Długa

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
Długa

Państwo  Polska
Województwo warmińsko-mazurskie
Powiat bartoszycki
Gmina Sępopol
Liczba ludności (2010) 153[1]
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa lokalizacyjna województwa warmińsko-mazurskiego
Długa
Długa
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Długa
Długa
Ziemia

{{#invoke:Koordynaty|szablon}}


Długa (niem. Langendorf) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie bartoszyckim, w gminie Sępopol. W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa olsztyńskiego.

Miejscowość w 2010 roku liczyła 153 mieszkańców (łącznie z Sępopolskim Dworem). W skład sołectwa wchodzą wsie Długa i część wsi Stopki (numery 26-29). Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Roman Latoch[2].


Położenie

Wieś położona jest w północnej części województwa warmińsko-mazurskiego, na Równinie Sępopolskiej, na północ od Łyny, 20 km na wschód od Bartoszyc i 2 km na północ od Sępopola.

Dzieje miejscowości

Wieś powstała w ramach kolonizacji północnych obszarów państwa Zakonu Krzyżackiego. Od XIV wieku stanowiła ona własność gminy miejskiej Sępopol i zajmowała obszar 70 łanów. Aż do 1945 roku wchodziła w skład parafii ewangelickiej w Sępopolu.

Szkoła we wsi istniała już przed II wojną światową. W 1935 roku uczęszczało do niej 84 uczniów, a zatrudnionych było dwóch nauczycieli. Po II wojnie światowej uruchomiono ją ponownie. Duże zasługi dla rozwoju placówki położyła kierowniczka Janina Sienkiewicz.

Po 1945 roku Długa stała się siedzibą sołectwa. W 1960 roku część wsi włączono do obszaru osiedla Sępopol (od 1973 roku miasta). Według spisu powszechnego z 1983 roku Długa składała się z 40 budynków mieszkalnych i miała 47 indywidualnych gospodarstw rolnych, które łącznie zajmowały powierzchnię 379 ha. We wsi działał punkt biblioteczny.


Liczba mieszkańców

1857 - 674 osoby

1933 - 597 osób

1939 - 620 osób

1983 - 216 osób


Zabytki

  • Dawny cmentarz ewangelicki z XVIII wieku; stan zły, obiekt zaniedbany, z dawnego założenia pozostał tylko ślad głównej alei i nieliczne ślady po mogiłach


Bibliografia

  1. Bartoszyce. Z dziejów miasta i okolic, red. Andrzej Wakar, Olsztyn 1987.
  2. Statistisch-Topographisches Adreß-Handbuch von Ostpreussen, Commission bei Wilhelm Koch, Königsberg 1857.
  3. Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy Sępopol, Sępopol 2005 [data dostępu: 5.03.2014]
  4. Bank Danych Lokalnych GUS [data dostępu: 5.03.2014]
  5. Deutsche Verwaltungsgeschichte [data dostępu: 5.03.2014]


Przypisy

  1. Łącznie Długa i Sępopolski Dwór.
  2. http://free.of.pl/s/sepopol/jedorg.htm [data dostępu: 5.03.2014]