Kościół ewangelicko-metodystyczny w Ostródzie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 10: | Linia 10: | ||
|parafia = rzymsko-katolicka | |parafia = rzymsko-katolicka | ||
}} <br/> | }} <br/> | ||
| − | ''' Kościół ''' | + | ''' Kościół ewangelicko-metodystyczny w Ostródzie ''' |
<br/> | <br/> | ||
== Położenie == | == Położenie == | ||
| − | + | Zabytkowy kościół ewangelicki w [[Ostróda|Ostródzie]] znajduje się przy ul. Sienkiewicza. Obecnie stanowi własność [[Kościół ewangelicko-metodystyczny|Kościoła ewangelicko-metodystycznego]] i współużytkowany jest przez parafię [[Kościół ewangelicko-augsburski|Kościoła ewangelicko-augsburskiego]]. | |
| + | [[Plik:ost2.jpg|right|thumb|350px|Kościół ewangelicko-metodystyczny w Ostródzie. © Stanisław Kuprjaniuk]] | ||
<br/> | <br/> | ||
== Opis == | == Opis == | ||
| + | [[Plik:ost1.jpg|left|thumb|250px|Kościół ewangelicko-metodystyczny w Ostródzie. © Stanisław Kuprjaniuk]] | ||
| + | Kościół wniesiono na wysokiej skarpie, dominującej nad starą częścią miasta i [[Jezioro Drwęckie|jeziorem Drwęckim]]. Projektantem był [[Oskar Hossfeld z Berlina]] (1848-1915), autor szeregu budowli sakralnych - ewangelickich i katolickich - utrzymanych w formach historyzmu. W latach 1907-1909 wzniesiono okazałą ceglaną budowlę neogotycką, której znaczenie urbanistyczne podkreśla widoczna z daleka masywna wieża, zwieńczona podwójnym hełmem i wysoki dach. Wybrano formy wczesnogotyckie, mniej ozdobne i bardziej masywne, jednak w praktyce tylko poprzez materiał nawiązujące do średniowiecznej architektury państwa krzyżackiego. Jak kilka innych świątyń tego autorstwa (np. Chrystusa w Poznaniu, ewangelicki w Szczecinku), wzniesiono krótką trójnawową pseudohalę z transeptem i z płytkim wielobocznym prezbiterium. Wnętrze kryte jest sklepieniem krzyżowym. Przestrzeń naw bocznych wypełniają drewniane empory, wsparte na niskich okrągłych filarach z drewna. Kościół może pomieścić 1420 osób. Prezbiterium wypełnia ołtarz połączony z amboną. Prace snycerskie wykonała znana szkoła rzemiosł artystycznych w Cieplicach. Organy zbudowała [[firma Wittek z Elbląga]], prace malarskie wykonał Blaue z Berlina, okna wypełniły witraże. | ||
| + | Do zespołu zabudowań kościelnych należą też: neogotycka, murowana plebania z początku XX wieku i ogrodzenie cmentarza przykościelnego z filarkami i bramą, prawdopodobnie z 1907 roku. Po II wojnie światowej, ponieważ Kościół ewangelicko-augsburski cierpiał na brak duchownych, opiekę nad wiernymi przejęli metodyści, którzy stali się właścicielami budowli. Po kilku latach odrodziła się parafia ewangelicko-augsburska, która współużytkuje świątynię. | ||
<br/> | <br/> | ||
== Ciekawostki == | == Ciekawostki == | ||
| − | + | Na wieży znajduje się punkt widokowy. By móc oglądać miasto z góry trzeba pokonać 105 stopni. Zobaczyć tam można mechanizm starego zegara oraz trzy dzwony. Zegar wykonany został w 1909 roku jest zegarem wahadłowym. Największy dzwon waży 3200 kg, a jego średnica liczy 148 cm. W Ostródzie można usłyszeć hejnał miasta – jest od grany właśnie z wieży kościoła metodystów. Hejnał powstał w 2004 roku, kiedy świętowano 675 lat istnienia miasta. | |
<br/> | <br/> | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | [[Kategoria: Turystyka]][[Kategoria: Architektura | + | [[Kategoria: Turystyka]][[Kategoria: Architektura]][[Kategoria: Zabytki]] |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
<br/> | <br/> | ||
Wersja z 11:21, 22 sty 2014
| Wielka architektura sakralna | |
| | |
| typ obiektu: | kościół |
| datacja: | 1763 |
| powiat: | nowo miejski |
| gmina: | Lubawa |
| miejscowość: | Rożental |
| parafia: | rzymsko-katolicka |
Kościół ewangelicko-metodystyczny w Ostródzie
Spis treści
Położenie
Zabytkowy kościół ewangelicki w Ostródzie znajduje się przy ul. Sienkiewicza. Obecnie stanowi własność Kościoła ewangelicko-metodystycznego i współużytkowany jest przez parafię Kościoła ewangelicko-augsburskiego.
Opis
Kościół wniesiono na wysokiej skarpie, dominującej nad starą częścią miasta i jeziorem Drwęckim. Projektantem był Oskar Hossfeld z Berlina (1848-1915), autor szeregu budowli sakralnych - ewangelickich i katolickich - utrzymanych w formach historyzmu. W latach 1907-1909 wzniesiono okazałą ceglaną budowlę neogotycką, której znaczenie urbanistyczne podkreśla widoczna z daleka masywna wieża, zwieńczona podwójnym hełmem i wysoki dach. Wybrano formy wczesnogotyckie, mniej ozdobne i bardziej masywne, jednak w praktyce tylko poprzez materiał nawiązujące do średniowiecznej architektury państwa krzyżackiego. Jak kilka innych świątyń tego autorstwa (np. Chrystusa w Poznaniu, ewangelicki w Szczecinku), wzniesiono krótką trójnawową pseudohalę z transeptem i z płytkim wielobocznym prezbiterium. Wnętrze kryte jest sklepieniem krzyżowym. Przestrzeń naw bocznych wypełniają drewniane empory, wsparte na niskich okrągłych filarach z drewna. Kościół może pomieścić 1420 osób. Prezbiterium wypełnia ołtarz połączony z amboną. Prace snycerskie wykonała znana szkoła rzemiosł artystycznych w Cieplicach. Organy zbudowała firma Wittek z Elbląga, prace malarskie wykonał Blaue z Berlina, okna wypełniły witraże.
Do zespołu zabudowań kościelnych należą też: neogotycka, murowana plebania z początku XX wieku i ogrodzenie cmentarza przykościelnego z filarkami i bramą, prawdopodobnie z 1907 roku. Po II wojnie światowej, ponieważ Kościół ewangelicko-augsburski cierpiał na brak duchownych, opiekę nad wiernymi przejęli metodyści, którzy stali się właścicielami budowli. Po kilku latach odrodziła się parafia ewangelicko-augsburska, która współużytkuje świątynię.
Ciekawostki
Na wieży znajduje się punkt widokowy. By móc oglądać miasto z góry trzeba pokonać 105 stopni. Zobaczyć tam można mechanizm starego zegara oraz trzy dzwony. Zegar wykonany został w 1909 roku jest zegarem wahadłowym. Największy dzwon waży 3200 kg, a jego średnica liczy 148 cm. W Ostródzie można usłyszeć hejnał miasta – jest od grany właśnie z wieży kościoła metodystów. Hejnał powstał w 2004 roku, kiedy świętowano 675 lat istnienia miasta.
Bibliografia
