Jan Chmiel
| Jan Chmiel | |
| | |
| Imię i nazwisko | Jan Chmiel |
| Data i miejsce urodzenia | 1920 roku w Kodowinach koło Lwowa |
| Data śmierci | 11 lipca 2012 roku w Olsztynie |
| Dyscyplina | Lekarz sportowy |
| Największy sukces | Organizator medycyny sportowej w regionie |
Jan Chmiel (ur. 1920 roku w Kodowinach koło Lwowa, zmarł 11 lipca 2012 roku w Olsztynie) – Lekarz (chirurg), doktor nauk medycznych, wieloletni szef Wojewódzkiej Poradni Sportowo-Lekarskiej w Olsztynie i wojewódzki konsultant medycyny sportowej.
Działacze sportowi
W dzieciństwie trenował piłkę nożna w Lechii Lwów, w tym samym czasie kiedy w barwach RKS Lwów grał słynny Kazimierz Górski, późniejszy selekcjoner reprezentacji Polski. Kilkakrotnie występowali przeciwko sobie. Grał pod pseudonimem Chmielewski, bowiem futbol był w tamtych czasach zakazany dla młodzieży szkolnej. Uprawiał też lekkoatletykę. Był mistrzem i rekordzistą lwowskich szkół w skoku wzwyż. Jego rekord wynosił 188 cm. Absolwent Szkoły Podstawowej im. Józefa Piłsudskiego i II Gimnazjum im. Karola Szajnochy. W 1941 roku został studentem wydziału lekarskiego Uniwersytetu im. Jana Kazimierza we Lwowie. Po wojnie zamieszkał w Poznaniu, gdzie dokończył studia na wydziale lekarskim Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza. Był jednocześnie piłkarzem w tamtejszym KS „Dąb”. Po otrzymaniu dyplomu lekarskiego skierowany został na Ziemie Odzyskane, konkretnie do Braniewa. Od 1 marca 1947 r. został kontraktowym lekarzem powiatowym. Organizował tam Szpital Powiatowy. Będąc dyrektorem pełnił też w tym czasie obowiązki kierownika Publicznego Ośrodka Zdrowia oraz szefa Ośrodka Polskich Kolei Państwowych i Urzędu Bezpieczeństwa. Był jedynym lekarzem-chirurgiem na terenie Braniewa W maju 1947 został prezesem klubu sportowego OMTUR Błękitni Braniewo. Wyszedł z inicjatywą budowy stadionu, służącego piłkarzom i lekkoatletom do dziś. W maju 1948 roku otrzymał propozycję pracy w olsztyńskim szpitalu MSW. Braniewo żegnało go z żalem. W 1953 roku oprócz pracy w Poliklinice doszły dodatkowe obowiązki. Został szefem Wojewódzkiej Przychodni Sportowo Lekarskiej, z równoczesnym zadaniem organizowania sportowej służby zdrowia w całym regionie. To z jego inicjatywy powstały poradnie w osiemdziesięciu procentach miast powiatowych. Pełnił też wiele odpowiedzialnych funkcji w kilku związkach i klubach. Szczególną troską obdarzał lekkoatletów, siatkarzy, koszykarzy, lekkoatletów, piłkarzy, a przede wszystkim bokserów. Był honorowym prezesem Okręgowego Związku Piłki Siatkowej w Olsztynie, również wieloletnim członkiem kierownictwa Wojewódzkiego Komitetu Kultury Fizycznej. 29 grudnia 1960 roku obronił pracę doktorską na Akademii Medycznej we Wrocławiu. W 1985 roku przeszedł na emeryturę , a mimo to długo jeszcze nie tracił kontaktu ze sportem. W ostatnich latach życia mając rozliczne kłopoty zdrowotne usunął się w cień, praktycznie nie opuszczając zbudowanego przez siebie domu w rejonie stadionu Warmii.
Bibliografia
- Archiwum Janusza Poryckiego
