Cmentarz mennonicki w Stalewie: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
(Bibliografia)
Linia 7: Linia 7:
 
  |gmina        = Markusy
 
  |gmina        = Markusy
 
  |miejscowość  = Stalewo
 
  |miejscowość  = Stalewo
}} <br/>
+
}}  
 
''' Cmentarz mennonicki w Stalewie'''  
 
''' Cmentarz mennonicki w Stalewie'''  
<br/>
+
<br/><br/>
 
== Położenie ==
 
== Położenie ==
 
[[Plik:sta1.jpg|right|thumb|250px|Cmentarz mennonicki w Stalewie. © Stanisław Kuprjaniuk]]
 
[[Plik:sta1.jpg|right|thumb|250px|Cmentarz mennonicki w Stalewie. © Stanisław Kuprjaniuk]]

Wersja z 23:16, 26 lut 2014

Cmentarze

typ obiektu: cmentarz mennonicki
datacja: XIX w.
powiat: elbląski
gmina: Markusy
miejscowość: Stalewo

Cmentarz mennonicki w Stalewie

Położenie

Cmentarz mennonicki w Stalewie. © Stanisław Kuprjaniuk
Cmentarz mennonicki w Stalewie. © Stanisław Kuprjaniuk

Stalewo (niem Stalle) - wieś w gminie Markusy, w powiecie elbląskim.

Opis

Cmentarz mennonicki w Stalewie założony został w okresie budowy kościoła w latach 1707-1709. Powstała wówczas nekropolia znajdowała się w centrum dzisiejszej wsi, przy drodze, na terenie nieco podwyższonym. Powierzchnia cmentarza była niewielka i swoim kształtem przypominała trapez. Ze względu, że istniejący kościół o konstrukcji szachulcowej zajmował znaczną jego część nie było mowy o podziale na kwatery i na wytyczeniu alei. Całość terenu była otoczona drzewami rosnącymi głównie na obrzeżach. Podobnie jak kościół nagrobki zmarłych były orientowane. Występowały one w formie otwartej od góry tumby ze sztucznego kamienia. Z tyłu za rozebranym w latach 1971-1972 kościołem znajdowało się metalowe ogrodzenie, w którym zachowała się jedna piaskowcowa stela. To typowy przykład sztuki nagrobkowej u mennonitów, czego dowodem jest największa ich koncentracja na cmentarzu w Stogach Malborskich. Na cmentarzu w Stalewie zachował się także nagrobek w formie kolumny, którego fragmenty znajdują się w południowej jego części. Na cmentarzu znajdowała się także pewna liczba żeliwnych krzyży nagrobnych, po których pozostały jedynie niewielkie fragmenty. Obecny widok cmentarza jest przygnębiający z racji, że cały teren jest zaniedbany, porośnięty dziko rosnącą roślinnością, zaś nagrobki porozbijane i niekompletne.

Ciekawostki

Ołtarz z rozebranego kościoła został przeniesiony do kościoła św. Mikołaja w Elblągu. Znajduje się on po lewej stronie kościoła. Pomiedzy kolumnami ołtarza umieszczono obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy.

Bibliografia

Kizik Edmund, Mennonici w Gdańsku, Elblągu i na Żuławach Wiślanych w drugiej połowie XVII i w XVIII wieku. Studium z dziejów małej społeczności wyznaniowej, Gdańsk 1994.