Kościół pw. św. Barbary w Lubawie: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja zweryfikowana]
(Utworzono nową stronę "Drewniany kościół filialny p.w św. Barbary w Lubawie, przez miejscową ludność zwany szpitalnym, jest najcenniejszym zabytkiem miasta. Usytuowany przy ul. Grunwald...")
 
m (Zastępowanie tekstu - "© Stanisław Kuprjaniuk" na "Fot. Stanisław Kuprjaniuk")
 
(Nie pokazano 16 wersji utworzonych przez 4 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
Drewniany kościół filialny p.w św. Barbary w Lubawie, przez miejscową ludność zwany szpitalnym, jest najcenniejszym zabytkiem miasta. Usytuowany przy ul. Grunwaldzkiej kościół należy do parafii p.w. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny i św. Anny (msze święte: w niedziele i święta o godz. 11.00).  
+
''' Kościół pw. św. Barbary w Lubawie''' – kościół rzymskokatolicki, datowany na lata 1770-1779, [[Powiat iławski | powiat iławski]], [[Lubawa (gmina wiejska)| gmina Lubawa]].
 +
<br/><br/>
 +
[[Plik:luba1.jpg|thumb|right|290px|Kościół pw. św. Barbary w Lubawie. Fot. Stanisław Kuprjaniuk]]
 +
[[Plik:luba2.jpg|thumb|right|290px|Kościół pw. św. Barbary w Lubawie. Fot. Stanisław Kuprjaniuk
 +
]]
 +
== Położenie ==
 +
Drewniany kościół filialny pw. św. Barbary w [[Lubawa|Lubawie]], przez miejscową ludność zwany szpitalnym, jest najcenniejszym zabytkiem miasta. Usytuowany przy ul. Grunwaldzkiej kościół należy do [[Parafia pw. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny i św. Anny w Lubawie|parafii pw. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny i św. Anny]].
 +
<br/>
 +
== Opis ==
 +
Wzniesiono go w latach 1770-1779 na miejscu dawnego kościoła i [[Szpital pw. św. Jerzego w Lubawie|szpitala pw. św. Jerzego]], który znajdował się poza obrębem starego miasta. Jest to kościół drewniany o konstrukcji zrębowej z późnobarokowym pięknym ołtarzem głównym, który tworzy zwartą całość wraz z otaczającymi go ołtarzami bocznymi. Budowla stoi na kamiennej podmurówce i jest jednonawowa z przylegającą zakrystią oraz skarbcem. Od strony wschodniej wzniesiona prostokątna wieża o konstrukcji zrębowej, której hełm zwieńczony jest chorągiewką wiatrową z datą roczną 1811. W świątynia znajduje się sześć cynowych świeczników oraz ambona z XVIII w., olbrzymia ręcznie wykonana kłódka oraz zamocowana u stropu finezyjna późnobarokowa tęczowa belka, na której widnieje Grupa Ukrzyżowania. Poza tym na konsolach w nawie znajdują się rzeźby św. Jana Nepomucena i św. Jerzego. Na drewnianej wieży znajduje się, lany w Gdańsku, zabytkowy dzwon z 1716 r. Całość upiększają organy o zewnętrznej oprawie neorenesansowej. Wystrój kościoła bez wątpienia zalicza się do najpiękniejszych wnętrz barokowych na terenie [[Województwo warmińsko-mazurskie|województwa warmińsko-mazurskiego]].
  
Wzniesiono go w latach 1770-1779 na miejscu dawnego kościoła i szpitala p.w św. Jerzego, który znajdował się poza obrębem starego miasta. Jest to kościół drewniany o konstrukcji zrębowej z późnobarokowym pięknym ołtarzem głównym, który tworzy zwartą całość wraz z otaczającymi go ołtarzami bocznymi. Budowla stoi na kamiennej podmurówce i jest jednonawowa. W tym jednonawowym korpusie wydzielone jest prezbiterium do boków, którego przylegają zakrystia oraz skarbiec. Od strony wschodniej przylega do świątyni prostokątna wieża o konstrukcji zrębowej, a jej hełm zwieńczony jest chorągiewką wiatrową z datą roczną 1811. Kościół stanowi przykład wysokiego poziomu miejscowych rzemieślników. Duże wrażenie robi sześć cynowych świeczników oraz ambona z XVIII wieku, olbrzymia ręcznie wykonana kłódka oraz zamocowana u stropu finezyjna późnobarokowa tęczowa belka na której widnieje Grupa Ukrzyżowania. Poza tym na konsolach w nawie znajdują się rzeźby św. Jana Nepomucena i św. Jerzego. Na drewnianej wieży znajduje się, lany w Gdańsku zabytkowy dzwon z 1716 roku. Całość upiększają organy o zewnętrznej oprawie neorenesansowej. Wystrój kościoła bez wątpienia zalicza się do najpiękniejszych wnętrz barokowych na terenie województwa warmińsko-mazurskiego.
+
Kościół należy do grupy ośmiu [[Drewniane kościoły Ziemi Lubawskiej|drewnianych kościołów]] zbudowanych między XVI a XVIII w., które znajdują się na na terenie Ziemi Lubawskiej.
 
