Głaz narzutowy koło Złotowa: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Źródła) |
Krzysztofk (dyskusja | edycje) |
||
Linia 4: | Linia 4: | ||
|podpis grafiki = Głaz narzutowy koło Złotowa © Alicja Szarzyńska | |podpis grafiki = Głaz narzutowy koło Złotowa © Alicja Szarzyńska | ||
|Nr ewidencyjny = 277 | |Nr ewidencyjny = 277 | ||
− | |Rok powołania = 1961 | + | |Rok powołania = 1961 r. |
|Dok. pow. = R.XII.277/61 z 27.11.1961 r. | |Dok. pow. = R.XII.277/61 z 27.11.1961 r. | ||
|Współrzędne GPS = N 53,518517° E 19,828883° | |Współrzędne GPS = N 53,518517° E 19,828883° | ||
Linia 17: | Linia 17: | ||
| sekundE= 44 | | sekundE= 44 | ||
}} | }} | ||
− | '''Głaz narzutowy koło Złotowa''' – głaz narzutowy położony koło [[Złotowo|Złotowa]] w gminie [[ | + | '''Głaz narzutowy koło Złotowa''' – głaz narzutowy położony koło [[Złotowo|Złotowa]] w gminie [[Gmina Lubawa|Lubawa]]. |
<br><br> | <br><br> | ||
== Opis głazu == | == Opis głazu == | ||
Pomnik przyrody. | Pomnik przyrody. | ||
− | |||
Typ skały: gruboziarnisty granit z różowymi skaleniami i ciemnoszarym kwarcem oraz dużą ilością minerałów ciemnych – piroksenów i amfiboli – tworzących w obrębie skały kilkucentymetrowe enklawy (tzw. szliry). | Typ skały: gruboziarnisty granit z różowymi skaleniami i ciemnoszarym kwarcem oraz dużą ilością minerałów ciemnych – piroksenów i amfiboli – tworzących w obrębie skały kilkucentymetrowe enklawy (tzw. szliry). | ||
− | |||
Prawie połowa głazu ukryta jest w ziemi. Głaz ma kształt kopulasty, na powierzchni widoczne są ślady odłupań, a płaszczyzny zewnętrzne "łuszczą się". | Prawie połowa głazu ukryta jest w ziemi. Głaz ma kształt kopulasty, na powierzchni widoczne są ślady odłupań, a płaszczyzny zewnętrzne "łuszczą się". | ||
− | |||
Głaz leży na polu uprawnym, na zboczu wzgórza, którego szczyt porośnięty jest lasem, około 100 m od polnej drogi do Złotowa, z której jest doskonale widoczny. | Głaz leży na polu uprawnym, na zboczu wzgórza, którego szczyt porośnięty jest lasem, około 100 m od polnej drogi do Złotowa, z której jest doskonale widoczny. | ||
<br/> | <br/> | ||
== Zobacz też == | == Zobacz też == | ||
− | [http://pl.wikipedia.org/wiki/Z%C5%82otowo_(wojew%C3%B3dztwo_warmi%C5%84sko-mazurskie) wikipedia.org, Złotowo] [ | + | [http://pl.wikipedia.org/wiki/Z%C5%82otowo_(wojew%C3%B3dztwo_warmi%C5%84sko-mazurskie) wikipedia.org, Złotowo] [data dostępu 18 III 2014] |
<br/> | <br/> | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
− | Radziwinowicz Wacław, Szczepkowski Bohdan, ''Głazy i głazowiska województwa olsztyńskiego'', Olsztyn 1967. | + | Radziwinowicz Wacław, Szczepkowski Bohdan, ''Głazy i głazowiska województwa olsztyńskiego'', Olsztyn 1967.<br> |
− | |||
Szarzyńska Alicja, Ziółkowski Piotr, ''Skandynawskie dary. Głazy narzutowe Warmii i Mazur'', Olsztyn 2012. | Szarzyńska Alicja, Ziółkowski Piotr, ''Skandynawskie dary. Głazy narzutowe Warmii i Mazur'', Olsztyn 2012. | ||
<br/> | <br/> | ||
[[Kategoria: Przyroda]][[Kategoria: Głazy]][[Kategoria: Powiat iławski]][[Kategoria: Gmina Lubawa]]<br /> | [[Kategoria: Przyroda]][[Kategoria: Głazy]][[Kategoria: Powiat iławski]][[Kategoria: Gmina Lubawa]]<br /> |
Wersja z 21:04, 14 kwi 2014
Głaz narzutowy koło Złotowa – głaz narzutowy położony koło Złotowa w gminie Lubawa.
Opis głazu
Pomnik przyrody.
Typ skały: gruboziarnisty granit z różowymi skaleniami i ciemnoszarym kwarcem oraz dużą ilością minerałów ciemnych – piroksenów i amfiboli – tworzących w obrębie skały kilkucentymetrowe enklawy (tzw. szliry).
Prawie połowa głazu ukryta jest w ziemi. Głaz ma kształt kopulasty, na powierzchni widoczne są ślady odłupań, a płaszczyzny zewnętrzne "łuszczą się".
Głaz leży na polu uprawnym, na zboczu wzgórza, którego szczyt porośnięty jest lasem, około 100 m od polnej drogi do Złotowa, z której jest doskonale widoczny.
Zobacz też
wikipedia.org, Złotowo [data dostępu 18 III 2014]
Bibliografia
Radziwinowicz Wacław, Szczepkowski Bohdan, Głazy i głazowiska województwa olsztyńskiego, Olsztyn 1967.
Szarzyńska Alicja, Ziółkowski Piotr, Skandynawskie dary. Głazy narzutowe Warmii i Mazur, Olsztyn 2012.