Kokorycz pełna: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
m (Zastępowanie tekstu - "Kategoria: Rezerwaty przyrody" na " ") (Znacznik: mobile edit) |
|||
| (Nie pokazano 20 wersji utworzonych przez 4 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Roślina infobox | {{Roślina infobox | ||
|Nazwa rośliny = Kokorycz pełna | |Nazwa rośliny = Kokorycz pełna | ||
| − | |Nazwa łacińska = Corydalis solida | + | |Nazwa łacińska = ''Corydalis solida'' |
|L = (L.) Clairv. | |L = (L.) Clairv. | ||
|Pusta linia = <br/> | |Pusta linia = <br/> | ||
|grafika = kokorycz pelna.jpg | |grafika = kokorycz pelna.jpg | ||
| − | |podpis grafiki = Kokorycz pełna | + | |podpis grafiki = Kokorycz pełna.<br>Fot. Dariusz Kubiak. |
|Systematyka = Systematyka | |Systematyka = Systematyka | ||
|Domena = eukarionty | |Domena = eukarionty | ||
| Linia 19: | Linia 19: | ||
|Lista synonimów = | |Lista synonimów = | ||
}} | }} | ||
| − | '''Kokorycz pełna''' (''Corydalis solida'' Hedw.) | + | '''Kokorycz pełna''' (''Corydalis solida'' Hedw.) – gatunek rośliny należący do rodziny makowatych (''Papaveraceae''), w innej klasyfikacji zaliczany do rodziny dymnicowatych (''Fumariaceae''). |
<br/><br/> | <br/><br/> | ||
| − | [[Plik:grad wipsowo.jpg | + | [[Plik:grad wipsowo.jpg|thumb|right|290px|Grąd niski w Nadleśnictwie Wipsowo – siedlisko kokoryczy pełnej. Fot. Dariusz Kubiak. |
| + | ]] | ||
== Morfologia == | == Morfologia == | ||
| − | Łodyga delikatna, nieowłosiona, o wysokości do 20 cm, dołem pokryta łuskowatymi liśćmi. Roślina ma niedużą, kulistą, pełną bulwę. Korzystając z nagromadzonych w niej w poprzednim roku substancji zapasowych bardzo wczesną wiosną | + | Łodyga delikatna, nieowłosiona, o wysokości do 20 cm, dołem pokryta łuskowatymi liśćmi. Roślina ma niedużą, kulistą, pełną bulwę. Korzystając z nagromadzonych w niej w poprzednim roku substancji zapasowych, bardzo wczesną wiosną rozwija kwiaty – jeszcze przed rozwinięciem liści przez drzewa. Liście u dołu przeważnie z jednym listkiem i dwoma podwójnie trójdzielnymi liśćmi. Przysadki o innym kształcie niż liście – palczastowrębne lub palczastosieczne, a czasami niepodzielone. Kwiaty ciemnoczerwone, rzadziej białe lub fioletowe do 2,5 cm długości, z długą, prawie prostą ostrogą. Kwiaty o długości 15-25 mm tworzą szczytowe, dość luźne grono. Wyrastają na szypułkach nieco tylko krótszych od przysadek. Dwie działki kielicha odpadają bardzo wcześnie – kielicha przeważnie brak. Korona składa się z 4 płatków, które zrośnięte są nasadami. Górny płatek tworzy ostrogę, w której wytwarzany jest nektar. Dwa środkowe płatki tworzą hełm, którego zadaniem jest ochrona wewnętrznych części kwiatu. |
| + | |||
| + | Kwitnie od marca do maja. Zapylana jest przez owady. Owoc stanowi pękająca dwoma podłużnymi szwami torebka, wyrastająca na trzonku o długości 10-14 mm. Czarnej barwy nasiona o średnicy ok. 2 mm zawierają elajosom. | ||
<br/> | <br/> | ||
| + | |||
== Rozmieszczenie i ekologia == | == Rozmieszczenie i ekologia == | ||
| − | Występuje w stanie dzikim na większości obszaru Europy, w Algierii, Turcji i niektórych rejonach Syberii. W Polsce dość częsta, zarówno na niżu, jak i w niższych położeniach górskich. Siedlisko kokoryczy pełnej stanowią widne lasy liściaste oraz zarośla, na glebach gliniastych, ubogich w wapń. W górach występuje po regiel dolny. | + | Występuje w stanie dzikim na większości obszaru Europy, w Algierii, Turcji i w niektórych rejonach Syberii. W Polsce dość częsta, zarówno na niżu, jak i w niższych położeniach górskich. Siedlisko kokoryczy pełnej stanowią widne lasy liściaste oraz zarośla, rośnie na glebach gliniastych, ubogich w wapń. W górach występuje po regiel dolny. |
