Kościół ewangelicko-augsburski pw. Świętej Trójcy w Mikołajkach: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Linia 1: Linia 1:
 
{{Mała architektura2 sakralna infobox
 
{{Mała architektura2 sakralna infobox
 
<!-- w trakcie opracowania -->
 
<!-- w trakcie opracowania -->
  |nazwa        = Architektura sakralna
+
  |nazwa        = Kościół ewangelicko-augsburski pw. Świętej Trójcy w Mikołajkach
 
  |typ obiektu  = kościół <!-- Parametr obowiązkowy  -->
 
  |typ obiektu  = kościół <!-- Parametr obowiązkowy  -->
 
  |datacja      = 1842
 
  |datacja      = 1842
Linia 7: Linia 7:
 
  |gmina        = Mikołajki
 
  |gmina        = Mikołajki
 
  |miejscowość  = Mikołajki
 
  |miejscowość  = Mikołajki
}} <br/>
+
}}  
 
''' Kościół ewangelicko-augsburski pw. Świętej Trójcy w Mikołajkach '''  
 
''' Kościół ewangelicko-augsburski pw. Świętej Trójcy w Mikołajkach '''  
<br/>
+
<br/><br/>
 
== Położenie ==
 
== Położenie ==
 
[[Plik:mi1.jpg|right|thumb|300px|Kościół ewangelicko-augsburski pw. Świętej Trójcy w Mikołajkach. © Stanisław Kuprjaniuk]]
 
[[Plik:mi1.jpg|right|thumb|300px|Kościół ewangelicko-augsburski pw. Świętej Trójcy w Mikołajkach. © Stanisław Kuprjaniuk]]
Linia 16: Linia 16:
 
<br/>
 
<br/>
 
== Opis ==
 
== Opis ==
Najstarsza informacja o Mikołajkach jako o wsi kościelnej pochodzi z 1444 roku. Nazwa miasta wiąże się z patronem kaplicy pw. św. Mikołaja, która stanęła na terenie osady. Pierwszy pastor ewangelicki pojawił się w Mikołajkach prawdopodobnie w 1. połowie XVI wieku. W historię kościoła ewangelickiego w Mikołajkach wpisał się szczególnie [[pastor Andrzej Kowalewski]], który sprawował swą kościelną funkcję na przełomie XVII i XVIII wieku. W 1749 roku spłonęła plebania ewangelicka, którą odbudowano w 1755 roku. W XVIII wieku kościół otrzymał nowe organy wykonane przez organmistrza Ungefunga z Ełku. W 1821 roku spłonęła połowa kościelnej wieży. W latach 30. XIX wieku ówczesny pastor Skupch postanowił przebudować grożący zawaleniem kościół. Od 1834 roku ściągano potrójną dziesięcinę kościelną, aby zgromadzić potrzebne na ten cel fundusze. W 1839 roku kościół został zamknięty, a nabożeństwa przeniesiono do stodoły. Stary kościół został rozebrany, a zwłoki, pogrzebane na jego terenie, ekshumowane. Budowę nowej świątyni według projektu architekta [[Karol Fryderyk Schinkel|Karola Fryderyka Schinkla]]. rozpoczęto w 1841 roku. W 1842 roku kościół został poświęcony. W 1864 roku na 2276 mieszkańców Mikołajek 2204 było ewangelikami. Wieża zegarowa została ukończona w 1880 roku. W 1914 roku w kościele powypadały wszystkie szyby w wyniku eksplozji, kiedy to wojska rosyjskie wysadziły w powietrze dwa mosty w mieście. We wnętrzu tej klasycystycznej budowli można podziwiać sklepienie kolebkowe z kasetonami, drewniane empory i umieszczone nad wejściem organy autorstwa organmistrza Scherweita z [[Ełk|Ełku]]. Po obu stronach prezbiterium znajdują się dwa  portrety miejscowych pastorów m.in. Andrzeja Kowalewskiego. Ściany świątyni zdobią obrazy i tablice pamiątkowe z XVII i XIX wieku. W skarbcu kościoła przechowywany jest zabytkowy kielich mszalny z 1772 roku.  
+
Najstarsza informacja o Mikołajkach jako o wsi kościelnej pochodzi z 1444 roku. Nazwa miasta wiąże się z patronem kaplicy pw. św. Mikołaja, która stanęła na terenie osady. Pierwszy pastor ewangelicki pojawił się w Mikołajkach prawdopodobnie w 1. połowie XVI wieku. W historię kościoła ewangelickiego w Mikołajkach wpisał się szczególnie pastor [[Andrzej Kowalewski]], który sprawował swą kościelną funkcję na przełomie XVII i XVIII wieku. W 1749 roku spłonęła plebania ewangelicka, którą odbudowano w 1755 roku. W XVIII wieku kościół otrzymał nowe organy wykonane przez organmistrza Ungefunga z Ełku. W 1821 roku spłonęła połowa kościelnej wieży. W latach 30. XIX wieku ówczesny pastor Skupch postanowił przebudować grożący zawaleniem kościół. Od 1834 roku ściągano potrójną dziesięcinę kościelną, aby zgromadzić potrzebne na ten cel fundusze. W 1839 roku kościół został zamknięty, a nabożeństwa przeniesiono do stodoły. Stary kościół został rozebrany, a zwłoki, pogrzebane na jego terenie, ekshumowane. Budowę nowej świątyni według projektu architekta [[Karol Fryderyk Schinkel|Karola Fryderyka Schinkla]]. rozpoczęto w 1841 roku. W 1842 roku kościół został poświęcony. W 1864 roku na 2276 mieszkańców Mikołajek 2204 było ewangelikami. Wieża zegarowa została ukończona w 1880 roku. W 1914 roku w kościele powypadały wszystkie szyby w wyniku eksplozji, kiedy to wojska rosyjskie wysadziły w powietrze dwa mosty w mieście. We wnętrzu tej klasycystycznej budowli można podziwiać sklepienie kolebkowe z kasetonami, drewniane empory i umieszczone nad wejściem organy autorstwa organmistrza Scherweita z [[Ełk|Ełku]]. Po obu stronach prezbiterium znajdują się dwa  portrety miejscowych pastorów m.in. Andrzeja Kowalewskiego. Ściany świątyni zdobią obrazy i tablice pamiątkowe z XVII i XIX wieku. W skarbcu kościoła przechowywany jest zabytkowy kielich mszalny z 1772 roku.  
 
