Jan ze Szczekocin: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja zweryfikowana][wersja zweryfikowana]
(Bibliografia)
Linia 34: Linia 34:
  
  
[[Kategoria: Osoba|Jan ze Szczekocina]][[Kategoria: Wielka wojna z zakonem krzyżackim|Jan ze Szcekocina]][[Kategoria: Kategoria: 1401-1500|Jan ze Szczekocina]]
+
[[Kategoria: Osoba|Jan ze Szczekocina]][[Kategoria: Wielka wojna z zakonem krzyżackim|Jan ze Szcekocina]][[Kategoria:401-1500|Jan ze Szczekocina]]

Wersja z 14:49, 6 mar 2015

Jan ze Szczekocin

Data urodzenia 1370 r.
Data śmierci 1433 r.

Jan ze Szczekocin (ur. w 1370 r., zm. w 1433 r.) – starosta brzesko-kujawski, w czasie wielkiej wojny z zakonem krzyżackim dowódca oddziałów osłonowych na południowej granicy Polski.

Życiorys

Jan urodził się jako syn kasztelana lubelskiego. W 1402 roku mianowany został przez polskiego króla starostą brzesko-kujawskim. W 1405 roku powołano go na urząd stolnika sandomierskiego, w 1407 roku kasztelana zawichojskiego, a w 1409 roku kasztelana wiślickiego.

W 1410 roku z woli monarchy polskiego objął urząd kasztelana lubelskiego. W czasie wojny polsko-litewsko-krzyżackiej polecono mu strzec granicy polsko-węgierskiej. Zabezpieczenie przed Zygmuntem Luksemburgiem było ważnym posunięciem, gdyż obawiano się sprzymierzeńca zakonu. Dysponował siłami zbrojnymi pozostawionymi przez króla, chorągwią czeską oraz chorągwią Jarosława ze Spytka i Jana Wałacha. Wojska węgierskie, wkroczywszy w granice Korony Polskiej, spaliły Stary i Nowy Sącz. Powiadomiony Jan ze Szczekocin udał się z wojskiem pod Bardejów, gdzie stoczono bitwę. Wygrana leżała po stronie polskiej. Po wojnie król mianował go starostą generalnym Wielkopolski i starostą dobrzyńskim.

Zmarł w 1433 roku.

Bibliografia

J. Sikorski, Bohaterowie Grunwaldu, Olsztyn 2010.