Jerzy Sikora

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Wersja z dnia 20:45, 4 lut 2015 autorstwa MagdaZ (dyskusja | edycje)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Skocz do: nawigacja, szukaj
Jerzy Sikora

Imię i nazwisko Jerzy Sikora
Data i miejsce urodzenia 18 sierpnia 1938 r. w Siewierzu (powiat Zawiercie)
Dyscyplina tenisista stołowy
Największy sukces występy w ekstraklasie

Jerzy Sikora (ur. 18 sierpnia 1938 r. w Siewierzu w powiecie Zawiercie) – jeden z najlepszych tenisistów stołowych w historii sportu Warmii i Mazur, później trener i prezes Okręgowego Związku Tenisa Stołowego w Olsztynie.

Przebieg kariery sportowej

Maturę zdał w siewierskim liceum (1956) i podjął studia na weterynarii w Lublinie. Grał w piłkę nożną w Lubliniance i był tenisistą stołowym w miejscowym AZS (II i I liga). Zdecydował się na uprawianie tej drugiej dyscypliny. W latach 1956-1960 należał do najlepszych w województwie lubelskim. Na krótko przeprowadził się do Wrocławia (grał w Burzy Wrocław), aż wreszcie trafił do Olsztyna i kontynuował studia w Wyższej Szkole Rolniczej w Kortowie, grając jednocześnie w AZS-ie Olsztyn.

Niebawem przeszedł do najsilniejszego klubu w województwie, czyli OKS-u Olsztyn, w którym wspólnie z Romanem Kowalskim i Romanem Czekanowskim awansował do ekstraklasy. Uchodził w tamtym czasie za czołowego zawodnika ligi, miał na koncie zwycięstwa nad utytułowanymi graczami, z medalistami mistrzostw Polski i reprezentantami kraju na czele. W regionie był bezkonkurencyjny. Zdobył dziesięć tytułów mistrza województwa, w tym sześć w singlu.

Po zakończeniu kariery zawodniczej zajął się szkoleniem, a potem został prezesem Okręgowego Związku Tenisa Stołowego w Olsztynie. Za jego kadencji w stolicy regionu odbyło się wiele prestiżowych imprez, m.in. mecz superligi Polska – Szwecja oraz międzynarodowe mistrzostwa Polski z udziałem zawodników czołówki światowej. Na ten czas przypada też początek sukcesów Kormorana Ostróda, który był przez dwa sezony mistrzem Polski.

Nadal rywalizuje w turniejach weteranów, a jego wybitnie obronny styl gry przeklina niejeden przeciwnik.

Bibliografia

elblag.naszemiasto.pl [19.12.2014]