Henryk III Sorbom: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Krzysztofk (dyskusja | edycje) |
|||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
|pseudonim = | |pseudonim = | ||
|grafika = Sorbom.jpg | |grafika = Sorbom.jpg | ||
| − | |opis grafiki = Henryk III Sorbom | + | |opis grafiki = Henryk III Sorbom |
|podpis = | |podpis = | ||
| − | |data urodzenia = ok. 1340 | + | |data urodzenia = ok. 1340 r. |
|miejsce urodzenia = Elbląg | |miejsce urodzenia = Elbląg | ||
|imię przy narodzeniu = | |imię przy narodzeniu = | ||
| − | |data śmierci = 12 | + | |data śmierci = 12 I 1401 r. |
|miejsce śmierci = Lidzbark Warmiński | |miejsce śmierci = Lidzbark Warmiński | ||
|przyczyna śmierci = | |przyczyna śmierci = | ||
| − | |miejsce spoczynku = | + | |miejsce spoczynku = Katedra fromborska |
| − | | | + | |urząd = Biskup warmiński |
|odznaczenia = | |odznaczenia = | ||
|commons = | |commons = | ||
| Linia 21: | Linia 21: | ||
}} | }} | ||
| − | ''' Henryk III Sorbom ''' (ur. ok. 1340 r. w [[Elbląg| Elblągu]], zm. 12 | + | ''' Henryk III Sorbom ''' (ur. ok. 1340 r. w [[Elbląg| Elblągu]], zm. 12 I 1401 r. w [[Lidzbark Warmiński|Lidzbarku Warmińskim]]) – [[biskup warmiński]] w latach 1373–1401. |
<br/><br/> | <br/><br/> | ||
== Życiorys == | == Życiorys == | ||
| Linia 29: | Linia 29: | ||
<br/> | <br/> | ||
=== Działalność === | === Działalność === | ||
| − | Henryk w 1365 r. był pisarzem dworskim, a od 1366 r. do 1373 pełnił funkcję sekretarza króla Karola IV Luksemburczyka. Dzięki jego protekcji otrzymał w 1365 r. prowizję na kanonię warmińską. W 1372 r. został proboszczem w Weidenau na Śląsku Austriackim, 26 marca kanonikiem wrocławskim, a 15 kwietnia kanonikiem przy katedrze św. Piotra w Wyszehradzie koło Pragi. | + | Henryk w 1365 r. był pisarzem dworskim, a od 1366 r. do 1373 pełnił funkcję sekretarza króla Karola IV Luksemburczyka. Dzięki jego protekcji otrzymał w 1365 r. prowizję na kanonię warmińską. W 1372 r. został proboszczem w Weidenau na Śląsku Austriackim, 26 marca kanonikiem wrocławskim, a 15 kwietnia kanonikiem przy katedrze św. Piotra w Wyszehradzie koło Pragi. Papież Grzegorz XI powołał Henryka III Sorboma na biskupa warmińskiego 5 września 1373 r. |
<br/> | <br/> | ||
| − | Henryk przejął [[biskupstwo warmińskie]] po [[Jan Stryprock|Janie Stryprock]]. Musiał załagodzić konflikt z [[Zakon | + | Henryk przejął [[biskupstwo warmińskie]] po [[Jan Stryprock|Janie Stryprock]]. Musiał załagodzić konflikt z [[Zakon krzyżacki|zakonem krzyżackim]]. Ostatecznie udało się to w 1374 r. w [[Elbląg|Elblągu]]. [[Archidiecezja warmińska| Biskupstwo warmińskie]] utraciło wówczas wiele kilometrów swojego terytorium. |
<br/> | <br/> | ||
| − | Sorbom popadł w konflikt z mieszkańcami [[Braniewo|Braniewa]]. Wygrał go jednak, gdyż miasto musiało zapłacić na rzecz biskupa grzywnę. W 1349 r. po raz kolejny mieszczanom z [[Braniewo|Braniewa]] nie spodobała się polityka gospodarcza biskupa, który kazał połączyć | + | Sorbom popadł w konflikt z mieszkańcami [[Braniewo|Braniewa]]. Wygrał go jednak, gdyż miasto musiało zapłacić na rzecz biskupa grzywnę. W 1349 r. po raz kolejny mieszczanom z [[Braniewo|Braniewa]] nie spodobała się polityka gospodarcza biskupa, który kazał połączyć stare miasto z nowym miastem. W [[Braniewo|Braniewie]] wybuchł bunt, który Henryk stłumił zbrojnie. Ostatecznie uchylił swoją decyzję o połączeniu obu części miasta. |
