Józef Mateusz Pigulski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 22: | Linia 22: | ||
'''Józef Mateusz Pigulski''' (ur. ok 1724 roku w Warszawie, zm. ok. 1817 roku w Królewcu) – malarz nadworny biskupa warmińskiego [[Adam Stanisław Grabowski|Adma Stanisława Grabowskiego]]. | '''Józef Mateusz Pigulski''' (ur. ok 1724 roku w Warszawie, zm. ok. 1817 roku w Królewcu) – malarz nadworny biskupa warmińskiego [[Adam Stanisław Grabowski|Adma Stanisława Grabowskiego]]. | ||
| − | + | <br/><br/> | |
== Życiorys == | == Życiorys == | ||
| − | |||
=== Szkoła i wykształcenie === | === Szkoła i wykształcenie === | ||
Z rachunków biskupa [[Adam Stanisław Grabowski|Grabowskiego]] wynika, że ostatnią wypłatę na drogę otrzymał Pigulski 1 czerwca 1757 roku. To mogło wskazywać, że biskup [[Adam Stanisław Grabowski|Grabowski]] znany wówczas jako mecenas, wysłał Pigulskiego na dalsze studia malarskie. Pigulski w 1765 roku zapisał się na [[Uniwersytet w Królewcu|Uniwersytet w Królewcu]] jako ''Varsau. Polon. Elegantiorispicturaeculton.'' Dzięki temu wpisowi wiadomo, że Pigulski był warszawiakiem i Polakiem. | Z rachunków biskupa [[Adam Stanisław Grabowski|Grabowskiego]] wynika, że ostatnią wypłatę na drogę otrzymał Pigulski 1 czerwca 1757 roku. To mogło wskazywać, że biskup [[Adam Stanisław Grabowski|Grabowski]] znany wówczas jako mecenas, wysłał Pigulskiego na dalsze studia malarskie. Pigulski w 1765 roku zapisał się na [[Uniwersytet w Królewcu|Uniwersytet w Królewcu]] jako ''Varsau. Polon. Elegantiorispicturaeculton.'' Dzięki temu wpisowi wiadomo, że Pigulski był warszawiakiem i Polakiem. | ||
| − | |||
<br/> | <br/> | ||
=== Praca === | === Praca === | ||
| Linia 34: | Linia 32: | ||
Pigulski wyjechał w 1757 roku do Berlina, tam malował portrety. Około 1761 roku Pigulski na stałe zamieszkał w [[Królewiec|Królewcu]]. Malarz Pigulski w [[Królewiec|Królewcu]] był znany jako pastelista wykonujący portrety. Nadal podróżował do Berlina i Wilna. Podczas podróży realizował artystyczne zamówienia. W 1798 roku mieszkał w Wilnie w pałacu Paca. W prasie miejscowej reklamował się jako malarz-portrecista. | Pigulski wyjechał w 1757 roku do Berlina, tam malował portrety. Około 1761 roku Pigulski na stałe zamieszkał w [[Królewiec|Królewcu]]. Malarz Pigulski w [[Królewiec|Królewcu]] był znany jako pastelista wykonujący portrety. Nadal podróżował do Berlina i Wilna. Podczas podróży realizował artystyczne zamówienia. W 1798 roku mieszkał w Wilnie w pałacu Paca. W prasie miejscowej reklamował się jako malarz-portrecista. | ||
| − | |||
<br/> | <br/> | ||
=== Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna === | === Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna === | ||
Józef był w stałym kontakcie z dworem króla Stanisława Augusta Poniatowskiego w Warszawie i prawdopodobnie dla króla wykonywał portret. W 1787 roku pracę wykonywał dla ordynata Andrzeja Zamoyskiego, malując pięć pastelowych portretów jego dzieci. Dwa obrazy Pigulskiego zachowały się w Muzeum Mazowieckim w Płocku: Portret kasztelanowej rawskiej Teresy z Czempińskich Siemianowskiej oraz Portret kasztelana rawskiego Antoniego Konstantyna Grzymały Siemianowskiego z Siemianowa. Oba portrety wykonane były w latach 1785-1789 pastelami. Kilka portretów mieszczan królewieckich, które wykonał Pigulski znajdowało się w prywatnych zbiorach. | Józef był w stałym kontakcie z dworem króla Stanisława Augusta Poniatowskiego w Warszawie i prawdopodobnie dla króla wykonywał portret. W 1787 roku pracę wykonywał dla ordynata Andrzeja Zamoyskiego, malując pięć pastelowych portretów jego dzieci. Dwa obrazy Pigulskiego zachowały się w Muzeum Mazowieckim w Płocku: Portret kasztelanowej rawskiej Teresy z Czempińskich Siemianowskiej oraz Portret kasztelana rawskiego Antoniego Konstantyna Grzymały Siemianowskiego z Siemianowa. Oba portrety wykonane były w latach 1785-1789 pastelami. Kilka portretów mieszczan królewieckich, które wykonał Pigulski znajdowało się w prywatnych zbiorach. | ||
| − | |||
<br/> | <br/> | ||
=== Ciekawostki === | === Ciekawostki === | ||
