Chojnik: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
(→Dzieje miejscowości) |
|||
| Linia 39: | Linia 39: | ||
== Dzieje miejscowości == | == Dzieje miejscowości == | ||
Chojnik jako [[Wieś czynszowa |wieś czynszowa]] została lokowana przez komtura elbląskiego w 1363 roku na 80 [[Włóka|włókach]]. Miejscowość uległa zniszczeniu w czasie wojny trzynastoletniej. W latach 1709–1711 do wsi dotarła epidemia dżumy, a w połowie wieku XIX epidemia cholery. Liczba ofiar jest jednak trudna do oszacowania. Dane z lat 80. XVIII stulecia wskazują jednak, że Chojnik nie został opuszczony przez mieszkańców i wieś pomimo wspomnianych klęsk stopniowo się rozwijała. W 1782 roku odnotowano istnienie 86 domów. W 1818 roku Chojnik liczył 108 domów zamieszkanych przez 608 osób. 40 lat później miejscowość liczyła 787 mieszkańców i składała się z 115 domów. We wspomnianym okresie do wsi należało ponad 90 włók ziemi. | Chojnik jako [[Wieś czynszowa |wieś czynszowa]] została lokowana przez komtura elbląskiego w 1363 roku na 80 [[Włóka|włókach]]. Miejscowość uległa zniszczeniu w czasie wojny trzynastoletniej. W latach 1709–1711 do wsi dotarła epidemia dżumy, a w połowie wieku XIX epidemia cholery. Liczba ofiar jest jednak trudna do oszacowania. Dane z lat 80. XVIII stulecia wskazują jednak, że Chojnik nie został opuszczony przez mieszkańców i wieś pomimo wspomnianych klęsk stopniowo się rozwijała. W 1782 roku odnotowano istnienie 86 domów. W 1818 roku Chojnik liczył 108 domów zamieszkanych przez 608 osób. 40 lat później miejscowość liczyła 787 mieszkańców i składała się z 115 domów. We wspomnianym okresie do wsi należało ponad 90 włók ziemi. | ||
| + | |||
| + | We wsi zmarł (1832 roku) i został pochowany internowany powstaniec listopadowy Wincenty Wilamowski podporucznik z 13 pułku ułanów<ref>N. Kasparek, ''Powstańczy epilog. Żołnierze listopadowi w dniach klęski i internowania 1831-1832'', Olsztyn 2001, s. 296.</ref> | ||
| + | |||
W 1939 Chojnik liczył 249 gospodarstw domowych i 840 mieszkańców, z których 396. utrzymywało się z rolnictwa i leśnictwa, 276 z pracy w przemyśle lub rzemiośle, 26 z pracy w handlu lub komunikacji. | W 1939 Chojnik liczył 249 gospodarstw domowych i 840 mieszkańców, z których 396. utrzymywało się z rolnictwa i leśnictwa, 276 z pracy w przemyśle lub rzemiośle, 26 z pracy w handlu lub komunikacji. | ||
Szkoła w Chojniku została założona prawdopodobnie w 1734 roku. W drugiej połowie XIX była to już szkoła trójklasowa, najpierw z dwoma, później z trojgiem nauczycieli. W roku 1973 miejscowość należała do [[Powiat morąski|powiatu morąskiego]]. | Szkoła w Chojniku została założona prawdopodobnie w 1734 roku. W drugiej połowie XIX była to już szkoła trójklasowa, najpierw z dwoma, później z trojgiem nauczycieli. W roku 1973 miejscowość należała do [[Powiat morąski|powiatu morąskiego]]. | ||
Wersja z 22:41, 8 kwi 2015
| Chojnik | |
| | |
| Rodzaj miejscowości | wieś sołecka |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie |
| Powiat | ostródzki |
| Gmina | Morąg |
| Liczba ludności (2010) | 512 |
| Strefa numeracyjna | (+48) 89 |
| Kod pocztowy | 14-300 |
| Tablice rejestracyjne | NOS |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Chojnik | |
| Położenie na mapie Polski  Chojnik | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Chojnik (niem. Hagenau) – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie warmińsko–mazurskim, w powiecie ostródzkim, w gminie Morąg. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. W latach 1945–1946 nosiła nazwę Hajnowo. W 2010 roku wieś liczyła 512 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Jacek Czajkowski [1].
Położenie
Miejscowość leży na Mazurach Zachodnich, na Pojezierzu Iławskim w zachodniej części województwa warmińsko–mazurskiego, w odległości 10 km na północ od Morąga.
Dzieje miejscowości
Chojnik jako wieś czynszowa została lokowana przez komtura elbląskiego w 1363 roku na 80 włókach. Miejscowość uległa zniszczeniu w czasie wojny trzynastoletniej. W latach 1709–1711 do wsi dotarła epidemia dżumy, a w połowie wieku XIX epidemia cholery. Liczba ofiar jest jednak trudna do oszacowania. Dane z lat 80. XVIII stulecia wskazują jednak, że Chojnik nie został opuszczony przez mieszkańców i wieś pomimo wspomnianych klęsk stopniowo się rozwijała. W 1782 roku odnotowano istnienie 86 domów. W 1818 roku Chojnik liczył 108 domów zamieszkanych przez 608 osób. 40 lat później miejscowość liczyła 787 mieszkańców i składała się z 115 domów. We wspomnianym okresie do wsi należało ponad 90 włók ziemi.
We wsi zmarł (1832 roku) i został pochowany internowany powstaniec listopadowy Wincenty Wilamowski podporucznik z 13 pułku ułanów[2]
W 1939 Chojnik liczył 249 gospodarstw domowych i 840 mieszkańców, z których 396. utrzymywało się z rolnictwa i leśnictwa, 276 z pracy w przemyśle lub rzemiośle, 26 z pracy w handlu lub komunikacji. Szkoła w Chojniku została założona prawdopodobnie w 1734 roku. W drugiej połowie XIX była to już szkoła trójklasowa, najpierw z dwoma, później z trojgiem nauczycieli. W roku 1973 miejscowość należała do powiatu morąskiego.
Aktualnie wieś jest siedzibą sołectwa.
Religia
Tutejszy kościół od 1972 roku jest siedzibą parafii.
Zabytki
- barokowy kościół, wybudowany w pierwszej połowie XVIII wieku
- kilka przykładów dawnego powiślańskiego budownictwa drewnianego z XIX wieku (chałupy nr 4, 21, 22, 81); jedna z chałup z tego okresu znajduje się w Muzeum Budownictwa Ludowego w Olsztynku
Bibliografia
Morąg. Z dziejów miasta i powiatu, red. Andrzej Wakar i in., Olsztyn 1973.
Warmia i Mazury. Przewodnik ilustrowany, red. Marcin Kuleszo, Barbara Wojczulanis, Olsztyn 2001.
Bank Danych Lokalnych GUS [28.08.2013]
Wojewódzka Ewidencja Zabytków [28.08.2013]
Wrota Warmii i Mazur [29.08.2013]
Przypisy
- ↑ Wrota Warmii i Mazur [29.08.2013]
- ↑ N. Kasparek, Powstańczy epilog. Żołnierze listopadowi w dniach klęski i internowania 1831-1832, Olsztyn 2001, s. 296.