<br/> | <br/> | ||
Biskup dbał o rozwój nauki i sztuki. Troszczył się także o wykształcenie kapłanów pochodzenia pruskiego. Gościł na swoim dworze wielu znanych uczonych: Mateusza z Krakowa, Mikołaja z Poznania. | Biskup dbał o rozwój nauki i sztuki. Troszczył się także o wykształcenie kapłanów pochodzenia pruskiego. Gościł na swoim dworze wielu znanych uczonych: Mateusza z Krakowa, Mikołaja z Poznania. | ||
Wersja z 18:22, 28 mar 2014
| Henryk III Sorbom | |
| | |
 Henryk III Sorbom
| |
| Data i miejsce urodzenia | ok. 1340 r. Elbląg |
| Data i miejsce śmierci | 12 I 1401 r. Lidzbark Warmiński |
| Miejsce spoczynku | Katedra fromborska |
Henryk III Sorbom (ur. ok. 1340 r. w Elblągu, zm. 12 I 1401 r. w Lidzbarku Warmińskim) – biskup warmiński w latach 1373–1401.
Życiorys
Szkoła i wykształcenie
Henryk III Sorbom studiował w Pradze.
Działalność
Henryk w 1365 r. był pisarzem dworskim, a od 1366 r. do 1373 pełnił funkcję sekretarza króla Karola IV Luksemburczyka. Dzięki jego protekcji otrzymał w 1365 r. prowizję na kanonię warmińską. W 1372 r. został proboszczem w Weidenau na Śląsku Austriackim, 26 marca kanonikiem wrocławskim, a 15 kwietnia kanonikiem przy katedrze św. Piotra w Wyszehradzie koło Pragi. Papież Grzegorz XI powołał Henryka III Sorboma na biskupa warmińskiego 5 września 1373 r.
Henryk przejął biskupstwo warmińskie po Janie Stryprock. Musiał załagodzić konflikt z zakonem krzyżackim. Ostatecznie udało się to w 1374 r. w Elblągu. Biskupstwo warmińskie utraciło wówczas wiele kilometrów swojego terytorium.
Sorbom popadł w konflikt z mieszkańcami Braniewa. Wygrał go jednak, gdyż miasto musiało zapłacić na rzecz biskupa grzywnę. W 1349 r. po raz kolejny mieszczanom z Braniewa nie spodobała się polityka gospodarcza biskupa, który kazał połączyć stare miasto z nowym miastem. W Braniewie wybuchł bunt, który Henryk stłumił zbrojnie. Ostatecznie uchylił swoją decyzję o połączeniu obu części miasta.
Biskup dbał o rozwój nauki i sztuki. Troszczył się także o wykształcenie kapłanów pochodzenia pruskiego. Gościł na swoim dworze wielu znanych uczonych: Mateusza z Krakowa, Mikołaja z Poznania.
Sorbom dokończył budowę zamku lidzbarskiego, katedry fromborskiej oraz rozbudował zespół kolegiacki w Dobrym Mieście. Konsekrował m.in. kościoły w Ornecie i Bisztynku.
W 1348 r. zatwierdził nowe statuty kapituły warmińskiej, a w 1395 r. przeprowadził synod diecezjalny.
Ciekawostki
Rodzicami Henryka byli: Henryk i Udilia. Nazwisko Sorbom wywodziło się od nazwy wsi - Sauerbaum położonej niedaleko Elbląga. Biskup obsadzał swoimi krewnymi stanowiska na terenie biskupstwa warmińskiego.
Bibliografia
Obłąk Jan, Kopiczko Andrzej,Historia Diecezji i Archidiecezji Warmińskiej, Olsztyn 2010, 261 ss.
Poczet biskupów warmińskich, pod red. Stanisława Achremczyka, Olsztyn 2008, 510 ss.