<br/>
 
<br/>
 
== Ciekawostki ==
 
== Ciekawostki ==
Przy kościele znajduje się [[Muzeum Reformacji Polskiej w Mikołajkach]], które powstało w 1973 roku. Twórcą i założycielem był [[ks. Władysław Pilch - Pilchowski]] (1913-2008), proboszcz [[parafia ewangelicko-augsburskiej w Mikołajkach|parafii ewangelicko-augsburskiej w Mikołajkach]]. Jest to jedno z dwóch tego typu muzeów w Polsce. Początkowo zbiory były eksponowane w kościele, a następnie w dawnym budynku liceum im. [[Marion von Dönhoff]]. W 2002 roku zostało przeniesione do nowego budynku przy parafii ewangelickiej w Mikołajkach. Muzeum posiada unikatowy zbiór zabytków piśmiennictwa i drukarstwa polskiego na Mazurach do 1945 roku. Zbiory muzealne zawierają również inne cenne druki, dokumenty, zdjęcia, itp., związane z ruchem reformacyjnym na terenie Polski i Europy. Na ścianach zawieszone są portrety reformatorów Kościoła i polskich działaczy reformacyjnych oraz oryginale tablice z wojen napoleońskich i z czasów I wojny światowej.  
+
Przy kościele znajduje się [[lkwim:Muzeum Reformacji Polskiej w Mikołajkach|Muzeum Reformacji Polskiej w Mikołajkach]], które powstało w 1973 roku. Twórcą i założycielem był ks. [[Władysław Pilch-Pilchowski]] (1913-2008), proboszcz [[parafia ewangelicko-augsburskiej w Mikołajkach|parafii ewangelicko-augsburskiej w Mikołajkach]]. Jest to jedno z dwóch tego typu muzeów w Polsce. Początkowo zbiory były eksponowane w kościele, a następnie w dawnym budynku liceum im. [[Marion von Dönhoff]]. W 2002 roku zostało przeniesione do nowego budynku przy parafii ewangelickiej w Mikołajkach. Muzeum posiada unikatowy zbiór zabytków piśmiennictwa i drukarstwa polskiego na Mazurach do 1945 roku. Zbiory muzealne zawierają również inne cenne druki, dokumenty, zdjęcia, itp., związane z ruchem reformacyjnym na terenie Polski i Europy. Na ścianach zawieszone są portrety reformatorów Kościoła i polskich działaczy reformacyjnych oraz oryginale tablice z wojen napoleońskich i z czasów I wojny światowej.  
 
