Fitowo: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
(Dzieje miejscowości)
Linia 42: Linia 42:
  
 
=== Dzieje miejscowości ===
 
=== Dzieje miejscowości ===
Pod koniec XIX w. wieś obejmowała 496 [[morga| mórg]]. Na jej terenie znajdowało się 87 budynków i 19 domów mieszkalnych. W tym czasie mieszkało tu 124 katolików i 187 ewangelików. Wieś przynależała do [[parafia Lipnik |parafii Lipnik]]. Najbliższa szkoła i poczta znajdowały się w [[Biskupiec Pomorski |Biskupcu Pomorskim]]. Nieznana jest dokładna data lokacji wsi. Nie zachowała się informacja o kształcie zabudowy wiejskiej   
+
Pod koniec XIX w. obszar wsi obejmowała 496 [[morga| mórg]]. Na jej terenie znajdowało się 87 budynków i 19 domów mieszkalnych. W tym czasie mieszkało tu 124 katolików i 187 ewangelików. Wieś przynależała do [[parafia Lipnik |parafii Lipnik]]. Najbliższa szkoła i poczta znajdowały się w [[Biskupiec Pomorski |Biskupcu Pomorskim]]. Nieznana jest dokładna data lokacji wsi. Nie zachowała się informacja o kształcie zabudowy wiejskiej   
  
 
<br/>
 
<br/>

Wersja z 08:56, 8 lis 2013

Fitowo

Rodzaj miejscowości wieś sołecka
Państwo  Polska
Województwo warmińsko-mazurskie
Powiat nowomiejski
Gmina Biskupiec Pomorski
Sołectwo Fitowo
Liczba ludności (Pole-obowiązkowe) Pole-obowiązkowe
Strefa numeracyjna (+48) 56
Tablice rejestracyjne NNM
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa lokalizacyjna województwa warmińsko-mazurskiego
Fitowo
Fitowo
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Fitowo
Fitowo
Ziemia

{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Fitowo (niem. Fittowo) – wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nowomiejskim, w gminie Biskupiec Pomorski. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego.



Charakterystyka fizjograficzna

Miejscowość położona jest na terenie gminy Biskupiec Pomorski, której powierzchnię zajmują przede wszystkim lasy i jeziora. W całości lasy stanowią 26% powierzchni gminy, a jeziora 3,28%. Zasadniczymi elementami morfologicznymi tego obszaru są: wysoczyzna morenowa (średnia wysokość 90-110 m n.p.m.), wzgórza i pagórki morenowe, sandry, rynny jeziorne i doliny rzeczne. Powierzchnia wysoczyzny charakteryzuje się występowaniem licznych drobnych zagłębień wytopiskowych. Znajdziemy tutaj tzw. oczka polodowcowe, mokradła i torfowiska, a w okolicach miejscowości Łąkorz wyspy otoczone sandrem. Na terenie gminy występują również tzw. ozy (w okolicach Mierzyna, na zachód od Sumina oraz na północ od Wielka Tymawa) i kemy (w rejonie Sumina, Łąkorka, Wonny i Szwarcenowa). Na terenie gminy napotkamy także na zastoiska. Największe z nich to zastoisko biskupieckie – o płaskim, rozległym i podmokłym dnie. Natomiast najwyższym punktem położonym na terenie gminy jest Góra Szwedzka – o wysokości 121,3 m n.p.m. Najniżej położony punkt o wysokości ok. 62 m n.p.m. znajduje się w dolinie Osy u ujścia jej do Jeziora Płowęż. W obrębie gminy znajdują się także rezerwaty przyrody: ornitofaunistyczny „Jezioro Karaś”, torfowiskowy „Kociołek”, „Łabędź”, „Uroczysko Piotrowice” oraz częściowo Brodnicki Park Krajobrazowy. Na obszarze gminy występują zasadniczo trzy typy gleb. Są to: gleby brunatne, gleby bielicowe, gleby mułowo-torfowo-murszaste. Ponadto odnajdziemy tutaj czarne ziemie i gleby szare oraz mady glejowe i wody powierzchniowe.


Dzieje miejscowości

Pod koniec XIX w. obszar wsi obejmowała 496 mórg. Na jej terenie znajdowało się 87 budynków i 19 domów mieszkalnych. W tym czasie mieszkało tu 124 katolików i 187 ewangelików. Wieś przynależała do parafii Lipnik. Najbliższa szkoła i poczta znajdowały się w Biskupcu Pomorskim. Nieznana jest dokładna data lokacji wsi. Nie zachowała się informacja o kształcie zabudowy wiejskiej


Kultura

We wsi znajduje się świetlica. Organizowane są festyny i pikniki.



Ludzie związani z miejscowością

Obecnie (2013 r.) sołtysem wsi jest Kazimierz Kozikowski.


Bibliografia

Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. Bronisława Chlebowskiego, Filipa Sulimierskiego, Władysława Walewskiego t. III, Warszawa 1882, 960 ss.


Kinlis (dyskusja) 10:02, 11 wrz 2013 (CEST)