Gazownia w Górowie Iławeckim

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj

Gazownia w Górowie Iławeckim pełni obecnie funkcje muzealne. W wyremontowanych, zabytkowych budynkach, gdzie prezentowane są m.in. stare gazomierze, odtworzono również historyczny proces technologiczny produkcji gazu.

Górowo Iławeckie

Gazownia w Górowie Iławeckim, ob. muzeum gazownictwa. Na drugim planie komunalna wieża wodna.
Gazownia w Górowie Iławeckim, ob. muzeum gazownictwa. Na drugim planie komunalna wieża wodna.
Państwo  Polska
Województwo warmińsko-mazurskie
Powiat bartoszycki
Gmina Górowo Iławeckie
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa lokalizacyjna województwa warmińsko-mazurskiego
Górowo Iławeckie
Górowo Iławeckie
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Górowo Iławeckie
Górowo Iławeckie
Ziemia

{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Historia

Budynki gazowni oddano do użytku w 1908 r. Zakład budowała oraz w początkowym okresie także zarządzała firma Karla Francke z Bremen. W kolejnych latach gazownia została skomunalizowana i zmodernizowana. Wytwarzany tu gaz wykorzystywany był do oświetlania ulic miasta latarniami gazowymi. Dostarczano go także do odbiorców indywidualnych.

Gazownia przetrwała pierwszą wojnę światową, funkcjonowała następnie nieprzerwanie do 1945 r., kiedy to wyposażenie zostało zdemontowane przez żołnierzy Armii Czerwonej. Zakład ponownie uruchomiono w 1962 r. Produkcję kontynuowano do 1992 r., kiedy to Górowo Iławeckie zostało podłączone do sieci gazu ziemnego. Po remoncie i wpisaniu budynków do rejestru zabytków w dawnej gazowni uruchomiono muzeum gazownictwa (1994 r.), należące obecnie do Polskiej Spółki Gazownictwa Oddział w Gdańsku.

Produkcja

Do dziś zachowały się murowane budynki starej gazowni (produkcyjny i administracyjny, obecnie mieszkalny) oraz wykonany w nitowanej blachy, teleskopowy zbiornik na gaz. W gazowni odtworzono historyczny proces produkcyjny z wykorzystaniem autentycznych urządzeń. Gaz wytwarzany podczas odgazowania węgla kamiennego (w temp. ok. 1200 oC), poddawany był następnie dalszej obróbce. Odpadem poprodukcyjnym były: amoniak, smoła i koks.

Zobacz także

  1. Muzeum Przemysłu Gazowego w Górowie Iławeckim http://[1]
  1. http://www.gdansk.psgaz.pl/onas/jednostki_terenowe/zg_ol/muzeum_gazownictwa/?r,main,docId=17748

Bibliografia

  1. T. Śrutkowski, Śladami gazowego płomienia, Olsztyn 1999
  2. M.Barszcz, J.Kurowska-Ciechańska, Gazownia miejska w Górowie Iławeckim, [w:] Technika, Warszawa, 2008