Bruno Weichsel: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Linia 1: Linia 1:
 
{{Biogram infobox
 
{{Biogram infobox
  |imię i nazwisko      = ks. Bruno Weichsel
+
  |imię i nazwisko      = Bruno Weichsel
 
  |imię i nazwisko org  =
 
  |imię i nazwisko org  =
 
  |pseudonim            =
 
  |pseudonim            =
Linia 20: Linia 20:
 
  |www                  =
 
  |www                  =
 
}}
 
}}
 
+
'''Bruno Weichsel''' (ur. 11 października 1903 r., zm. 23 stycznia 1945 r.) – ksiądz włączony w poczet warmińskich męczenników, którzy zginęli śmiercią męczeńską podczas II wojny światowej.
'''Ks. Bruno Weichsel''' (ur. 11 października 1903 r., zm. 23 stycznia 1945 r.) – włączony w poczet warmińskich męczenników, którzy zginęli śmiercią męczeńską podczas II wojny światowej.
 
 
<br/><br/>
 
<br/><br/>
 
== Życiorys ==  
 
== Życiorys ==  
===Sylwetka===
+
Urodził się 11 października 1903 r. w [[Pieniężno|Pieniężnie]]. Pochodził z [[Warmiacy|warmińskiej]] rodziny, która od pokoleń charakteryzowała się głęboką wiarą, religijnością i prawym życiem. Z każdego pokolenia wywodzą się z niej wspaniałe życiorysy kilkunastu powołań kapłańskich i zakonnych – zarówno od strony matki Klary, jak i od strony ojca Huga.  
Urodził się 11 października 1903 r. w [[Pieniężno|Pieniężnie]]. Pochodził z warmińskiej rodziny, która od pokoleń charakteryzowała się głęboką wiarą, religijnością i prawym życiem. Z każdego pokolenia wywodzą się z niej wspaniałe życiorysy kilkunastu powołań kapłańskich i zakonnych – zarówno od strony matki Klary, jak i od strony ojca Huga. Bruno już w po ukończeniu 5 lat rozpoczął naukę w katolickiej szkole podstawowej w Pieniężnie. Po ukończeniu gimnazjum w [[Braniewo|Braniewie]], gdzie należał do najlepszych uczniów, uzyskał maturę. Do kapłaństwa przygotowywał się we Fryburgu Bryzgowijskim, Monachium i [[Braniewo|Braniewie]]. Święcenia kapłańskie otrzymał 13 lutego 1927 r. we [[Frombork|Fromborku]], z rąk [[Augustyn Bludau|bp. Augustyna Bludaua]].<br/>
+
 
Jako wikariusz pracował w Krekolach, później w [[Bieniewo|Bieniewie]], a od kwietnia 1932 r. w [[Malbork|Malborku]], gdzie został pierwszym wikariuszem w parafii św. Jana oraz kapelanem tamtejszego więzienia i duszpasterzem głuchoniemych.<br/>
+
===Szkoła i wykształcenie===
Kiedy nastał czas sprawowania władzy przez hitlerowców, ks. Bruno był prześladowany. Już w 1935 r. wytoczono mu proces, w wyniku którego został skazany na pięć i pół roku wiezienia. Władzy nie podobały się treści głoszonych przez niego kazań, jego praca z młodzieżą, werbowanie dzieci do stowarzyszenia Dzieciątka Jezus oraz opieka duszpasterska nad Polakami. Karę odsiadywał we Wrocławiu.<br/>
+
Bruno już po ukończeniu 5 lat rozpoczął naukę w katolickiej szkole podstawowej w [[Pieniężno|Pieniężnie]]. Po ukończeniu gimnazjum w [[Braniewo|Braniewie]], gdzie należał do najlepszych uczniów, uzyskał maturę. Do kapłaństwa przygotowywał się we Fryburgu Bryzgowijskim, Monachium i [[Braniewo|Braniewie]]. Święcenia kapłańskie otrzymał 13 lutego 1927 r. we [[Frombork|Fromborku]], z rąk [[Augustyn Bludau|bp. Augustyna Bludaua]].
W 1936 r. został przewieziony do siedziby gestapo w Berlinie, a po przesłuchaniu zwolniony. Mógł w kocu wrócić do Malborka. Po ukończeniu rocznego studium rachunkowości kościelnej otrzymał nominację na drugiego sekretarz, skarbnika kurii biskupiej we Fromborku i radcę kurialnego. W 1941 r., po procesie przed sądem specjalnym w Królewcu, skazano go na 30 miesięcy więzienia w Sztumie za "szeptaną propagandę na temat rozstrzelania przez Niemców kanoników kapituły katedralnej w Pelplinie".<br/>
+
 
