Kościół pw. św. Barbary w Lubawie

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Wersja z dnia 21:14, 19 sty 2014 autorstwa Stanislaw1972 (dyskusja) (Utworzono nową stronę "Drewniany kościół filialny p.w św. Barbary w Lubawie, przez miejscową ludność zwany szpitalnym, jest najcenniejszym zabytkiem miasta. Usytuowany przy ul. Grunwald...")
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Skocz do: nawigacja, szukaj

Drewniany kościół filialny p.w św. Barbary w Lubawie, przez miejscową ludność zwany szpitalnym, jest najcenniejszym zabytkiem miasta. Usytuowany przy ul. Grunwaldzkiej kościół należy do parafii p.w. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny i św. Anny (msze święte: w niedziele i święta o godz. 11.00).

Wzniesiono go w latach 1770-1779 na miejscu dawnego kościoła i szpitala p.w św. Jerzego, który znajdował się poza obrębem starego miasta. Jest to kościół drewniany o konstrukcji zrębowej z późnobarokowym pięknym ołtarzem głównym, który tworzy zwartą całość wraz z otaczającymi go ołtarzami bocznymi. Budowla stoi na kamiennej podmurówce i jest jednonawowa. W tym jednonawowym korpusie wydzielone jest prezbiterium do boków, którego przylegają zakrystia oraz skarbiec. Od strony wschodniej przylega do świątyni prostokątna wieża o konstrukcji zrębowej, a jej hełm zwieńczony jest chorągiewką wiatrową z datą roczną 1811. Kościół stanowi przykład wysokiego poziomu miejscowych rzemieślników. Duże wrażenie robi sześć cynowych świeczników oraz ambona z XVIII wieku, olbrzymia ręcznie wykonana kłódka oraz zamocowana u stropu finezyjna późnobarokowa tęczowa belka na której widnieje Grupa Ukrzyżowania. Poza tym na konsolach w nawie znajdują się rzeźby św. Jana Nepomucena i św. Jerzego. Na drewnianej wieży znajduje się, lany w Gdańsku zabytkowy dzwon z 1716 roku. Całość upiększają organy o zewnętrznej oprawie neorenesansowej. Wystrój kościoła bez wątpienia zalicza się do najpiękniejszych wnętrz barokowych na terenie województwa warmińsko-mazurskiego.

Kościół należy do grupy ośmiu drewnianych kościołów zbudowanych między XVI a XVIII wiekiem, jakie znajdują się na na terenie Ziemi Lubawskiej. Obok wspomnianego w Lubawie inne kościoły wzniesiono w: Boleszynie, Radoszkach, Rożentalu, Rumianie, Szwarcenowie, Tylicach i Złotowie. Świątynie te stanowią lokalną reprezentację drewnianej architektury sakralnej epoki barokowej.

Hasło: Lubawa [w:] Sulimierski Filip, Walewski Władysław, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, T. V. Kościół filialny p.w. św. Barbary w Lubawie [w:] Diecezja Toruńska, historia i teraźniejszość, T. 11. Orłowicz Mieczysław, Ilustrowany przewodnik po województwie pomorskim, Lwów – Warszawa 1923. Śliwiński Józef, Lubawa. Z dziejów miasta i okolic, Olsztyn 1982.