<br/>
 
<br/>
 
== Bibliografia ==
 
== Bibliografia ==

Wersja z 22:49, 28 lut 2014

Kościół ewangelicko-augsburski pw. Świętej Trójcy w Mikołajkach

typ obiektu: kościół
datacja: 1842
powiat: mrągowski
gmina: Mikołajki
miejscowość: Mikołajki

Kościół ewangelicko-augsburski pw. Świętej Trójcy w Mikołajkach

Położenie

Kościół ewangelicko-augsburski pw. Świętej Trójcy w Mikołajkach. © Stanisław Kuprjaniuk
Kościół ewangelicko-augsburski pw. Świętej Trójcy w Mikołajkach. © Stanisław Kuprjaniuk

Kościół ewangelicko-augsburski pw. Świętej Trójcy znajduje się w centrum Mikołajek, w pobliżu jeziora Tałty.

Opis

Najstarsza informacja o Mikołajkach jako o wsi kościelnej pochodzi z 1444 roku. Nazwa miasta wiąże się z patronem kaplicy pw. św. Mikołaja, która stanęła na terenie osady. Pierwszy pastor ewangelicki pojawił się w Mikołajkach prawdopodobnie w 1. połowie XVI wieku. W historię kościoła ewangelickiego w Mikołajkach wpisał się szczególnie pastor Andrzej Kowalewski, który sprawował swą kościelną funkcję na przełomie XVII i XVIII wieku. W 1749 roku spłonęła plebania ewangelicka, którą odbudowano w 1755 roku. W XVIII wieku kościół otrzymał nowe organy wykonane przez organmistrza Ungefunga z Ełku. W 1821 roku spłonęła połowa kościelnej wieży. W latach 30. XIX wieku ówczesny pastor Skupch postanowił przebudować grożący zawaleniem kościół. Od 1834 roku ściągano potrójną dziesięcinę kościelną, aby zgromadzić potrzebne na ten cel fundusze. W 1839 roku kościół został zamknięty, a nabożeństwa przeniesiono do stodoły. Stary kościół został rozebrany, a zwłoki, pogrzebane na jego terenie, ekshumowane. Budowę nowej świątyni według projektu architekta Karola Fryderyka Schinkla. rozpoczęto w 1841 roku. W 1842 roku kościół został poświęcony. W 1864 roku na 2276 mieszkańców Mikołajek 2204 było ewangelikami. Wieża zegarowa została ukończona w 1880 roku. W 1914 roku w kościele powypadały wszystkie szyby w wyniku eksplozji, kiedy to wojska rosyjskie wysadziły w powietrze dwa mosty w mieście. We wnętrzu tej klasycystycznej budowli można podziwiać sklepienie kolebkowe z kasetonami, drewniane empory i umieszczone nad wejściem organy autorstwa organmistrza Scherweita z Ełku. Po obu stronach prezbiterium znajdują się dwa portrety miejscowych pastorów m.in. Andrzeja Kowalewskiego. Ściany świątyni zdobią obrazy i tablice pamiątkowe z XVII i XIX wieku. W skarbcu kościoła przechowywany jest zabytkowy kielich mszalny z 1772 roku.

Ciekawostki

Przy kościele znajduje się Muzeum Reformacji Polskiej w Mikołajkach, które powstało w 1973 roku. Twórcą i założycielem był ks. Władysław Pilch-Pilchowski (1913-2008), proboszcz parafii ewangelicko-augsburskiej w Mikołajkach. Jest to jedno z dwóch tego typu muzeów w Polsce. Początkowo zbiory były eksponowane w kościele, a następnie w dawnym budynku liceum im. Marion von Dönhoff. W 2002 roku zostało przeniesione do nowego budynku przy parafii ewangelickiej w Mikołajkach. Muzeum posiada unikatowy zbiór zabytków piśmiennictwa i drukarstwa polskiego na Mazurach do 1945 roku. Zbiory muzealne zawierają również inne cenne druki, dokumenty, zdjęcia, itp., związane z ruchem reformacyjnym na terenie Polski i Europy. Na ścianach zawieszone są portrety reformatorów Kościoła i polskich działaczy reformacyjnych oraz oryginale tablice z wojen napoleońskich i z czasów I wojny światowej.

Bibliografia

Bałdowski Jan, Przewodnik. Warmia, Mazury, Suwalszczyzna, Warszawa 1997.

Zduniak Jan, Zduniak Agnieszka, Reisefuehrer Masuren und Umgebung, Kętrzyn 2006.