 +
===Praca===
 +
Jako wikariusz pracował w Krekolach, później w [[Bieniewo|Bieniewie]], a od kwietnia 1932 r. w [[Malbork|Malborku]], gdzie został pierwszym wikariuszem w parafii św. Jana oraz kapelanem tamtejszego więzienia i duszpasterzem głuchoniemych.
 +
 
 +
Kiedy nastał czas sprawowania władzy przez hitlerowców, ks. Bruno był prześladowany. Już w 1935 r. wytoczono mu proces, w wyniku którego został skazany na pięć i pół roku wiezienia. Władzy nie podobały się treści głoszonych przez niego kazań, jego praca z młodzieżą, werbowanie dzieci do stowarzyszenia Dzieciątka Jezus oraz opieka duszpasterska nad Polakami. Karę odsiadywał we Wrocławiu.
 +
 
 +
W 1936 r. został przewieziony do siedziby gestapo w Berlinie, a po przesłuchaniu zwolniony. Mógł w końcu wrócić do Malborka. Po ukończeniu rocznego studium rachunkowości kościelnej otrzymał nominację na drugiego sekretarz, skarbnika kurii biskupiej we Fromborku i radcę kurialnego. W 1941 r., po procesie przed sądem specjalnym w [[Królewiec|Królewcu]], skazano go na 30 miesięcy więzienia w Sztumie za "szeptaną propagandę na temat rozstrzelania przez Niemców kanoników kapituły katedralnej w Pelplinie".
 +
 
 
Ponieważ był fachowcem w sprawach finansowych, zatrudniano go w strukturach ekonomicznych więzienia. Dyrektor zakładu karnego proponował mu wcześniejsze zwolnienie, ale odmawiał. Po odbyciu kary gestapo ograniczyło mu swobodę – miał zakaz przebywania na terenie powiatów: Braniewo, Święta Siekierka i Lidzbark Warmiński.
 
Ponieważ był fachowcem w sprawach finansowych, zatrudniano go w strukturach ekonomicznych więzienia. Dyrektor zakładu karnego proponował mu wcześniejsze zwolnienie, ale odmawiał. Po odbyciu kary gestapo ograniczyło mu swobodę – miał zakaz przebywania na terenie powiatów: Braniewo, Święta Siekierka i Lidzbark Warmiński.
Wówczas bp [[Maksymilian Kaller]] doradził mu, żeby został proboszczem w małej parafii, by mógł wykonywać swoje zadania i służyć doradztwem finansowym i podatkowym biurom parafialnym w powiatach [[Olsztyn]] i [[Reszel]] oraz w diasporze, a także instytucjom kościelnym służby zdrowia i opieki społecznej w innych powiatach [[Prusy Wschodnie|Prus Wschodnich]].<br/>
+
 
 +
Wówczas bp [[Maksymilian Kaller]] doradził mu, żeby został proboszczem w małej parafii, by mógł wykonywać swoje zadania i służyć doradztwem finansowym i podatkowym biurom parafialnym w powiatach [[Olsztyn]] i [[Reszel]] oraz w diasporze, a także instytucjom kościelnym służby zdrowia i opieki społecznej w innych powiatach [[Prusy Wschodnie|Prus Wschodnich]].
 +
 
 
1 lipca 1944 r. otrzymał nominację na administratora placówki duszpasterskiej w [[Zalewo|Zalewie]].<br/>
 
1 lipca 1944 r. otrzymał nominację na administratora placówki duszpasterskiej w [[Zalewo|Zalewie]].<br/>
 
