Edward Strząbała: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 13: | Linia 13: | ||
=Trenerzy= | =Trenerzy= | ||
Jeden z najbardziej doświadczonych polskich trenerów piłki ręcznej, członek Rady Trenerów ZPRP. | Jeden z najbardziej doświadczonych polskich trenerów piłki ręcznej, członek Rady Trenerów ZPRP. | ||
| − | Ukończył Akademię Wychowania Fizycznego we Wrocławiu. Jako zawodnik grał na pozycji rozgrywającego reprezentował barwy AZS Wrocław, AZS Katowice i FKS Stali Mielec | + | Ukończył Akademię Wychowania Fizycznego we Wrocławiu. Jako zawodnik grał na pozycji rozgrywającego reprezentował barwy AZS Wrocław, AZS Katowice (zdobył tytuł wicemistrza Polski) i FKS Stali Mielec. |
W Mielcu jako zawodnik rozpoczął karierę trenerską i w 1969 roku wprowadził zespół do I ligi. Na przełomie lat 70. i 80. XX wieku współpracował ze sztabem szkoleniowym reprezentacji Polski. Był wówczas asystentem trenera Zygfryda Kuchty. Pomagał w przygotowaniach kadry przed igrzyskami olimpijskimi w Montrealu (brązowy medal), igrzyskami w Moskwie. | W Mielcu jako zawodnik rozpoczął karierę trenerską i w 1969 roku wprowadził zespół do I ligi. Na przełomie lat 70. i 80. XX wieku współpracował ze sztabem szkoleniowym reprezentacji Polski. Był wówczas asystentem trenera Zygfryda Kuchty. Pomagał w przygotowaniach kadry przed igrzyskami olimpijskimi w Montrealu (brązowy medal), igrzyskami w Moskwie. | ||
| − | W 1982 roku zdobył ze Śląskiem Wrocław mistrzostwo kraju i Puchar Polski. W 1985 ponownie wywalczył Puchar Polski , tym razem z Iskrą Kielce, z która jest najbardziej kojarzony. Pod koniec lat 80-tych wyjechał do Egiptu, zdobywając mistrzostwo kraju i Puchar z zespołem Nady El-Ahly. Po powrocie do Polski | + | W latach 80-tych skupił się na pracy klubowej. 1982 roku zdobył ze Śląskiem Wrocław mistrzostwo kraju i Puchar Polski. W 1985 ponownie wywalczył Puchar Polski , tym razem z Iskrą Kielce, z która jest najbardziej kojarzony. Pod koniec lat 80-tych wyjechał do Egiptu, zdobywając mistrzostwo kraju i Puchar Afryki z zespołem Nady El-Ahly. Duża wiedza i coraz większe doświadczenie dawały efekty. Po powrocie do Polski znów zjawił się w Kielcach, zdobywając mistrzostwo Polski(w 1993 i 1994 roku) oraz wicemistrzostwo (1995). Kolejny zagraniczny epizod to Bahrajn i tytuł mistrzowski z ali-Ahli Manama, z którym wywalczył także Puchar Zatoki Perskiej. Po powrocie do Polski trenował kolejno: MKS Końskie, Śląsk Wrocław, Vive Kielce, Piotrkowianina Piotrków Trybunalski, Stal Mielec, Miedź Legnica, [[OKPR Warmia Traveland Olsztyn|Warmię Traveland Olsztyn]]. W tym okresie olsztyńska drużyna miała najlepszy okres gry w superlidze. Na mecz do Uranii przybywały tłumy. Oprócz taktyki wyzwolił z zawodników maksimum zaangażowania i ambicji. W Olsztynie dał się poznać jako osoba otwarta, ze swadą opowiadał o swych bogatych sportowych doświadczeniach. Karierę szkoleniowa kończył w Radomiu. Tradycje trenerskie kontynuuje syn Tomasz, który był asystentem Bogdana Wenty w Vive Kielce. |
=Bibliografia= | =Bibliografia= | ||
*[[http://pl.wikipedia.org/wiki/Edward_Strz%C4%85ba%C5%82a wikipedia.org]] | *[[http://pl.wikipedia.org/wiki/Edward_Strz%C4%85ba%C5%82a wikipedia.org]] | ||
Wersja z 17:45, 19 gru 2014
| Edward Strząbała | |
| | |
 zdjęcie z onet.sport.pl | |
| Imię i nazwisko | Edward Strząbała |
| Data i miejsce urodzenia | 25 lipca 1938, Zagdańsk |
| Data śmierci | 7 maja 2012, Kielce |
| Dyscyplina | Piłka ręczna |
| Największy sukces | Wielokrotny mistrz Polski |
Edward Strząbała (ur. 25 lipca 1938 roku w Zagnańsku, zm. 7 maja 2012 roku w Kielcach) – Wielokrotny mistrz Polski
Trenerzy
Jeden z najbardziej doświadczonych polskich trenerów piłki ręcznej, członek Rady Trenerów ZPRP. Ukończył Akademię Wychowania Fizycznego we Wrocławiu. Jako zawodnik grał na pozycji rozgrywającego reprezentował barwy AZS Wrocław, AZS Katowice (zdobył tytuł wicemistrza Polski) i FKS Stali Mielec. W Mielcu jako zawodnik rozpoczął karierę trenerską i w 1969 roku wprowadził zespół do I ligi. Na przełomie lat 70. i 80. XX wieku współpracował ze sztabem szkoleniowym reprezentacji Polski. Był wówczas asystentem trenera Zygfryda Kuchty. Pomagał w przygotowaniach kadry przed igrzyskami olimpijskimi w Montrealu (brązowy medal), igrzyskami w Moskwie. W latach 80-tych skupił się na pracy klubowej. 1982 roku zdobył ze Śląskiem Wrocław mistrzostwo kraju i Puchar Polski. W 1985 ponownie wywalczył Puchar Polski , tym razem z Iskrą Kielce, z która jest najbardziej kojarzony. Pod koniec lat 80-tych wyjechał do Egiptu, zdobywając mistrzostwo kraju i Puchar Afryki z zespołem Nady El-Ahly. Duża wiedza i coraz większe doświadczenie dawały efekty. Po powrocie do Polski znów zjawił się w Kielcach, zdobywając mistrzostwo Polski(w 1993 i 1994 roku) oraz wicemistrzostwo (1995). Kolejny zagraniczny epizod to Bahrajn i tytuł mistrzowski z ali-Ahli Manama, z którym wywalczył także Puchar Zatoki Perskiej. Po powrocie do Polski trenował kolejno: MKS Końskie, Śląsk Wrocław, Vive Kielce, Piotrkowianina Piotrków Trybunalski, Stal Mielec, Miedź Legnica, Warmię Traveland Olsztyn. W tym okresie olsztyńska drużyna miała najlepszy okres gry w superlidze. Na mecz do Uranii przybywały tłumy. Oprócz taktyki wyzwolił z zawodników maksimum zaangażowania i ambicji. W Olsztynie dał się poznać jako osoba otwarta, ze swadą opowiadał o swych bogatych sportowych doświadczeniach. Karierę szkoleniowa kończył w Radomiu. Tradycje trenerskie kontynuuje syn Tomasz, który był asystentem Bogdana Wenty w Vive Kielce.
