Kazimierz Czarnocki: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja zweryfikowana]
 
(Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 2: Linia 2:
 
  |nazwa                  = Kazimierz Czarnocki
 
  |nazwa                  = Kazimierz Czarnocki
 
  |grafika                = Kazimierz Czarnocki.jpg
 
  |grafika                = Kazimierz Czarnocki.jpg
  |podpis grafiki          = źródło: mosir.elblag.eu
+
  |podpis grafiki          = Kazimierz Czarnocki<br>Źródło: [http://mosir.elblag.eu/ www.mosir.elblag.eu]
 
  |Imię i Nazwisko        = Kazimierz Czarnocki
 
  |Imię i Nazwisko        = Kazimierz Czarnocki
  |Data i miejsce urodzenia = 1912 roku w Brześciu
+
  |Data i miejsce urodzenia = 1912 r., Brześć
|Data śmierci = 6 grudnia 1981 roku w Elblągu
+
|Data śmierci = 6 grudnia 1981 r., Elbląg
  |Dyscyplina              = Działacz sportowy
+
  |Dyscyplina              = działacz sportowy
  |Największy sukces        = Prezes Orła Elbląg
+
  |Największy sukces        = prezes Orła Elbląg
 
}}
 
}}
'''Kazimierz Czarnocki''' (ur. w 1912 roku w Brześciu, zmarł 6 grudnia 1981 roku w Elblągu) – Zasłużony dla Elbląga promotor łyżwiarstwa szybkiego, pierwszy prezes Orła Elbląg.
+
'''Kazimierz Czarnocki''' (ur. w 1912 roku w Brześciu, zm. 6 grudnia 1981 roku w [[Elbląg|Elblągu]]) – zasłużony dla Elbląga promotor łyżwiarstwa szybkiego, pierwszy prezes Orła Elbląg.
=Działacze sportowi=
+
<br/><br/>
W 1931 roku ukończył gimnazjum w Brześciu, po czym rozpoczął studia w Warszawie w Szkole Głównej Handlowej. Nie był to kierunek całkowicie zgodny z jego zainteresowaniami, bowiem pasją stało się dziennikarstwo. Zresztą po studiach wrócił do rodzinnego miasta i będąc dyrektorem lokalnej ekspozytury Ligi Morskiej i Kolonialnej przyjął propozycję korespondenta Polskiej Agencji Telegraficznej. Jednocześnie był redaktorem naczelnym tygodnika „Polesie”. Po wojnie w 1951 roku trafił do [[Elbląg|Elbląga]]. Najpierw współpracował z Kurierem Codziennym, a następnie został szefem oddziału Dziennika Bałtyckiego, najpoczytniejszej gazety na wybrzeżu.
+
==Działalność==
Sportem zainteresował się w dzieciństwie, a będąc na studiach wyczynowo uprawiał lekkoatletykę (bieg na 110 metrów przez plotki) , był nawet kandydatem do reprezentacji na Igrzyska Olimpijskie w Berlinie (1936). Sportowa żyłka pozostała. W Elblągu został prezesem klubu Włókniarz (1952) i zakładał w nim sekcję łyżwiarstwa szybkiego. Klub zmienił nazwę na Orzeł (1957) i tak jest do dziś. Wychował kilka generacji doskonałych działaczy, trenerów i zawodników, którzy osiągali nie tylko znakomite wyniki sportowe, ale cechowało ich przywiązanie klubu i przestrzeganie zasad fair play. Następcy przestrzegali tych norm.
+
W 1931 roku ukończył gimnazjum w Brześciu, po czym rozpoczął studia w Warszawie w Szkole Głównej Handlowej. Jego prawdziwą pasją stało się jednak dziennikarstwo. Po studiach wrócił do rodzinnego miasta i będąc dyrektorem lokalnej ekspozytury Ligi Morskiej i Kolonialnej, przyjął propozycję korespondenta Polskiej Agencji Telegraficznej. Jednocześnie był redaktorem naczelnym tygodnika "Polesie". Po wojnie, w 1951 roku trafił do [[Elbląg|Elbląga]]. Najpierw współpracował z "Kurierem Codziennym", a następnie został szefem oddziału "Dziennika Bałtyckiego", najpoczytniejszej gazety na wybrzeżu.
W 1964 roku otrzymał propozycję objęcia funkcji prezesa Polskiego Związku Łyżwiarstwa Szybkiego. Wyróżniony Krzyżem Kawalerskim Orderu „Polonia Restituta”, złotym medalem Zasłużonego Działacza Kultury Fizycznej, Medalem „Stulecia Sportu Polskiego”.
+
 