===Śmierć męczeńska===
 
===Śmierć męczeńska===
Do Warmii zbliżał się front wschodni. Ludność cywilna uciekała, by ratować swoje życie. Kiedy jedna z kobiet zaproponowała ks. Weichslowi, by ten również opuścił Zalewo, ten odpowiedział: "Jak długo ktoś z mojej wspólnoty wiernych tutaj zostanie, nie odejdę z mojego miejsca, gdyż mógłby mnie potrzebować". W nocy z 22 na 23 stycznia 1945 r. Zalewo zostało zajęte przez wojska Armii Czerwonej. W tym czasie ks. Bruno wraz z grupką wiernych modlił się w kaplicy. Kiedy sowieci weszli do niej, jeden z nich kolbą karabinu roztrzaskał mu głowę, a krew rozprysła się na ściany i posadzkę kaplicy. Ks. Bruno Weichsel, wraz z wieloma zabitymi wiernymi, został pochowany na dawnym cmentarzu katolickim w zbiorowej mogile.<br/>
+
Do [[Warmia|Warmii]] zbliżał się front wschodni. Ludność cywilna uciekała, by ratować swoje życie. Kiedy jedna z kobiet zaproponowała ks. Weichslowi, by ten również opuścił Zalewo, ten odpowiedział: "Jak długo ktoś z mojej wspólnoty wiernych tutaj zostanie, nie odejdę z mojego miejsca, gdyż mógłby mnie potrzebować". W nocy z 22 na 23 stycznia 1945 r. Zalewo zostało zajęte przez wojska Armii Czerwonej. W tym czasie ks. Bruno wraz z grupką wiernych modlił się w kaplicy. Kiedy sowieci weszli do niej, jeden z nich kolbą karabinu roztrzaskał mu głowę. Ks. Bruno Weichsel wraz z wieloma zabitymi wiernymi został pochowany na dawnym cmentarzu katolickim w zbiorowej mogile.
Kult prywatny Sługi Bożego ks. Bruna Weichsla trwa do dziś. Wierni modlą się do Boga za jego wstawiennictwem. Kaplica, w której poniósł śmierć, została odnowiona i 5 września 2003 r. na nowo poświęcona przez [[Edmund Piszcz|abp. Edmunda Piszcza]]. Tego dnia, z okazji 100. rocznicy urodzin kapłana-męczennika, odsłonięto tablicę pamiątkową.<br>
+
 
 +
Kult prywatny Sługi Bożego ks. Bruna Weichsla trwa do dziś. Wierni modlą się do Boga za jego wstawiennictwem. Kaplica, w której poniósł śmierć, została odnowiona i 5 września 2003 r. na nowo poświęcona przez [[Edmund Piszcz|abp. Edmunda Piszcza]]. Tego dnia z okazji 100. rocznicy urodzin kapłana-męczennika odsłonięto tablicę pamiątkową.<br>
  
 
== Bibliografia ==
 
== Bibliografia ==
Linia 44: Linia 53:
 
[[Kategoria: Zalewo (gmina miejsko-wiejska)|Weichsel, Bruno]]
 
[[Kategoria: Zalewo (gmina miejsko-wiejska)|Weichsel, Bruno]]
 
[[Kategoria: Warmińscy męczennicy|Weichsel, Bruno]]
 
[[Kategoria: Warmińscy męczennicy|Weichsel, Bruno]]
[[Kategoria: 1900-1945|Weichsel, Bruno]]
+
[[Kategoria: 1919-1945|Weichsel, Bruno]]

Wersja z 15:17, 28 sty 2015

Bruno Weichsel

ks. Bruno Weichsel
ks. Bruno Weichsel
Data i miejsce urodzenia 11 października 1903 r.
Pieniężno
Data śmierci 23 stycznia 1945 r.
Przyczyna śmierci śmierć męczeńska

Bruno Weichsel (ur. 11 października 1903 r., zm. 23 stycznia 1945 r.) – ksiądz włączony w poczet warmińskich męczenników, którzy zginęli śmiercią męczeńską podczas II wojny światowej.

Życiorys

Urodził się 11 października 1903 r. w Pieniężnie. Pochodził z warmińskiej rodziny, która od pokoleń charakteryzowała się głęboką wiarą, religijnością i prawym życiem. Z każdego pokolenia wywodzą się z niej wspaniałe życiorysy kilkunastu powołań kapłańskich i zakonnych – zarówno od strony matki Klary, jak i od strony ojca Huga.