| + | |||
| + | Na [[Warmia|Warmii]] i [[Mazury|Mazurach]] występuje m.in. w grądzie niskim w [[Nadleśnictwo Wipsowo|Nadleśnictwie Wipsowo]], w [[Leśne Arboretum Warmii i Mazur w Kudypach|Leśnym Arboretum Warmii i Mazur w Kudypach]], w rezerwacie [[Rezerwat Borki| Borki]] czy rezerwacie [[Rezerwat Niedźwiedzie Wielkie| Niedźwiedzie Wielkie]]. | ||
<br/> | <br/> | ||
| + | |||
== Wartość użytkowa == | == Wartość użytkowa == | ||
W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych jest to gatunek charakterystyczny dla grądów (lasów dębowo-grabowych lub dębowo-lipowo-grabowych). | W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych jest to gatunek charakterystyczny dla grądów (lasów dębowo-grabowych lub dębowo-lipowo-grabowych). | ||
<br/> | <br/> | ||
== Ciekawostki == | == Ciekawostki == | ||
| − | Gatunkiem podobnym do kokoryczy pełnej jest kokorycz pusta ''Corydalis cava'', która różni się przysadkami (niepodzielone, jajowate) oraz bulwą (pusta w środku). Kokorycz pusta rośnie ponadto głównie w buczynach. | + | Gatunkiem podobnym do kokoryczy pełnej jest [[kokorycz pusta]] (''Corydalis cava''), która różni się przysadkami (niepodzielone, jajowate) oraz bulwą (pusta w środku). Kokorycz pusta rośnie ponadto głównie w buczynach. |
Kokorycz pełna ma podwójne zabezpieczenie przed samozapyleniem; jej kwiaty są przedprątne, a ponadto jest wybitnie samopłonna – własny pyłek nie może kiełkować na tej samej roślinie. | Kokorycz pełna ma podwójne zabezpieczenie przed samozapyleniem; jej kwiaty są przedprątne, a ponadto jest wybitnie samopłonna – własny pyłek nie może kiełkować na tej samej roślinie. | ||
| − | Nasiona kokoryczy rozsiewane są przez mrówki. Przywabia je elajosom (ciałko mrówcze, ciałko tłuszczowe) – obfitujący w tłuszcze i węglowodany | + | Nasiona kokoryczy rozsiewane są przez mrówki. Przywabia je elajosom (ciałko mrówcze, ciałko tłuszczowe) – wyrostek obfitujący w tłuszcze i węglowodany. Stanowi on pokarm dla mrówek, które przyczyniają się w efekcie do rozprzestrzeniania nasion. Wytwarzanie elajosomów nie jest dla roślin wielkim kosztem, daje im natomiast znaczne korzyści, ponieważ mrówki pożywiające się nimi nie tylko rozprzestrzeniają diaspory, ale także chronią je przed roślinożercami, przenoszą w pobliże gniazd stanowiące żyzne mikrosiedliska i często umieszczają w podłożu. |
| + | <br/> | ||
| + | |||
| + | == Zobacz też == | ||
| + | [http://pl.wikipedia.org/wiki/Kokorycz_pełna pl.wikipedia.org, Kokorycz pełna] [21.04.2014] | ||
<br/> | <br/> | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
| − | + | ''Zbiorowiska roślinne Polski. Lasy i zarośla'', red. naukowa Władysław Matuszkiewicz i in., Warszawa 2012. | |
<br/> | <br/> | ||
| − | + | Traczyk Tadeusz, ''Rośliny lasu liściastego. Atlas'', Warszawa 1975. | |
<br/> | <br/> | ||
| − | + | [[Kategoria: Przyroda]][[Kategoria: Rośliny Warmii i Mazur]] | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | [[Kategoria: Przyroda | ||
Aktualna wersja na dzień 17:25, 21 mar 2015
| Kokorycz pełna | |
| | |
| Corydalis solida | |
| (L.) Clairv. | |
 Kokorycz pełna. Fot. Dariusz Kubiak. | |
| Systematyka | |
| Królestwo | rośliny |
| Gromada | rośliny naczyniowe |
| Klasa | okrytonasienne |
| Rząd | jaskrowce |
| Rodzina | makowate |
| Rodzaj | kokorycz |
| Gatunek | kokorycz pełna |
| Synonimy | |
Kokorycz pełna (Corydalis solida Hedw.) – gatunek rośliny należący do rodziny makowatych (Papaveraceae), w innej klasyfikacji zaliczany do rodziny dymnicowatych (Fumariaceae).
