Janusz Malinowski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Linia 27: Linia 27:
 
         }}  
 
         }}  
 
         {{Galeria|Nazwa=Tytuł galerii|wielkość=200|pozycja=right
 
         {{Galeria|Nazwa=Tytuł galerii|wielkość=200|pozycja=right
         |Plik:zdjęcie1.jpg|tytuł1
+
         |Plik:Malinowski1.jpg|tytuł1
         |Plik:zdjęcie2.jpg|tytuł2
+
         |Plik:Malinowski2.jpg|tytuł2
         |Plik:zdjęcie3.jpg|tytuł3
+
         |Plik:Malinowski3.jpg|tytuł3
         |Plik:zdjęcie4.jpg|tytuł4
+
         |Plik:Malinowski4.jpg|tytuł4
 
         }}  
 
         }}  
  

Wersja z 11:55, 2 sty 2015

Janusz Malinowski

z archiwum Janusza Poryckiego
z archiwum Janusza Poryckiego
Imię i nazwisko Janusz Malinowski
Data i miejsce urodzenia 1916 roku w Wilnie
Data śmierci 29 czerwca 1990 roku w Olsztynie
Dyscyplina Trener lekkiej atletyki
Największy sukces Wychowawca olimpijczyków

Janusz Malinowski (ur. 1916 roku w Wilnie, zmarł 29 czerwca 1990 roku w Olsztynie) – Charyzmatyczny trener, działacz, organizator lekkiej atletyki w Olsztynie. Wychowawca wybitnych zawodników.

Trenerzy

Pochodził z rodziny aktorskiej i jego dzieciństwo wiązało się z częstymi przeprowadzkami (Kijów, Kraków, Grodno, Toruń, Poznań, Wilno). Szkołę Powszechną ukończył w Poznaniu (1928) i tam zetknął się ze sportem, ale dopiero w gimnazjum w Wilnie zaczął systematycznie trenować. Miał predyspozycje do sprintu. W 1936 roku po ukończeniu gimnazjum rozpoczął pracę w rozgłośni Polskiego Radia w Wilnie. Reprezentując AZS Wilno został mistrzem miasta w biegach na: 100 i 200 metrów i rekordzistą w sztafecie 4 razy 100 metrów (jednym z partnerów był Leopold Szczerbicki) Wkrótce w tych konkurencjach reprezentował Polskę Północną w meczu z Prusami Wschodnimi. Na stadionie w Królewcu zajął dwa razy trzecie miejsce. Okres II wojny światowej był koszmarem. Aresztowany przez NKWD zesłany w głąb Rosji i ciągle przemieszczany z miejsca na miejsce. W 1942 roku trafił do Armii Andersa, z którą przebył cały szlak bojowy. Po rozformowaniu armii znalazł się w Wielkiej Brytanii, a w 1948 wrócił do Polski , konkretnie do Olsztyna. W 1950 roku pracował jako sekretarz w Oddziale Okręgu Polskiego Związku Motorowego. W 1953 rozpoczął prace w roli instruktora lekkiej atletyki w Budowlanych Olsztyn, udzielał się również w Oddziale Związku Lekkiej Atletyki. W tym okresie wychował kilkoro znakomitych biegaczy. Jego podopieczna Krystyna Kurto wygrała Centralne Biegi narodowe, Franciszek Wesołowski został mistrzem Polski na 1500 metrów i powołano go do reprezentacji kraju. W 1957 sekcja lekkoatletyczna z Budowlanych zakończyła działalność i przeniósł się z grupą wychowanków do Gwardii Olsztyn, gdzie jako trener i organizator tej dyscypliny w klubie odnosił największe sukcesy. Pod jego pieczą znajdowali się tej klasy zawodnicy co: Ireneusz Kluczek, Tadeusz Milewski. Bogdan Załuska, Marek Jóźwik, Ryszard Szparak, Bronisława Ludwichowska i Danuta Piecyk). [[Gwardia należała do najlepszych klubów lekkoatletycznych w Polsce. Zwracał ogromna uwagę na akcenty patriotyczne, podkreślając, że klub to Polska i Olsztyn. Dbał by zawodnicy zawsze startowali z emblematami klubowymi. Był zbieraczem pamiątek z imprez sportowych. Jego kolekcje: dyplomów, proporcy, znaczków były imponujące. Wyróżniony: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, odznaką „Zasłużony dla Kultury Fizycznej”, Złotą Odznaką PZLA”.

{{{Nazwa}}}
300px|Plik:Malinowski1.jpg
Plik:Malinowski1.jpg
 
Tytuł galerii
tytuł1
tytuł1
 


Malinowski1.jpg

Bibliografia

  • Archiwum Janusza Poryckiego