Większość prac Pigulskiego uległa rozproszeniu. Chociaż w dziejach sztuki nie zajmował ważnego miejsca, to jego działalność artystyczna stanowiła dowód potwierdzający związki kulturalne Rzeczypospolitej z [[Królewiec|Królewcem]]. | Większość prac Pigulskiego uległa rozproszeniu. Chociaż w dziejach sztuki nie zajmował ważnego miejsca, to jego działalność artystyczna stanowiła dowód potwierdzający związki kulturalne Rzeczypospolitej z [[Królewiec|Królewcem]]. | ||
| − | |||
<br/> | <br/> | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
| Linia 48: | Linia 43: | ||
Oracki Tadeusz, ''Słownik biograficzny Warmii, Prus Książęcych i Ziemi Malborskiej od połowy XV do końca XVIII wieku'', t. 2, Olsztyn 1980.<br/> | Oracki Tadeusz, ''Słownik biograficzny Warmii, Prus Książęcych i Ziemi Malborskiej od połowy XV do końca XVIII wieku'', t. 2, Olsztyn 1980.<br/> | ||
''Wybitni Polacy w Królewcu XVI-XX wiek'', red. Sławomir Augusiewicz, Janusz Jasiński, Tadeusz Oracki, Olsztyn 2005. | ''Wybitni Polacy w Królewcu XVI-XX wiek'', red. Sławomir Augusiewicz, Janusz Jasiński, Tadeusz Oracki, Olsztyn 2005. | ||
| − | |||
<br/> | <br/> | ||
| − | |||
[[Kategoria: Osoba|Pigulski, Józef Mateusz]][[Kategoria: Nadworny malarz|Pigulski, Józef Mateusz]] | [[Kategoria: Osoba|Pigulski, Józef Mateusz]][[Kategoria: Nadworny malarz|Pigulski, Józef Mateusz]] | ||
Wersja z 00:18, 22 lut 2014
| Józef Mateusz Pigulski | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | 1724 Warszawa |
| Data i miejsce śmierci | 1817 Królewiec |
| Zawód | malarz |
Józef Mateusz Pigulski (ur. ok 1724 roku w Warszawie, zm. ok. 1817 roku w Królewcu) – malarz nadworny biskupa warmińskiego Adma Stanisława Grabowskiego.
Spis treści
Życiorys
Szkoła i wykształcenie
Z rachunków biskupa Grabowskiego wynika, że ostatnią wypłatę na drogę otrzymał Pigulski 1 czerwca 1757 roku. To mogło wskazywać, że biskup Grabowski znany wówczas jako mecenas, wysłał Pigulskiego na dalsze studia malarskie. Pigulski w 1765 roku zapisał się na Uniwersytet w Królewcu jako Varsau. Polon. Elegantiorispicturaeculton. Dzięki temu wpisowi wiadomo, że Pigulski był warszawiakiem i Polakiem.
Praca
Pigulski w latach 1747-1757 pracował dla biskupa warmińskiego Adama Stanisława Grabowskiego. Otrzymywał wynagrodzenia za swoje prace, miedzy innymi za obraz Świętej Katarzyny w otoczeniu świętych. Obraz ten wykonał w 1753 roku na zamówienie do głównego ołtarza w Kościele Parafialnym Świętej Katarzyny w Braniewie. Obraz usunięto z kościoła w 1897 roku.
Pigulski wyjechał w 1757 roku do Berlina, tam malował portrety. Około 1761 roku Pigulski na stałe zamieszkał w Królewcu. Malarz Pigulski w Królewcu był znany jako pastelista wykonujący portrety. Nadal podróżował do Berlina i Wilna. Podczas podróży realizował artystyczne zamówienia. W 1798 roku mieszkał w Wilnie w pałacu Paca. W prasie miejscowej reklamował się jako malarz-portrecista.
Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna
Józef był w stałym kontakcie z dworem króla Stanisława Augusta Poniatowskiego w Warszawie i prawdopodobnie dla króla wykonywał portret. W 1787 roku pracę wykonywał dla ordynata Andrzeja Zamoyskiego, malując pięć pastelowych portretów jego dzieci. Dwa obrazy Pigulskiego zachowały się w Muzeum Mazowieckim w Płocku: Portret kasztelanowej rawskiej Teresy z Czempińskich Siemianowskiej oraz Portret kasztelana rawskiego Antoniego Konstantyna Grzymały Siemianowskiego z Siemianowa. Oba portrety wykonane były w latach 1785-1789 pastelami. Kilka portretów mieszczan królewieckich, które wykonał Pigulski znajdowało się w prywatnych zbiorach.
Ciekawostki
Większość prac Pigulskiego uległa rozproszeniu. Chociaż w dziejach sztuki nie zajmował ważnego miejsca, to jego działalność artystyczna stanowiła dowód potwierdzający związki kulturalne Rzeczypospolitej z Królewcem.
Bibliografia
Oracki Tadeusz, Słownik biograficzny Warmii, Mazur i Powiśla od połowy XV wieku do 1945 roku, Warszawa 1963.
Oracki Tadeusz, Słownik biograficzny Warmii, Prus Książęcych i Ziemi Malborskiej od połowy XV do końca XVIII wieku, t. 2, Olsztyn 1980.
Wybitni Polacy w Królewcu XVI-XX wiek, red. Sławomir Augusiewicz, Janusz Jasiński, Tadeusz Oracki, Olsztyn 2005.
