Gniewosz z Dalewic

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Wersja z dnia 20:48, 17 mar 2015 autorstwa Marcin Kapłon (dyskusja | edycje) (Zastępowanie tekstu - "[[Kategoria: Osoba" na "[[Kategoria:Osoby")
Skocz do: nawigacja, szukaj
Gniewosz z Dalewic

Gniewosz z Dalewic – podstoli krakowski, pan na Dalewicach, Ćmielowie i Wronowie, uczestnik bitwy grunwaldzkiej. Jego imię wiąże się z domniemanym najsłynniejszym procesem karnym czasów panowania Władysława Jagiełły. Proces ten miał być wynikiem kłamstw Gniewosza na temat niewierności królowej Jadwigi.

Życiorys

Gniewosz z Dalewic legitymujący się herbem Kościesza (Strzegomia) pełnił funkcję podstolego krakowskiego. W czasach rządów Jagiełły był marszałkiem dworu. Wedle Długosza starał się skłócić parę królewską, za co sąd w Wiślicy miał skazać go na karę 60 grzywien oraz odwołanie potwarzy dotyczących królowej Jadwigi, i to w tak kompromitujący sposób, "aby natychmiast, wobec przytomnego grona sędziów, obyczajem psów, odszczekał swoje kłamstwo". Kronikarz podał w swych Rocznikach, że schyliwszy grzbiet, Gniewosz musiał "wleźć pod ławę, a po jawnym zeznaniu, iż fałszem było i niegodziwą potwarzą, co przeciwko królowej Jadwidze nakłamał, głośno zaszczekał".

Andrzej Zieliński dowodzi, że proces ten nigdy się nie odbył, na co wskazuje m.in. fakt, że Gniewosz z Dalewic nie tylko nie został odsunięty od dworu, ale nadal awansował i wykonywał odpowiedzialne zadania. W 1390 roku został przez króla Władysława Jagiełłę mianowany głównym negocjatorem w sprawie traktatu z Mirżą, wojewodą siedmiogrodzkim, w 1393 r. król uczynił go starostą lwowskim, a w 1399 roku podkomorzym krakowskim. Jagiełło powierzył mu ponadto negocjacje z Krzyżakami, a królowa Jadwiga powołała go na swojego ochmistrza[1].

Do wojny z zakonem krzyżackim Gniewosz z Dalewic wystawił własną zaciężną chorągiew, pod którą szli zaciągnięci przez niego rycerze z Polski, z Czech, Moraw i Śląska. Formacja ta szczególnie zasłużyła się przy zdobywaniu zamku w Dąbrównie. W bitwie pod Koronowem Gniewosz wziął czynny udział.

Po wojnie uczestniczył w wyprawie jako poseł do hospodara wołoskiego.

Przypisy

  1. [A. Zieliński, Kto na kogo naszczekał, historia.focus.pl [22.01.2015]


Bibliografia

A. Zieliński, Kto na kogo naszczekał, historia.focus.pl [22.01.2015]
J. Sikorski, Bohaterowie Grunwaldu, Olsztyn 2010.