Jeż

Jeż
Erinacea`
G. Fischer, 1814
Erinacea G. Fischer, 1814
Jeż, fot. J.Hempel, flick.com
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Rząd	Erinaceamorpha
Rodzina	jeżowate
Rodzaj	jeż

Jeż – jeden z największych ssaków owadożernych. Jego wielkość dochodzi do 30 cm. Pokryty jest dość gęstym, krótkim futrem. Na grzbiecie i bokach włosy są przekształcone w kolce barwy żółtobrązowej.

Charakterystyka

Jeż zamieszkuje nory w lasach, parkach, ogrodach i na polach, czyli tereny obfitujące w bujną roślinność. Osiada głównie w gnieździe wybudowanym w norze, często pod konarami drzew, w zaroślach. Bywa blisko ludzkich siedlisk. Na drogach jest narażony na śmiertelne potrącenie.

Przestraszony jeż zwija się w kulkę oraz wydaje charakterystyczne posapywania. Taka technika sprawdza się przeciwko większości drapieżników z wyjątkiem borsuka, który jest odporny na jego kolce.

Przeważnie żeruje w nocy. Żywi się ptasimi jajami, owadami, żabami, jaszczurkami, a w okresie głodu także pokarmem roślinnym (wbrew powszechnemu przekonaniu nie jada jabłek). Potrafi się wspinać i pływać.

W ciągu roku dwukrotnie samica wydaje na świat młode po 3–4 sztuki na raz.

Zapada w sen zimowy, który trwa od października do kwietnia. Jeż jest gatunkiem pod ścisłą ochroną.

Jest bardzo często spotykany na Warmii i Mazurach ze względu na idealne warunki siedliskowe.

Bibliografia

Panfil Jan, Ssaki Pojezierza Mazurskiego, Olsztyn 1984, s. 24.