Hans Tiska: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Bibliografia) |
|||
| Linia 42: | Linia 42: | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
Sobieraj Jarosław, ''Hans Tiska – szczycieński nauczyciel, opiekun zabytków i muzealnik'', ''Rocznik Mazurski'', t. IV, 1994.<br/> | Sobieraj Jarosław, ''Hans Tiska – szczycieński nauczyciel, opiekun zabytków i muzealnik'', ''Rocznik Mazurski'', t. IV, 1994.<br/> | ||
| − | |||
| − | |||
| − | [[Kategoria: Kultura|Tiska, Hans]] | + | [[Kategoria: Kultura|Tiska, Hans]] [[Kategoria: Badacze historii i kultury|Tiska, Hans]] [[Kategoria: Konserwatorzy zabytków i muzealnicy|Tiska, Hans]][[Kategoria: Nauczyciele|Tiska, Hans]][[Kategoria: 1919-1944| Tiska, Hans]] [[Kategoria: 1945-1989|Tiska, Hans]]<br/> |
Wersja z 10:52, 13 lis 2014
| Hans Tiska | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | 2 kwietnia 1892 r. Cierzpięty |
| Data i miejsce śmierci | 24 listopada 1969 r. Freiburg |
Hans Tiska (ur. 2 kwietnia 1892 r. w Cierzpiętach, zm. 24 listopada 1969 r. w Freiburgu) – pedagog, archeolog, muzealnik, historyk.
Spis treści
Życiorys
Hans Tiska był szóstym z dziesięciorga dzieci. W latach 1914–1918 był sanitariuszem i nie uczestniczył bezpośrednio w walkach. W wieku 42 lat ożenił się. Jego wybranką była Hedwig Karoline Rogowski. Małżeństwo doczekało się dwójki dzieci.
W 1942 roku zamieszkał w Olsztynie. 21 stycznia 1945 roku Tiska wyprawił swoją rodzinę jednym z ostatnich transportów do zachodnich Niemiec. Sam był wcielony do Volkssturmu. W maju 1945 roku udało mu się przeprawić do Danii. W grudniu 1946 roku odnalazł swoją rodzinę w Steddorf w Dolnej Saksonii. Sześć lat później osiadł w Bollschweil w pobliżu Freiburga, gdzie do emerytury pracował jako radca szkolny. W 1969 roku zamieszkał we Freiburgu.
Szkoła i wykształcenie
Przed wybuchem I wojny światowej zdobył wykształcenie pedagogiczne w Piszu i Szczytnie.
Praca
W 1918 roku rozpoczął się okres pracy w kilku wiejskich szkołach powszechnych. Ostatecznie Tiska osiadł w Szczytnie, gdzie pracował jako nauczyciel historii. Bez wątpienia wyróżnieniem i ukoronowaniem jego pracy pedagogicznej stała się nominacja na rektora gimnazjum w Szczytnie. Później pracował również jako radca szkolny (od 1940 roku) w Olsztynie, do którego przeniósł się wraz z rodziną.
Działalność społeczna i naukowa
Tiska był archeologiem amatorem, pasjonatem i wielkim miłośnikiem historii. Przyjął na siebie obowiązki społecznego opiekuna zabytków archeologicznych na obszarze dawnego powiatu szczycieńskiego, a ponadto założył i kierował powstałym w 1924 roku Heimatmuseum (Muzeum Ziemi Ojczystej) w Szczytnie. Interesował się także etnografią, walcząc o zachowanie dziedzictwa mazurskiej kultury. Przede wszystkim prowadził jednak powierzchniowe badania archeologiczne oraz wykopaliska na terenie dawnego powiatu szczycieńskiego, olsztyńskiego, lidzbarskiego, bartoszyckiego, mrągowskiego, piskiego, biskupieckiego i giżyckiego, głównie na przełomie lat 20. i 30. XX wieku. Jego znaleziska wzbogacały stopniowo zbiory Heimatmuseum.
Zobacz też
Archeolog musi być detektywem! Przykład cmentarzyska w Daumen, obecnie Tumiany na Mazurach, Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego [23.09.2014]
Bibliografia
Sobieraj Jarosław, Hans Tiska – szczycieński nauczyciel, opiekun zabytków i muzealnik, Rocznik Mazurski, t. IV, 1994.
