo. Była związana z głodem i powstającymi z tego powodu chorobami. Trwała ponad rok. Zimno i głód stale towarzyszyły zesłańcom, a w obozie specjalnym panowały nieludzkie warunki moralne, higieniczne i żywieniowe. Kapłan nie wytrzymał tego długo z powodu niedożywienia oraz choroby skórnej tzw. | + | |
| − | Po niedługim czasie | + | Ks. Bruno Gross w końcu trafił do [[Pasłęk|Pasłęka]], skąd przetransportowano go do więzienia w Insterburgu (dzisiejszy Czerniachowsk). Pod koniec marca 1945 r. kapłan został zesłany w głąb Związku Radzieckiego do obozu w Kanasz (700 km na wschód od Moskwy), gdzie ciężko pracował w fabryce wagonów. Trudne obozowe warunki oraz wycieńczająca praca doprowadziły ks. Bruna do choroby. Mimo leczenia w Bjelowolsku, choroba nawracała. Ostatecznie trafił do obozu w Czeboksarach nad Wołgą. Tam zmarł w 1946 r. z wycieńczenia i głodu. |
| + | |||
| + | Śmierć męczeńska ks. Bruna Grossa następowała stopniowo. Była związana z głodem i powstającymi z tego powodu chorobami. Trwała ponad rok. Zimno i głód stale towarzyszyły zesłańcom, a w obozie specjalnym panowały nieludzkie warunki moralne, higieniczne i żywieniowe. Kapłan nie wytrzymał tego długo z powodu niedożywienia oraz choroby skórnej, tzw. pelagry, wywołanej brakiem witamin. Odebrano mu też ubiór kapłański. Po niedługim czasie znajomy lekarz stwierdził u niego gruźlicę i silne osłabienie serca.<br> | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
| Linia 42: | Linia 45: | ||
[[Kategoria: Frombork (gmina miejsko-wiejska)|Gross, Bruno]] | [[Kategoria: Frombork (gmina miejsko-wiejska)|Gross, Bruno]] | ||
[[Kategoria: Warmińscy męczennicy|Gross, Bruno]] | [[Kategoria: Warmińscy męczennicy|Gross, Bruno]] | ||
| − | [[Kategoria: | + | [[Kategoria: 1919-1945|Gross, Bruno]] |
Wersja z 16:03, 28 sty 2015
| Bruno Gross | |
| | |
 ks. Bruno Gross
| |
| Data i miejsce urodzenia | 6 stycznia 1900 r. Pluty |
| Data śmierci | czerwiec 1946 r. |
| Przyczyna śmierci | śmierć męczeńska |
Bruno Gross (ur. 6 stycznia 1900 r. w Plutach, zm. w czerwcu 1946 r.) – ksiądz włączony w poczet warmińskich męczenników, którzy zginęli śmiercią męczeńską podczas II wojny światowej.
Spis treści
Życiorys
Sylwetka
Urodził się w styczniu 1900 r. w Plutach koło Pieniężna jako najstarszy syn Józefa Grossa (nauczyciela) i matki Anny z domu Grunwald. Miał pięcioro rodzeństwa: trzech braci i dwie siostry. Po ukończeniu seminarium w Braniewie, w 1924 r. we Fromborku otrzymał święcenia kapłańskie z rąk bp. Augustyna Bludaua. Rok później wyjechał do Rzymu, by rozpocząć studia z zakresu prawa kanonicznego, które ukończył, otrzymując stopień doktora.
Po powrocie do kraju pracował w Barczewie, a od 1931 r. piastował funkcję drugiego sekretarza Kurii Biskupiej we Fromborku. Sześć lat później otrzymał nominację na pierwszego sekretarza oraz kanclerza kurii. Był również promotorem sprawiedliwości i obrońcą węzła małżeńskiego. W 1944 r. został mianowany kanonikiem katedralnym.
Śmierć męczeńska
Po wkroczeniu wojsk radzieckich do Fromborka 9 lutego 1945 r. czerwonoarmiści spalili kanonię ks. Grossa. Jej mieszkańcy zostali przeniesieni do miejscowej szkoły, w której przebywała już katarzynka s. Severa Falkowska wraz z grupą pensjonariuszy z Domu Rencistów św. Jerzego w Barczewie.
Kilka dni później radziecki komendant wezwał do siebie s. Falkowską oraz księdza kanonika. Po przesłuchaniach zawieziono ich do miejscowości Nursa, gdzie byli przez kilkanaście dni przetrzymywani. Po ponownych przesłuchaniach odwieziono ich do Fromborka.
Ks. Bruno Gross w końcu trafił do Pasłęka, skąd przetransportowano go do więzienia w Insterburgu (dzisiejszy Czerniachowsk). Pod koniec marca 1945 r. kapłan został zesłany w głąb Związku Radzieckiego do obozu w Kanasz (700 km na wschód od Moskwy), gdzie ciężko pracował w fabryce wagonów. Trudne obozowe warunki oraz wycieńczająca praca doprowadziły ks. Bruna do choroby. Mimo leczenia w Bjelowolsku, choroba nawracała. Ostatecznie trafił do obozu w Czeboksarach nad Wołgą. Tam zmarł w 1946 r. z wycieńczenia i głodu.
Śmierć męczeńska ks. Bruna Grossa następowała stopniowo. Była związana z głodem i powstającymi z tego powodu chorobami. Trwała ponad rok. Zimno i głód stale towarzyszyły zesłańcom, a w obozie specjalnym panowały nieludzkie warunki moralne, higieniczne i żywieniowe. Kapłan nie wytrzymał tego długo z powodu niedożywienia oraz choroby skórnej, tzw. pelagry, wywołanej brakiem witamin. Odebrano mu też ubiór kapłański. Po niedługim czasie znajomy lekarz stwierdził u niego gruźlicę i silne osłabienie serca.
Bibliografia
olsztyn.gosc.pl [15.11.2014]
