Henryk IV Vogelsang
| Henryk IV Vogelsang | |
| | |
 Henryk IV Vogelsang
Źródło: Poczet biskupów warmińskich, pod red. Stanisława Achremczyka, Olsztyn 2008, 510 ss. | |
| Data i miejsce urodzenia | ok. 1360 r. Lidzbark Warmiński |
| Data i miejsce śmierci | 4 czerwca 1415 r. Lidzbark Warmiński |
| Przyczyna śmierci | otrucie |
| Miejsce spoczynku | Katedra fromborska |
Henryk IV Vogelsang (ur. ok. 1360 r. w Lidzbarku Warmińskim, zm. 4 czerwca 1415 r. w Lidzbarku Warmińskim) – biskup warmiński w latach 1401–1415.
Życiorys
Szkoła i wykształcenie
Henryk studiował w Pradze. Kształcił się w zakresie prawa kanonicznego. Podejmował naukę także na wydziale prawa. Uzyskał stopień bakałarza dekretałów.
Działalność
Henryk IV Vogelsang w 1379 r. był klerykiem biskupstwa warmińskiego. W 1382 r. pełnił funkcję kapelana zamkowego biskupa Henryka Sorboma. Otrzymał także probostwo w Sątopach. W 1387 r. został proboszczem w Wartemborgu i oficjałem. W 1391 r. wszedł w skład kapituły warmińskiej, a w 1392 r. przejął funkcję administratora dóbr kapituły w Olsztynie.
Henryk IV Vogelsang został wybrany na biskupa warmińskiego w 1401 r. – w trzecim dniu po śmierci Henryka Sorboma. Był pierwszym biskupem rodzonym na Warmii. Wybór Henryka poparł wielki mistrz Konrad von Jungingen, który pomógł w staraniach o zatwierdzenie nowego biskupa u papieża. W 1401 r. Bonifacy IX zatwierdził Henryka jako biskupa warmińskiego. Konsekracji dokonano po raz pierwszy na Warmii.
Biskup utrzymywał dobre stosunki z Zakonem krzyżackim. W bitwie pod Grunwaldem wystawił chorągiew po stronie zakonu krzyżackiego. Po przegranej bitwie przez zakon, biskup złożył hołd Władysławowi Jagielle – królowi Polski. Nowy wielki mistrz – Henryk von Plauen – uznał Henryka za zdrajcę. Biskup musiał uciekać z Warmii. Zakon pod nieobecność biskupa próbował obsadzić biskupstwo warmińskie swoimi kandydatami – na próżno. Henryk prawdopodobnie powrócił na Warmię w 1414 r., kiedy nowy mistrz Michał Küchmeister, pod naciskiem Polski i Węgier, zgodził się na ugodę. Nie wiadomo czy doszło do jego powrotu. Dopiero po wojnie głodowej biskup mógł ponownie rezydować w Lidzbarku Warmińskim.
W trakcie pełnienia swoich obowiązków biskup konsekrował kościół pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Paluzach, a także kościół pw. św. Jerzego w Elblągu.
Bibliografia
Obłąk Jan, Kopiczko Andrzej, Historia Diecezji i Archidiecezji Warmińskiej, Olsztyn 2010, 261 ss.
Poczet biskupów warmińskich, pod red. Stanisława Achremczyka, Olsztyn 2008, 510 ss.
