Figury przydrożne: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
(Linki zewnętrzne)
(Linki zewnętrzne)
Linia 54: Linia 54:
 
http://www.kapliczkiwarmii.republika.pl/
 
http://www.kapliczkiwarmii.republika.pl/
 
<br/>
 
<br/>
[[Kategoria:Turystyka]][[Kategoria: Architektura]][[Kategoria: Budownictwo ludowe]][[Kategoria: Zabytki]]][[Kategoria: powiat braniewski]] [[Kategoria: powiat kętrzyński]][[Kategoria: powiat lidzbarski]][[Kategoria: powiat olsztyński]]  
+
[[Kategoria:Turystyka]][[Kategoria: Architektura]][[Kategoria: Budownictwo ludowe]][[Kategoria: Zabytki]][[Kategoria: powiat braniewski]] [[Kategoria: powiat kętrzyński]][[Kategoria: powiat lidzbarski]][[Kategoria: powiat olsztyński]]  
 
<br/>
 
<br/>

Wersja z 13:38, 4 lut 2014


Figury przydrożne

Położenie

Figura Chrystusa w Barczewie. © Stanisław Kuprjaniuk
Figura maryjna w Gietrzwałdzie. © Stanisław Kuprjaniuk

Figury przydrożne rozsiane po całym terytorium Warmii. Spotyka się je przeważnie w pobliżu kościołów i przy drogach.

Opis

Figura św. Jana Nepomucena w Braniewie. © Stanisław Kuprjaniuk
Savator Mundi w Ełdytach Wielkich. © Stanisław Kuprjaniuk
Figura maryjna w Świętej Lipce. © Stanisław Kuprjaniuk
Figura maryjna w Klebarku Wielkim. © Stanisław Kuprjaniuk

Figury przydrożne na cokołach, słupach i kolumnach należą do nielicznych wśród zabytków małej sakralnej architektury na Warmii. Jeżeli już zaistniały, to ich ustawienie w przestrzeni kulturowej nie było przypadkowe. Figury stanowiły zazwyczaj kluczowe punkty krajobrazu, jego zworniki i elementy nadające głęboki sens.


Wydaje się, że na Warmii najwięcej figur przydrożnych zostało poświęconych Matce Bożej. Znajdują się one w różnych rejonach Warmii i powstały także w różnych okresach czasu. Najstarszym przykładem jest wysoka kolumna maryjna z 1709 roku, znajdująca się przed kościołem św. Piotra i Pawła w Lidzbarku Warmińskim. Kolejne cztery figury maryjne z XVIII wieku występują przed sanktuarium w Świętej Lipce i jej okolicy. Styl barokowy powtarza figura maryjna, znajdująca się na wewnętrznym dziedzińcu zespołu pielgrzymkowego w Stoczku Klasztornym. Całkiem odmienne stylistycznie jawią się figury maryjne powstałe już na przełomie XIX i XX wieku. Wskazać należy figury maryjne ustawione na kolumnach, cokołach w: Barczewie, Borowcu, Gietrzwałdzie, Klebarku Wielkim, Orzechowie oraz Plutach. Ponadto figury maryjne, o stylistyce barokowej, znajdowały się niegdyś w pobliżu kościoła parafialnego w Pieniężnie i w pobliżu kościoła parafialnego w Unikowie.


Mniej powszechnym tematem ikonograficznym figur występujących przydrożnie były wyobrażenia Chrystusa. Można tu wskazać motyw Chrystusa dźwigającego krzyż lub też upadającego pod jego ciężarem. Przykłady tego motywu znajdują się w: Barczewie z 1709 roku, Olsztynie po 1710 roku (z napisem „Idź za mną”) i niegdyś w Dywitach zapewne z XIX wieku. Sądzić należy, że genezą ich powstania było podziękowanie za wygaśnięcie zarazy na początku XVIII wieku. Drugim wyobrażeniem był Chrystus Sędzia tzw. Salvator Mundi, którego przykłady znajdują się w: Ełdytach Wielkich z XVIII wieku, Olsztynie z 1737 roku i Pajtuńskim Młynie z 1794 roku.


Wśród figur przydrożnych, wyobrażających inne postaci świętych, na pierwszym miejscu wskazać należy figury św. Jana Nepomucena. Czas obszedł się różnie z jego wizerunkami. Można wskazać, że w Braniewie przy kościele Krzyża Świętego figura zachowała się, we Fromborku figura jest uszkodzona, w Bisztynku niekompletna, a w Olsztynie została odtworzona w 1996 roku w miejsce utraconej. Jednostkowym przykładem innych figur jest figura św. Katarzyny Aleksandryjskiej, umieszczona na postumencie z wolut na podzamczu zamku biskupiego w Lidzbarku Warmińskim. Tak samo jednostkowe przykłady stanowią dwie figury św. Rozalii i św. Agaty, umieszczone na filarach, dawnej bramy miejskiej w Barczewie.

Bibliografia

Jasiński Janusz, Niezwykłe losy Bożejmęki z ul. Grunwaldzkiej w Olsztynie, „Posłaniec Warmiński”, 2003, nr 13.

Kopiczko Andrzej, Jeszcze o olsztyńskim Salvatorze, „Posłaniec Warmiński”, 1991, nr 9.

Kopiczko Andrzej, Kościoły i kaplice w Olsztynie, Olsztyn 2000.

Kopiczko Andrzej, J. Żołnierkiewicz, Dzieje kościoła i parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Olsztynie 1903-2003, Olsztyn 2003.

Kuprjaniuk Stanisław, Mała architektura sakralna na Warmii do 1945 roku ze szczególnym uwzględnieniem kapliczek, w druku.

Lewandowska Izabela, Tajemnicza figura z Pajtuńskiego Młyna, „Siedlisko. Dziedzictwo kulturowe i tożsamość społeczności na Ziemiach Zachodnich i Połnocnych”, 2008, nr 5.

Orłowicz Mieczysław, Ilustrowany przewodnik po Mazurach pruskich i Warmji z 85 ilustracjami w tekście, Lwów-Warszawa 1923.

Paszenda Jerzy, Święta Lipka, Olsztyn 1996.

Sanktuaria Archidiecezji Warmińskiej, red. J. Bosko i J. Wojtkowski, Olsztyn 2009.

Ulbrich Anton, Geschichte der Bildhauerkunst in Ostpreußen vom Ausgang des 16. bis in die 2. Hälfte des 19. Jahrhunderts, Bd. 1-2, Königsberg i. Pr. 1926-29.

Wakar Andrzej, Olsztyn dzieje miasta, Olsztyn 1997.

Wünsch Carl, Die Bau- und Kunsdenkmäler der Stadt Allenstein, Königsberg 1933.

Linki zewnętrzne

http://www.kapliczkiwarmii.republika.pl/