Jan Hoffmann: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 24: | Linia 24: | ||
<br/><br/> | <br/><br/> | ||
== Życiorys == | == Życiorys == | ||
| − | + | Jan Daniel był synem Anny z domu Freyberg i Samuela Hoffmanna, tkacza i kościelnego przy kościele św. Jerzego, w którym gromadzili się polscy ewangelicy. | |
<br/> | <br/> | ||
=== Szkoła i wykształcenie === | === Szkoła i wykształcenie === | ||
| − | Wykształcenie zdobywał najpierw w szkółce przy kościele parafialnym, a następnie w gimnazjum w [[Elbląg|Elblągu]] i Toruniu. W 1722 roku odbył popularną w tym okresie podróż naukową do Gdańska i Królewca. Po powrocie bronił w rozprawki napisanej jako końcowy egzamin w Gimnazjum. Przez kolejny rok czekał na stypendium, które otrzymał dzięki poparciu Rady Miejskiej od bractwa Dworu Artusa. Dzięki tym pieniądzom mógł studiować w | + | Wykształcenie zdobywał najpierw w szkółce przy kościele parafialnym, a następnie w gimnazjum w [[Elbląg|Elblągu]] i Toruniu. W 1722 roku odbył popularną w tym okresie podróż naukową do Gdańska i Królewca. Po powrocie bronił w rozprawki napisanej jako końcowy egzamin w Gimnazjum. Przez kolejny rok czekał na stypendium, które otrzymał dzięki poparciu Rady Miejskiej od bractwa Dworu Artusa. Dzięki tym pieniądzom mógł studiować w Wittenberdze, Lipsku i Jenie filozofię, teologię i język hebrajski. W 1727 roku powrócił do rodzinnego Torunia. |
<br/> | <br/> | ||
=== Praca === | === Praca === | ||
| − | Przez pięć lat, które minęły od powrotu do Torunia, utrzymywał się prawdopodobnie z udzielania prywatnych lekcji języka polskiego, wykorzystując fakt, że w miejscowym gimnazjum nie prowadzono takich lektoratów. Wreszcie | + | Przez pięć lat, które minęły od powrotu do Torunia, utrzymywał się prawdopodobnie z udzielania prywatnych lekcji języka polskiego, wykorzystując fakt, że w miejscowym gimnazjum nie prowadzono takich lektoratów. Wreszcie w 1732 roku Hoffman został zatrudniony jako nauczyciel II i III klasy we wspomnianej szkole. |
| + | |||
| + | W 1745 roku awansował na lektora języka polskiego. Jego pracę doceniła sama Rada Miejska Elbląga, która zaproponowała mu objęcie stanowisko konrektora i lektora w miejscowym gimnazjum. | ||
| + | W Elblągu znalazł się w 1746 roku. Prowadził lektoraty, wykłady z filozofii, poezji łacińskiej, historii powszechnej, retoryki i geografii. | ||
<br/> | <br/> | ||
=== Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna === | === Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna === | ||
| − | Każdą wolną chwilę poświęcał na studiowanie historii Polski i Prus. Fascynowały go dzieje drukarń i polskich bibliotek. Swoje zainteresowania poszerzył dodatkowo o język polski i numizmatykę. Wyniki swoich badań publikował w '' | + | Każdą wolną chwilę poświęcał na studiowanie historii Polski i Prus. Fascynowały go dzieje drukarń i polskich bibliotek. Swoje zainteresowania poszerzył dodatkowo o język polski i numizmatykę. Wyniki swoich badań publikował w ''Thornische Wöchentliche Nachrichten und Anzeigen''. Hoffmann wydał również kilka osobnych prac, między innymi: |
*''De originibus lingua polonica'' (Gdańsk 1730) | *''De originibus lingua polonica'' (Gdańsk 1730) | ||
| Linia 46: | Linia 49: | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | [[Kategoria: | + | [[Kategoria: Kultura|Hoffmann, Jan]] [[Kategoria:1701-1800|Hoffmann, Jan]][[Kategoria: Badacze historii i kultury|Hoffmann, Jan]] [[Kategoria: Elbląg| Hoffmann, Jan]]<br/> |
Wersja z 20:19, 16 lis 2014
| Jan Daniel Hoffmann | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | 10 grudnia 1701 r. Toruń |
| Data i miejsce śmierci | 18 lipca 1766 r. Elbląg |
| Zawód | historyk drukarstwa, bibliograf, nauczyciel |
Jan Daniel Hoffmann (ur. 10 grudnia 1701 r. w Toruniu, zm. 18 lipca 1766 r. w Elblągu) – historyk drukarstwa, bibliograf, nauczyciel.
Spis treści
Życiorys
Jan Daniel był synem Anny z domu Freyberg i Samuela Hoffmanna, tkacza i kościelnego przy kościele św. Jerzego, w którym gromadzili się polscy ewangelicy.
Szkoła i wykształcenie
Wykształcenie zdobywał najpierw w szkółce przy kościele parafialnym, a następnie w gimnazjum w Elblągu i Toruniu. W 1722 roku odbył popularną w tym okresie podróż naukową do Gdańska i Królewca. Po powrocie bronił w rozprawki napisanej jako końcowy egzamin w Gimnazjum. Przez kolejny rok czekał na stypendium, które otrzymał dzięki poparciu Rady Miejskiej od bractwa Dworu Artusa. Dzięki tym pieniądzom mógł studiować w Wittenberdze, Lipsku i Jenie filozofię, teologię i język hebrajski. W 1727 roku powrócił do rodzinnego Torunia.
Praca
Przez pięć lat, które minęły od powrotu do Torunia, utrzymywał się prawdopodobnie z udzielania prywatnych lekcji języka polskiego, wykorzystując fakt, że w miejscowym gimnazjum nie prowadzono takich lektoratów. Wreszcie w 1732 roku Hoffman został zatrudniony jako nauczyciel II i III klasy we wspomnianej szkole.
W 1745 roku awansował na lektora języka polskiego. Jego pracę doceniła sama Rada Miejska Elbląga, która zaproponowała mu objęcie stanowisko konrektora i lektora w miejscowym gimnazjum.
W Elblągu znalazł się w 1746 roku. Prowadził lektoraty, wykłady z filozofii, poezji łacińskiej, historii powszechnej, retoryki i geografii.
Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna
Każdą wolną chwilę poświęcał na studiowanie historii Polski i Prus. Fascynowały go dzieje drukarń i polskich bibliotek. Swoje zainteresowania poszerzył dodatkowo o język polski i numizmatykę. Wyniki swoich badań publikował w Thornische Wöchentliche Nachrichten und Anzeigen. Hoffmann wydał również kilka osobnych prac, między innymi:
- De originibus lingua polonica (Gdańsk 1730)
- De typographiis earumque initiis et incrementis in Regno Poloniae et MangoDucatu Lithuaniae (Gdańsk 1740)
Badacz prowadził intensywną korespondencję z uczonymi i bibliofilami. Doprowadził także do wydania ariańskiego katechizmu. Bez wątpienia przysłużył się popularyzacji historii Polski wśród ówczesnych elblążan.
Bibliografia
Pawlak Marian, Jan Daniel Hoffmann (1701-1766): historyk, konrektor i lektor języka polskiego w Gimnazjum Elbląskim, [w:] Zasłużeni ludzie dawnego Elbląga: szkice biograficzne, red. Marian Biskup, Elbląg 1987, s. 136-142.
Historia Wysoczyzny Elbląskiej [15.06.2014]
Elbląski Wortal Historyczny [15.06.2014]