+
<br/>
Kościół należy do grupy ośmiu drewnianych kościołów zbudowanych między XVI a XVIII wiekiem, jakie znajdują się na na terenie Ziemi Lubawskiej. Obok wspomnianego w Lubawie inne kościoły wzniesiono w: Boleszynie, Radoszkach, Rożentalu, Rumianie, Szwarcenowie, Tylicach i Złotowie. Świątynie te stanowią lokalną reprezentację drewnianej architektury sakralnej epoki barokowej.
+
== Bibliografia ==
 
+
''Hasło: Lubawa'', [w:] Sulimierski Filip, Walewski Władysław, ''Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich'', T. V.<br>
Hasło: Lubawa [w:] Sulimierski Filip, Walewski Władysław, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, T. V.
+
''Kościół filialny p.w. św. Barbary w Lubawie'', [w:] ''Diecezja Toruńska, historia i teraźniejszość'', T. 11.<br>
Kościół filialny p.w. św. Barbary w Lubawie [w:] Diecezja Toruńska, historia i teraźniejszość, T. 11.
+
Orłowicz Mieczysław, ''Ilustrowany przewodnik po województwie pomorskim'', Lwów – Warszawa 1923.<br>
Orłowicz Mieczysław, Ilustrowany przewodnik po województwie pomorskim, Lwów – Warszawa 1923.
+
Śliwiński Józef, ''Lubawa. Z dziejów miasta i okolic'', Olsztyn 1982.
Śliwiński Józef, Lubawa. Z dziejów miasta i okolic, Olsztyn 1982.
+
<br/>
 
+
[[Kategoria:Kościoły i kaplice]]
[[Kategoria:Turystyka]][[Kategoria: Architektura]][[Kategoria: Budownictwo ludowe]][[Kategoria: Zabytki]]
+
[[Kategoria: Turystyka]] [[Kategoria: Zabytki]] [[Kategoria: Lubawa]][[Kategoria: powiat iławski ]]
 
<br/>
 
<br/>

Aktualna wersja na dzień 08:03, 25 mar 2015

Kościół pw. św. Barbary w Lubawie – kościół rzymskokatolicki, datowany na lata 1770-1779, powiat iławski, gmina Lubawa.

Kościół pw. św. Barbary w Lubawie. Fot. Stanisław Kuprjaniuk
Kościół pw. św. Barbary w Lubawie. Fot. Stanisław Kuprjaniuk

Położenie

Drewniany kościół filialny pw. św. Barbary w Lubawie, przez miejscową ludność zwany szpitalnym, jest najcenniejszym zabytkiem miasta. Usytuowany przy ul. Grunwaldzkiej kościół należy do parafii pw. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny i św. Anny.

Opis

Wzniesiono go w latach 1770-1779 na miejscu dawnego kościoła i szpitala pw. św. Jerzego, który znajdował się poza obrębem starego miasta. Jest to kościół drewniany o konstrukcji zrębowej z późnobarokowym pięknym ołtarzem głównym, który tworzy zwartą całość wraz z otaczającymi go ołtarzami bocznymi. Budowla stoi na kamiennej podmurówce i jest jednonawowa z przylegającą zakrystią oraz skarbcem. Od strony wschodniej wzniesiona prostokątna wieża o konstrukcji zrębowej, której hełm zwieńczony jest chorągiewką wiatrową z datą roczną 1811. W świątynia znajduje się sześć cynowych świeczników oraz ambona z XVIII w., olbrzymia ręcznie wykonana kłódka oraz zamocowana u stropu finezyjna późnobarokowa tęczowa belka, na której widnieje Grupa Ukrzyżowania. Poza tym na konsolach w nawie znajdują się rzeźby św. Jana Nepomucena i św. Jerzego. Na drewnianej wieży znajduje się, lany w Gdańsku, zabytkowy dzwon z 1716 r. Całość upiększają organy o zewnętrznej oprawie neorenesansowej. Wystrój kościoła bez wątpienia zalicza się do najpiękniejszych wnętrz barokowych na terenie województwa warmińsko-mazurskiego.

Kościół należy do grupy ośmiu drewnianych kościołów zbudowanych między XVI a XVIII w., które znajdują się na na terenie Ziemi Lubawskiej.

Bibliografia

Hasło: Lubawa, [w:] Sulimierski Filip, Walewski Władysław, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, T. V.
Kościół filialny p.w. św. Barbary w Lubawie, [w:] Diecezja Toruńska, historia i teraźniejszość, T. 11.
Orłowicz Mieczysław, Ilustrowany przewodnik po województwie pomorskim, Lwów – Warszawa 1923.
Śliwiński Józef, Lubawa. Z dziejów miasta i okolic, Olsztyn 1982.