Jan Rekuć: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Działalność) |
|||
| Linia 30: | Linia 30: | ||
Pracował jako kaznodzieja w polskim zborze ewangelicko–reformowanym. Wystarał się w 1707 roku o środki finansowe na remont zboru w Kiejdanach. Tam uczestniczył w synodzie Jednoty Litewskiej. Jako delegat jeździł na synody generalne całej Rzeczypospolitej w Toruniu (1712 r.) i Gdańsku (1718 i 1719 r.). W 1716 roku interweniował w Warszawie u posła carskiego Grzegorza Dołgoruckiego, jak również u Jakuba Henryka Fleminga w sprawie przeciwdziałania dalszym ograniczeniom praw ewangelików w Polsce. | Pracował jako kaznodzieja w polskim zborze ewangelicko–reformowanym. Wystarał się w 1707 roku o środki finansowe na remont zboru w Kiejdanach. Tam uczestniczył w synodzie Jednoty Litewskiej. Jako delegat jeździł na synody generalne całej Rzeczypospolitej w Toruniu (1712 r.) i Gdańsku (1718 i 1719 r.). W 1716 roku interweniował w Warszawie u posła carskiego Grzegorza Dołgoruckiego, jak również u Jakuba Henryka Fleminga w sprawie przeciwdziałania dalszym ograniczeniom praw ewangelików w Polsce. | ||
| − | W 1709 roku uruchomił drukarnię | + | W 1709 roku uruchomił drukarnię i zezwolił gminie kalwińskiej na druk swoich wydawnictw w Królewcu. Tamtejsza Drukarnia Polska i Litewska drukowała książki na potrzeby kościołów i szkół ewangelicko–reformowanych. Z Drukarni Polskiej w Królewcu wychodziła również "Poczta Królewiecka", pismo wydawane w języku polskim. Pierwszy numer ukazał się 6 sierpnia 1718 r., ostatni 28 grudnia 1720 roku. Czasopismo rozchodziło się głównie w Prusach; nie udało się zainteresować nią czytelników w Polsce i na Litwie i ostatecznie tygodnik upadł. Jerzy Rekuć zmarł wkrótce po upadku "Poczty", 11 marca 1721 roku. |
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
Wersja z 12:43, 13 sty 2015
| Jan Rekuć | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | ok. 1670 r. Mondwidy |
| Data i miejsce śmierci | 11 marca 1721 r. Królewiec |
| Zawód | drukarz |
Jan Rekuć (ur. ok. 1670 r. w Mondwidach, zm. 11 marca 1721 r. w Królewcu) – drukarz.
Życiorys
Jan Rekuć urodził się po 1670 roku w Mondwidach koło Słucka. Jego ojciec był katolikiem, a matka kalwinką. Rodzice pochodzili ze Żmudzi.
Szkoła i wykształcenie
Jan Rekuć ukończył szkołę zborową w Kiejdanach. Potem uczył się w Joachimsthal Gimnasium w Berlinie. Studiował teologię na Uniwersytecie we Frankfurcie nad Odrą.
Działalność
Pracował jako kaznodzieja w polskim zborze ewangelicko–reformowanym. Wystarał się w 1707 roku o środki finansowe na remont zboru w Kiejdanach. Tam uczestniczył w synodzie Jednoty Litewskiej. Jako delegat jeździł na synody generalne całej Rzeczypospolitej w Toruniu (1712 r.) i Gdańsku (1718 i 1719 r.). W 1716 roku interweniował w Warszawie u posła carskiego Grzegorza Dołgoruckiego, jak również u Jakuba Henryka Fleminga w sprawie przeciwdziałania dalszym ograniczeniom praw ewangelików w Polsce.
W 1709 roku uruchomił drukarnię i zezwolił gminie kalwińskiej na druk swoich wydawnictw w Królewcu. Tamtejsza Drukarnia Polska i Litewska drukowała książki na potrzeby kościołów i szkół ewangelicko–reformowanych. Z Drukarni Polskiej w Królewcu wychodziła również "Poczta Królewiecka", pismo wydawane w języku polskim. Pierwszy numer ukazał się 6 sierpnia 1718 r., ostatni 28 grudnia 1720 roku. Czasopismo rozchodziło się głównie w Prusach; nie udało się zainteresować nią czytelników w Polsce i na Litwie i ostatecznie tygodnik upadł. Jerzy Rekuć zmarł wkrótce po upadku "Poczty", 11 marca 1721 roku.
Bibliografia
Wybitni Polacy w Królewcu XVI–XX wiek, red. S. Augusiewicz, J. Jasiński, T. Oracki, Olsztyn 2005, s. 161-165.