Szkoła i wykształcenie

Bruno już po ukończeniu 5 lat rozpoczął naukę w katolickiej szkole podstawowej w Pieniężnie. Po ukończeniu gimnazjum w Braniewie, gdzie należał do najlepszych uczniów, uzyskał maturę. Do kapłaństwa przygotowywał się we Fryburgu Bryzgowijskim, Monachium i Braniewie. Święcenia kapłańskie otrzymał 13 lutego 1927 r. we Fromborku, z rąk bp. Augustyna Bludaua.

Praca

Jako wikariusz pracował w Krekolach, później w Bieniewie, a od kwietnia 1932 r. w Malborku, gdzie został pierwszym wikariuszem w parafii św. Jana oraz kapelanem tamtejszego więzienia i duszpasterzem głuchoniemych.

Kiedy nastał czas sprawowania władzy przez hitlerowców, ks. Bruno był prześladowany. Już w 1935 r. wytoczono mu proces, w wyniku którego został skazany na pięć i pół roku wiezienia. Władzy nie podobały się treści głoszonych przez niego kazań, jego praca z młodzieżą, werbowanie dzieci do stowarzyszenia Dzieciątka Jezus oraz opieka duszpasterska nad Polakami. Karę odsiadywał we Wrocławiu.

W 1936 r. został przewieziony do siedziby gestapo w Berlinie, a po przesłuchaniu zwolniony. Mógł w końcu wrócić do Malborka. Po ukończeniu rocznego studium rachunkowości kościelnej otrzymał nominację na drugiego sekretarz, skarbnika kurii biskupiej we Fromborku i radcę kurialnego. W 1941 r., po procesie przed sądem specjalnym w Królewcu, skazano go na 30 miesięcy więzienia w Sztumie za "szeptaną propagandę na temat rozstrzelania przez Niemców kanoników kapituły katedralnej w Pelplinie".

Ponieważ był fachowcem w sprawach finansowych, zatrudniano go w strukturach ekonomicznych więzienia. Dyrektor zakładu karnego proponował mu wcześniejsze zwolnienie, ale odmawiał. Po odbyciu kary gestapo ograniczyło mu swobodę – miał zakaz przebywania na terenie powiatów: Braniewo, Święta Siekierka i Lidzbark Warmiński.

Wówczas bp Maksymilian Kaller doradził mu, żeby został proboszczem w małej parafii, by mógł wykonywać swoje zadania i służyć doradztwem finansowym i podatkowym biurom parafialnym w powiatach Olsztyn i Reszel oraz w diasporze, a także instytucjom kościelnym służby zdrowia i opieki społecznej w innych powiatach Prus Wschodnich.

1 lipca 1944 r. otrzymał nominację na administratora placówki duszpasterskiej w Zalewie.

Śmierć męczeńska

Do Warmii zbliżał się front wschodni. Ludność cywilna uciekała, by ratować swoje życie. Kiedy jedna z kobiet zaproponowała ks. Weichslowi, by ten również opuścił Zalewo, ten odpowiedział: "Jak długo ktoś z mojej wspólnoty wiernych tutaj zostanie, nie odejdę z mojego miejsca, gdyż mógłby mnie potrzebować". W nocy z 22 na 23 stycznia 1945 r. Zalewo zostało zajęte przez wojska Armii Czerwonej. W tym czasie ks. Bruno wraz z grupką wiernych modlił się w kaplicy. Kiedy sowieci weszli do niej, jeden z nich kolbą karabinu roztrzaskał mu głowę. Ks. Bruno Weichsel wraz z wieloma zabitymi wiernymi został pochowany na dawnym cmentarzu katolickim w zbiorowej mogile.

Kult prywatny Sługi Bożego ks. Bruna Weichsla trwa do dziś. Wierni modlą się do Boga za jego wstawiennictwem. Kaplica, w której poniósł śmierć, została odnowiona i 5 września 2003 r. na nowo poświęcona przez abp. Edmunda Piszcza. Tego dnia z okazji 100. rocznicy urodzin kapłana-męczennika odsłonięto tablicę pamiątkową.

Bibliografia

olsztyn.gosc.pl [15.11.2014]