Spis treści
Morfologia
Łodyga delikatna, nieowłosiona, o wysokości do 20 cm, dołem pokryta łuskowatymi liśćmi. Roślina ma niedużą, kulistą, pełną bulwę. Korzystając z nagromadzonych w niej w poprzednim roku substancji zapasowych, bardzo wczesną wiosną rozwija kwiaty – jeszcze przed rozwinięciem liści przez drzewa. Liście u dołu przeważnie z jednym listkiem i dwoma podwójnie trójdzielnymi liśćmi. Przysadki o innym kształcie niż liście – palczastowrębne lub palczastosieczne, a czasami niepodzielone. Kwiaty ciemnoczerwone, rzadziej białe lub fioletowe do 2,5 cm długości, z długą, prawie prostą ostrogą. Kwiaty o długości 15-25 mm tworzą szczytowe, dość luźne grono. Wyrastają na szypułkach nieco tylko krótszych od przysadek. Dwie działki kielicha odpadają bardzo wcześnie – kielicha przeważnie brak. Korona składa się z 4 płatków, które zrośnięte są nasadami. Górny płatek tworzy ostrogę, w której wytwarzany jest nektar. Dwa środkowe płatki tworzą hełm, którego zadaniem jest ochrona wewnętrznych części kwiatu.
Kwitnie od marca do maja. Zapylana jest przez owady. Owoc stanowi pękająca dwoma podłużnymi szwami torebka, wyrastająca na trzonku o długości 10-14 mm. Czarnej barwy nasiona o średnicy ok. 2 mm zawierają elajosom.
Rozmieszczenie i ekologia
Występuje w stanie dzikim na większości obszaru Europy, w Algierii, Turcji i w niektórych rejonach Syberii. W Polsce dość częsta, zarówno na niżu, jak i w niższych położeniach górskich. Siedlisko kokoryczy pełnej stanowią widne lasy liściaste oraz zarośla, rośnie na glebach gliniastych, ubogich w wapń. W górach występuje po regiel dolny.
Na Warmii i Mazurach występuje m.in. w grądzie niskim w Nadleśnictwie Wipsowo, w Leśnym Arboretum Warmii i Mazur w Kudypach, w rezerwacie Borki czy rezerwacie Niedźwiedzie Wielkie.
Wartość użytkowa
W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych jest to gatunek charakterystyczny dla grądów (lasów dębowo-grabowych lub dębowo-lipowo-grabowych).
Ciekawostki
Gatunkiem podobnym do kokoryczy pełnej jest kokorycz pusta (Corydalis cava), która różni się przysadkami (niepodzielone, jajowate) oraz bulwą (pusta w środku). Kokorycz pusta rośnie ponadto głównie w buczynach.
Kokorycz pełna ma podwójne zabezpieczenie przed samozapyleniem; jej kwiaty są przedprątne, a ponadto jest wybitnie samopłonna – własny pyłek nie może kiełkować na tej samej roślinie.
Nasiona kokoryczy rozsiewane są przez mrówki. Przywabia je elajosom (ciałko mrówcze, ciałko tłuszczowe) – wyrostek obfitujący w tłuszcze i węglowodany. Stanowi on pokarm dla mrówek, które przyczyniają się w efekcie do rozprzestrzeniania nasion. Wytwarzanie elajosomów nie jest dla roślin wielkim kosztem, daje im natomiast znaczne korzyści, ponieważ mrówki pożywiające się nimi nie tylko rozprzestrzeniają diaspory, ale także chronią je przed roślinożercami, przenoszą w pobliże gniazd stanowiące żyzne mikrosiedliska i często umieszczają w podłożu.
Zobacz też
pl.wikipedia.org, Kokorycz pełna [21.04.2014]
Bibliografia
Zbiorowiska roślinne Polski. Lasy i zarośla, red. naukowa Władysław Matuszkiewicz i in., Warszawa 2012.
Traczyk Tadeusz, Rośliny lasu liściastego. Atlas, Warszawa 1975.