=Bibliografia=
+
Sportem zainteresował się w dzieciństwie, a będąc na studiach, wyczynowo uprawiał lekkoatletykę (bieg na 110 m przez plotki), był nawet kandydatem do reprezentacji na Igrzyska Olimpijskie w Berlinie w 1936 roku. Sportowa żyłka pozostała. W Elblągu został prezesem klubu Włókniarz (1952) i zakładał w nim sekcję łyżwiarstwa szybkiego. Klub zmienił nazwę na [[KS Orzeł Elbląg|Orzeł]] (1957), i tak jest do dziś.  
*Orzeł Elbląg - historia
+
 
*[http://mosir.elblag.eu/.media/.media/Ludzie%20sportu/Czarnocki.pdf mosir.elblag.eu]
+
Wychował kilka generacji doskonałych działaczy, trenerów i zawodników, którzy osiągali nie tylko znakomite wyniki sportowe. Cechowało ich przywiązanie do klubu i przestrzeganie zasad fair play.
 +
 
 +
W 1964 roku otrzymał propozycję objęcia funkcji prezesa Polskiego Związku Łyżwiarstwa Szybkiego.  
 +
 
 +
==Odznaczenia i wyróżnienia==
 +
Wyróżniony Krzyżem Kawalerskim Orderu Polonia Restituta, złotym medalem dla "Zasłużonego działacza kultury fizycznej" i Medalem Stulecia Sportu Polskiego.
 +
==Bibliografia==
 +
[http://mosir.elblag.eu/.media/.media/Ludzie%20sportu/Czarnocki.pdf Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji w Olsztynie] [18.12.2014]<br/>
 +
[http://www.orzel.elblag.com.pl/pliki/Historia%20KS%20Orzel.pdf KS Orzeł, historia klubu] [18.12.2014]<br/>
  
 
[[Kategoria: Sport|Czarnocki, Kazimierz]] [[Kategoria: Działacze sportowi|Czarnocki, Kazimierz]] [[Kategoria: Elbląg|Czarnocki, Kazimierz]] [[Kategoria: 1945-1989|Czarnocki, Kazimierz]]
 
[[Kategoria: Sport|Czarnocki, Kazimierz]] [[Kategoria: Działacze sportowi|Czarnocki, Kazimierz]] [[Kategoria: Elbląg|Czarnocki, Kazimierz]] [[Kategoria: 1945-1989|Czarnocki, Kazimierz]]

Aktualna wersja na dzień 14:50, 15 lut 2015

Kazimierz Czarnocki

Kazimierz CzarnockiŹródło: www.mosir.elblag.eu
Kazimierz Czarnocki
Źródło: www.mosir.elblag.eu
Imię i nazwisko Kazimierz Czarnocki
Data i miejsce urodzenia 1912 r., Brześć
Data śmierci 6 grudnia 1981 r., Elbląg
Dyscyplina działacz sportowy
Największy sukces prezes Orła Elbląg

Kazimierz Czarnocki (ur. w 1912 roku w Brześciu, zm. 6 grudnia 1981 roku w Elblągu) – zasłużony dla Elbląga promotor łyżwiarstwa szybkiego, pierwszy prezes Orła Elbląg.

Działalność

W 1931 roku ukończył gimnazjum w Brześciu, po czym rozpoczął studia w Warszawie w Szkole Głównej Handlowej. Jego prawdziwą pasją stało się jednak dziennikarstwo. Po studiach wrócił do rodzinnego miasta i będąc dyrektorem lokalnej ekspozytury Ligi Morskiej i Kolonialnej, przyjął propozycję korespondenta Polskiej Agencji Telegraficznej. Jednocześnie był redaktorem naczelnym tygodnika "Polesie". Po wojnie, w 1951 roku trafił do Elbląga. Najpierw współpracował z "Kurierem Codziennym", a następnie został szefem oddziału "Dziennika Bałtyckiego", najpoczytniejszej gazety na wybrzeżu.

Sportem zainteresował się w dzieciństwie, a będąc na studiach, wyczynowo uprawiał lekkoatletykę (bieg na 110 m przez plotki), był nawet kandydatem do reprezentacji na Igrzyska Olimpijskie w Berlinie w 1936 roku. Sportowa żyłka pozostała. W Elblągu został prezesem klubu Włókniarz (1952) i zakładał w nim sekcję łyżwiarstwa szybkiego. Klub zmienił nazwę na Orzeł (1957), i tak jest do dziś.

Wychował kilka generacji doskonałych działaczy, trenerów i zawodników, którzy osiągali nie tylko znakomite wyniki sportowe. Cechowało ich przywiązanie do klubu i przestrzeganie zasad fair play.

W 1964 roku otrzymał propozycję objęcia funkcji prezesa Polskiego Związku Łyżwiarstwa Szybkiego.

Odznaczenia i wyróżnienia

Wyróżniony Krzyżem Kawalerskim Orderu Polonia Restituta, złotym medalem dla "Zasłużonego działacza kultury fizycznej" i Medalem Stulecia Sportu Polskiego.

Bibliografia

Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji w Olsztynie [18.12.2014]
KS Orzeł, historia klubu [18.12.2014]